Over de Grens

Verknocht aan verre reizen na avontuur in Australië

De meeste backpackers in Australië die wat extra geld nodig hebben, gaan werken in de horeca of fruitplukken op een boerderij. Sandra zag dat niet zitten. Ze wilde naar eigen zeggen deel uitmaken van het echte Australische leven. En via Facebook kwam ze drie maanden geleden een geschikte vacature tegen. ,,Ik had toevallig al wat meiden ontmoet die tijdelijk als au pair werkten en daar enthousiast over waren”, vertelt ze. ,,Misschien moet ik dat ook maar gaan proberen, dacht ik. En wat denk je? Ik werd direct aangenomen. Ik ben niet de beste kindervriend, maar de jongste van dit gezin is zes jaar en de oudste veertien jaar. Ze zijn dus zindelijk, luisteren goed en zijn daarnaast heel aardig.”
Belastingvrij
Bovendien heeft ze ideale werkuren. Sandra werkt ’s morgens van zeven tot negen en later op de dag van drie tot zeven. In het weekend is ze vrij. ,,Ik maak ’s morgens ontbijt voor de kinderen, breng ze naar school en doe aansluitend nog wat dingen in de huishouding. Daarna heb ik dus een paar uur voor mezelf. Om drie uur haal ik ze weer op uit school en breng ik ze bijna iedere dag wel naar een sportvereniging. Als ze klaar zijn, pik ik ze weer op en zorg ik dat er eten op tafel staat. Ik vind het een heel makkelijk baantje, met veel vrijheid. Ik kan vaak ook op vrijdag en maandag vrij nemen, waardoor ik genoeg tijd heb om leuke tripjes te maken. Een andere leuke bijkomstigheid: dit werk wordt in Australië gezien als een culturele uitwisseling, dus ik hoef geen belasting te betalen. Dat scheelt enorm, want sinds januari zijn backpackers genoodzaakt om 32% af te dragen van ieder gewerkt uurtje.”
Surfkamp
Begin juni zit haar taak erop. Dan heeft ze weer wat geld voorhanden en gaat ze nog drie weken reizen. Vanuit Melbourne trekt ze naar Adelaide, een stad aan de zuidkust van Australië. Vervolgens reist ze door naar Alice Springs en Darwin, om uiteindelijk in Sydney haar avontuur van tien maanden te beëindigen. ,,Ik zou eigenlijk zes maanden op reis gaan, maar in m’n achterhoofd wist ik stiekem al dat het langer zou worden. Als ik straks naar Nederland vertrek, heb ik afgezien van de westkust bijna heel Australië gezien.”

‘Het bijzondere is dat je na een paar dagen het gevoel hebt
dat je elkaar al jaren kent en echt een goede vriendschap hebt opgebouwd’

Ze begon in Thailand, waar ze drie weken vakantie heeft gevierd met twee vriendinnen uit Volendam. ,,Daarna ben ik alleen doorgevlogen naar Sydney, waar ik meteen op surfkamp ben gegaan. Ik sliep een week lang in tentjes op het strand, een bijzondere ervaring. Niet onbelangrijk: het bleek dat ik talent heb voor de sport. Ik kon in de eerste les al op de surfplank blijven staan en heb het in een week tijd best aardig kunnen leren.”
Vriendschap
Na het surfkamp is ze naar het noordoosten van het land gevlogen, omdat het in Sydney pas net lente en dus best fris was. Ze verbleef nabij de adembenemende Whitsundayeilanden, waar het gemiddeld dertig graden was. Vanuit dat gebied is ze met het zonnige weer mee gereisd naar het zuidoosten, om uiteindelijk in Sydney kerstmis en oud & nieuw te vieren. ,,Ik verbleef voornamelijk in hostels. De meeste reizigers komen daar alleen naartoe, er wordt van alles georganiseerd en bijna iedereen nodigt je uit om samen leuke dingen te gaan doen. Onderweg kom je zo ontzettend veel mensen tegen. En het bijzondere is dat je na een paar dagen het gevoel hebt dat je elkaar al jaren kent en echt een goede vriendschap hebt opgebouwd.”
,,Na verloop van tijd gaat ieder weer zijn eigen weg en houd je contact via Facebook. Als je ziet dat je weer bij elkaar in de buurt bent, spreek je af. Je maakt samen de mooiste dingen mee. Duiken, snorkelen, parachutespringen, tripjes door de jungle, genieten van de mooiste stranden, uitgaan, urenlange hikes door nationale parken en uiteraard veel surfen. Ik heb in de loop der maanden echt een passie gekregen voor die sport.”
Verstappen
Tussendoor heeft ze nog een bezoek gebracht aan Nieuw-Zeeland en Singapore, was ze aanwezig bij een concert van Adèle en zag ze hoe Max Verstappen vijfde werd bij de eerste Grand Prix van het seizoen in Melbourne. ,,Ik wilde in Nederland al zó graag naar Adèle. Ik heb vorig jaar urenlang in de wachtrij gezeten om tickets te bemachtigen voor haar concert in de Ziggo Dome, maar het lukte me niet. Nu zou ze naar Melbourne komen en kon ik gelijk goede kaarten kopen. Geweldig om mee te maken natuurlijk”, straalt ze. ,,De Formule 1-wedstrijd was niet wat we ervan hadden voorgesteld. We stonden langs het circuit, zagen alleen de auto’s voorbij racen en kregen verder niets mee van de tussenstand. Het was wel leuk dat we op twee meter van de pitstop stonden, zodat we van heel dichtbij konden zien hoe dat allemaal in z’n werk gaat. En de hele sfeer eromheen was bijzonder om een keer te ervaren. Daar zullen veel mannelijke fans vast jaloers op zijn…”
Bed bugs
Uiteraard is tijdens haar reis niet alles van een leien dakje gegaan. Vooral in de eerste maanden kreeg Sandra behoorlijk wat tegenslagen te verduren. Het begon met haar telefoon en opladers die ze ergens in een hostel was vergeten. Sandra: ,,Het duurde zes weken voordat ik die terug had. Alle batterijen van m’n apparaten waren in die periode leeg en dat is in het huidige tijdperk vrij vervelend.”

