Geen finale voor Marit Beets tijdens Miss Grand International-verkiezing in Indonesië, maar wel:

‘Terugkijken op een fantastisch avontuur’

,,Bij aankomst voelde het wat onwennig”, begint ze haar verhaal. ,,Je hebt een idee bij een internationale verkiezing, maar weet eigenlijk niet wat je moet verwachten. De eerste twee dagen bestonden uit vooral fotoshoots voor sponsoren, waarvoor vooral meiden werden uitgekozen die al hoog in de ranking stonden op social media. In die dagen dacht ik wel: wat doe ik hier? Die gedachte zag je bij meerdere meiden. Je probeert het te vermommen. Miss Canada zei het ook toen ik haar even sprak, want je raakt wel aan de praat met elkaar. ‘Heb ik wel kansen?’, dacht ik in die dagen.”
,,Op een gegeven moment kwam de winnares van de verkiezing van 2014 naar onze groep. Zij vertelde dat ze in het jaar dat zij won, nergens voor werd gekozen en dat dat ook in haar hoofd ging zitten. Maar uiteindelijk won ze wél, dus die peptalk bracht me op het juiste pad: ik was in Jakarta om de top tien te halen, dus vanaf dag vier heb ik álles gegeven. Álle energie in mijn lichaam heb ik in de verkiezing gestopt.”

,,Voorafgaand was ik ervan op de hoogte dat we weinig zouden slapen, vanwege het volle programma, maar dat het daadwerkelijk zó weinig was… Regelmatig moesten we ’s morgens om zes uur vertrekken en om twaalf uur ’s nachts waren we klaar, dat maakt het heel intens. In de eerste twee weken kan je lichaam dat nog aan, daarna werd het heftiger. Dan word je wakker en heb je geen gevoel meer in je lijf. Moet je jezelf het bed uit trekken.”

Energie
Marit liet zich niet van de wijs brengen. ,,Ik liet het niet aan anderen merken, ik behield mijn energie en bleef vrolijk. Daardoor viel ik op, er werd benoemd dat ik de meest energieke Miss was.

‘‘Als persoon leer je er ontzettend veel van, je komt jezelf tegen, je moet constant ‘aan staan’

Maar van binnen dacht ik ‘ik ga er aan’.” Ze genoot ondertussen wel van alle activiteiten. ,,Het is supervet om mee te maken. Mijn ouders waren er en zij zijn op de mooiste plekken geweest op Bali en Indonesië. Daar hadden wij geen tijd voor, maar je mag wel ontzettend gave mensen ontmoeten, hebt leuke sponsorbezoekjes.”
,,Als persoon leer je er ontzettend veel van, je komt jezelf tegen, je moet constant ‘aan staan’. Je presenteert je land, wilt het best van het best laten zien. Er waren verschillende events: de ceremonie als eerste. Vele andere meiden kwamen in een extreme galajurk vol glitters, ik had een gouden jumpsuit. Grand is Grand, in alle opzichten, dus je moet in galajurk. Dat was een les. Daarna hadden we een interview en de nationale kostuumronde.” Marit droeg een zware ketting, in Delfts Blauw. ,,Maar qua kleding was het less is more, terwijl anderen een kostuum van kilo’s zwaar hadden.”
,,Het derde evenement was de introductie in sportkleding, daarna de galaronde. Tijdens die avond werd de top twintig gekozen. Je doet steeds extreem je best, waarbij je niet weet waar ze naar op zoek zijn. Tijdens de finaledag was er de openingsdans samen en vervolgens werd de top twintig bekendgemaakt. Toen zat het er op voor mij op. Ik heb me van begin tot het eind zo goed mogelijk gemanifesteerd, maar het mocht niet baten. Achteraf gezien hoor je wel dat er een politiek spelletje is gespeeld, dat bepaalde landen geld hebben geïnvesteerd in een plek in de top.”
Tijdens de eerste weken werd er ook steeds een ranking gevormd. ,,Dan kan er worden gestemd, of probeer je zoveel mogelijk likes bij je foto’s te krijgen, of kan het publiek een stem kopen. In Nederland doen daar niet of nauwelijks mensen aan mee, in sommige andere landen is zo’n verkiezing wel bizar groot, zoals op Mauritius en in Thailand. Die laatste Miss bijvoorbeeld, had 2,7 miljoen volgers.”

Compliment
,,We hadden een hele hechte ploeg, met iedereen heb je wel contact.” Marit lag goed in de groep. ,,Mensen vinden het fijn om binnen een competitie door positieve mensen omgeven te zijn. Met Miss België had ik wel het meeste contact, omdat je dezelfde taal spreekt. Dan kun je ook eens even samen mopperen als je dat een keertje zo voelt, want er zijn altijd mensen die een beetje op je zenuwen werken”, lacht ze. ,,Zij heeft me regelmatig geholpen tijdens het traject, bijvoorbeeld met een ontbijtje als ik moeite had met opstaan. Wij gaan elkaar naderhand zeker opzoeken.”
Tijdens de finaledag had Marit nog goede hoop. ,,Ik heb steeds de mindset gehad van: de jury heeft een bepaald beeld wat zij wil zien. Ik kon alleen maar alles geven en als ik niet het meisje ben waar ze op zoek naar zijn, kan ik dat niet veranderen. Dus uiteindelijk heb ik me er bij neergelegd. Ik kan terugkijken op een fantastisch avontuur.” Marit kreeg jammer genoeg niet de kans haar speech te doen tijdens de finaleshow, die was voorbehouden aan de top 10. Toch bereikte haar boodschap de jury. ,,Het moest gaan over de slogan ‘stop the war and violence’. Ik had echt een hele goede speech. Toen ik het tijdens de repetities voordroeg, stonden de mensen van de organisatie er van op te kijken. Naderhand, tijdens de finale, was er een vragenronde en samen met andere Missen zat ik in de catacomben te kijken en te luisteren en hoorden we opeens elementen van mijn speech bij een deelneemster. Backstage draaiden een aantal meiden hun hoofd om naar mij, met de woorden ‘zij heeft jouw speech gejat’. Ik was vol ongeloof. ‘We weten dat het origineel van jou is’, zei Miss Nigeria nog. De jury heeft drie keer mijn speech gehoord, dus het moet zijn opgevallen. Ik zie het maar als een compliment. De wereld heeft het kunnen horen, maar niet uit mijn mond.”