‘De Grand Prix in Melbourne met Verstappen
was niet wat we ervan hadden voorgesteld’

Kort daarna werd ze op Fraser Island gebeten door zogeheten bed bugs, de grootste nachtmerrie van elke reiziger. Deze insecten zijn moeilijk te bestrijden en kunnen je flink toetakelen. Sandra zat onder de bulten. ,,Ik kwam er pas na drie dagen achter. Ik dacht eerst aan zandvlooien of muggen, totdat ik allerlei allergische reacties kreeg op die insectenbeten. Het ergste is dat je ook niet welkom bent op overnachtingsplaatsen als je last hebt van bed bugs. Na lang zoeken vond ik gelukkig een hostel dat me een uitweg bood. Daar werkte toevallig een meisje dat ook bed bugs had gehad, dus zij wist wat ik doormaakte.”
Sandra heeft al haar kleding twee keer laten wassen en drogen, omdat bed bugs niet tegen hitte kunnen. Haar backpack smeerde ze in met een speciale insectenspray en zette ze in een vuilniszak buiten in de zon. ,,Uiteindelijk is mijn backpack nog een tijdje vermist geweest en hebben de schoonmaaksters een tas met kleding weggegooid, omdat ze dachten dat het vuilnis was. Zo hebben de moeilijkheden zich een paar weken lang opgestapeld, maar gelukkig had ik heel veel leuke mensen om me heen. Als ik er even doorheen zat, stonden zij voor me klaar, ook al was het laat in de avond. En ik ben blij dat ik daarna vol goede moed ben verder gereisd, want ik had de afgelopen maanden écht niet willen missen…”
Flow Traders
Wie Sandra twee jaar geleden zou hebben verteld dat ze nu al bijna een jaar in Australië zou bivakkeren, zou ze hoogstwaarschijnlijk niet hebben geloofd. Hoewel veel jongeren dromen van een wereldreis, had Sandra dat namelijk helemaal niet. Het idee om haar backpack vol te stouwen met net genoeg spullen om te overleven, kwam spontaan opzetten. ,,Ik had mijn opleiding communicatiemanagement afgerond en werkte tijdelijk in de vis. Toen ben ik gaan nadenken over mijn toekomst. Ik was ondertussen gewoon bezig met solliciteren en dacht op een gegeven moment: als alle lopende sollicitaties niets worden, ga ik gewoon een paar maanden naar Australië. Uiteindelijk kon ik dus Legal Assistant worden bij Flow Traders, een toonaangevende beurshandelaar. Het is heel moeilijk om bij dat bedrijf binnen te komen en het staat heel goed op je cv als je daar hebt gewerkt.”

‘Ik dacht eerst aan zandvlooien of muggen,
totdat ik allerlei allergische reacties kreeg op die beten van bed bugs’

Maar Sandra was er helemaal niet blij mee. Ze had zich stiekem al ingesteld op een avontuur in Australië. En dat bleef maar in haar hoofd zitten. ,,Na verloop van tijd heb ik dus besloten om ontslag te nemen en toch naar Australië te gaan. Bijna niemand in mijn omgeving kon dat begrijpen, maar ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.”
Azië
Haar familie en vrienden hebben de datum waarop ze volgens planning thuiskomt met rood omcirkeld in hun agenda. Zelf krijgt ze langzamerhand ook wel zin om naar huis te gaan. Maar een vaste baan zoeken? Ze wil er nog even niet aan denken. ,,Ik ga straks liever weer ergens kort werken om wat geld te verdienen en daarna weer ergens anders naartoe. Niet wéér voor tien maanden, maar wel voor een tijdje. Hier in Australië ontdek ik eigenlijk pas hoe mooi de wereld is. Voorheen ging ik wel naar landen als Spanje en Turkije, maar daar zat ik dan voornamelijk op m’n gat. Nu ik weet wat er allemaal is te zien en allerlei mensen tegenkom die al in zóveel landen zijn geweest, wil ik meer.”

‘Nu ik weet wat er allemaal is te zien en allerlei mensen tegenkom,
die al in zóveel landen zijn geweest, wil ik meer’

Ze heeft al wat mogelijke bestemmingen in haar hoofd. ,,Ik denk nu aan Zuidoost Azië, met Cambodja en Vietnam. Die omgeving is nu nog puur, maar over een paar jaar waarschijnlijk niet meer door het opkomende toerisme. Dat wil ik heel graag met eigen ogen zien. Dan ga ik daarna wel op zoek naar een vaste baan.”
Met een lach: ,,Tenzij ik daar na de volgende reis weer anders over denk…”