Handbalcarrière krijgt gouden rand
Tuurlijk dromen Debbie Bont en haar teamgenoten ook van de mooiste medaille op de Olympische Spelen, in augustus volgend jaar, in hetzelfde land, maar het zondag in Japan veroverde WK-goud is al een ultieme beloning voor de Volendamse hoekspeelster.
Door Eddy Veerman Foto Henk Seppen
Sinds het EK van 2010 is Bont er al bij en beleefde zij fantastische momenten, tegenslagen en ook een enorme teleurstelling, toen de bondscoach haar thuisliet voor de Olympische Spelen van 2016.
In 2015 bereikte Oranje de WK-finale voor het eerst, toen was Noorwegen te sterk. In Kumamoto werd die ploeg vier jaar later tijdens de poulefase voor het eerst verslagen. Daardoor ging Nederland met vier punten de hoofdronde in, waarin naderhand van zowel Duitsland en Denemarken werd verloren. Bont: ,,Servië heeft ons toen geholpen, door van Duitsland te winnen.”
Daardoor kwam Oranje in de halve finale uit tegen Olympisch Kampioen Rusland, dat op het WK alle wedstrijden tot dan eenvoudig had gewonnen. Bont: ,,Wij zaten duidelijk aan de sterkste kant van het deelnemersveld. Maar het hielp ons mentaal wel dat we al wedstrijden hadden verloren.”
Bont, die drie keer scoorde en één keer miste (,,dat was een dom schot”), dwong in de zinderende slotfase een keer ‘aanvallende fout’ van een Russische speelster af, maar zag daarentegen de speelster die zij in de hoek moest bewaken een belangrijke goal maken. ,,Shit op dat moment, maar zij stond zowat op de achterlijn en daar mag zij in principe worden aangespeeld. Dat ze dan nog scoort, is haar verdienste.”
‘Mijn moeder heeft
het laatste deel
in de gang gestaan’
,,Het was zó spannend, het spel ging in hoog tempo op en neer, het was vooral goed dat wijzelf bleven scoren. Alles viel op z’n plek. Ook in die laatste minuut, toen Laura van der Heijden de 33-32 maakte en Rusland nog een schotkans nam. ‘Zit-ie er nou in?’, dacht ik. Maar de bal ging het zijnet in. Gelukkig.” Veel speelsters waren in tranen. ,,Als je dan speelsters waar je al zo lang mee samen speelt, in de ogen kijkt, dan heb je het wel even moeilijk. Ik heb vooral veel kippenvel gevoeld.”
,,We willen goud”, was de Volendamse, die tijdens het Wereldkampioenschap 29 jaar werd, vervolgens stellig na dat hectische slot. ,,Ik hoorde dat mijn moeder het laatste deel in de gang heeft gestaan, ze kon niet kijken van de spanning”, aldus Bont, die qua tegenstander een lichte voorkeur had, richting de tweede WK-finale. ,,Het is niet lekker om een land twee keer tegen te komen, zeker als je dan al hebt gewonnen”, doelde zij op Noorwegen. ,,De ervaring leert dat je dan de tweede verliest. Maar Spanje was ook lastig, ze spelen snel handbal, zijn beweeglijk en hebben een groot teamgevoel, net als wij. We hadden niet eerder op dit niveau tegen hen gespeeld, dus we moesten veel videobeelden bekijken.”
Oranje zat er aanvankelijk niet lekker in (2-6), maar vocht zich daarna, met Bont, naar de goede kant van de score. De Volendamse scoorde ook twee keer. ,,Je denkt heel kort: ‘ja, hij zit er in’, maar dan ren je heel snel terug naar je verdedigende positie. Het is wél de finale, dan is het zeker lekker om de eerste kans ook te scoren.” En aan elke goal hangt veel gewicht. ,,Dat kan toch verschil maken, of je vergroot de voorsprong of verkleint de achterstand.”
In het geval van zondagmiddag was dat het eerste. Nederland kwam met 17-22 voor, maar die voorsprong raakte het in de slotfase alsnog kwijt. Bont zat toen, vanaf tien minuten voor tijd, al op de bank. ,,Dat is meestal erger dan in het veld staan, want als je meedoet, kun je nog beïnvloeden. Nu moest ik de andere speelsters tot steun zijn, ben je aan het schreeuwen, aan het hopen en positief denken: ‘gooi die bal erin’ en ‘hou die bal tegen’.”
In de slotminuut gooide Nederland ‘m er niet in. ,,Spanje had daardoor een mega goede kans om het te beslissen en ze zaten er op dat moment ook beter in. Ik kan me niet goed herinneren wat ik vervolgens zelf deed. Ik bleef wel kijken, tijdens hun laatste aanval. Niemand wist hoe het zou aflopen. Zouden we het nog weggeven? Vervolgens scoorde ook Spanje niet en kwam dat penaltymoment. ‘Ros ‘m er alsjeblieft in’, dacht ik alleen maar. Daarna kwam de ontlading…”
‘Ros ‘m er
alsjeblieft in’,
dacht ik alleen maar’
Dat beeld van op de speelvloer dansende Nederlandse handbalsters is zo langzamerhand een bekend fenomeen voor tv-volgers. Maar de uitzinnigheid van vreugde overtrof zondag zelfs voorgaande keren. ,,Het was zo’n rare wedstrijd. Een slechte start, een goed middenstuk en daarna toch weer een verval. En toen was er dat bizarre einde, dat gevoel was zo raar: ‘Nu hebben we het. Oh ja, we zijn gewoon wereldkampioen’. Ik kon nauwelijks met ‘thuis’ bellen, want in de kleedkamer was het ook steeds zingen en schreeuwen.”
,,Daarna groeide het besef, dan lees je alle berichtjes en hoor je hoe het in eigen land heeft geleefd.” En kwamen ook de emoties. Om de mooist mogelijke sportmomenten te beleven, offerde zij veel. Inmiddels speelt Bont al enkele jaren in Denemarken (Kobenhavn Handbold), waar zij ook in 2012 begon (FC Midtjylland) en tussentijds nog voor het Duitse Leipzig speelde. In Kopenhagen werd zij al een keer landskampioen en speelde Champions League.
Zondag volgde de gouden omlijsting van de carrière van een speelster die inmiddels tot de routiniers behoort, maar nooit op de voorgrond treedt. In Japan was zij verdedigend, door op het juiste moment bij te sluiten, van groot belang. ,,Er wordt vaak gekeken naar de kansen en doelpunten, maar het verdedigende werk wordt onderschat, terwijl daar alles mee valt of staat.”
,,We hebben zeker mazzel gehad tijdens dit WK, maar we hebben ook goede wedstrijden gewonnen. Dat we met vier punten naar de hoofdronde gingen, is onze eigen verdienste geweest.” Zoals het ook haar eigen verdienste is dat zij, mits fit, over acht maanden wederom naar Japan gaat met de handbalploeg, om in Tokio aan haar eerste Olympische Spelen te beginnen. ,,Dat scheelt gedoe”, doelt Bont op het Olympisch Kwalificatie Toernooi. ,,Kunnen we ons mooi in alle rust voorbereiden op dat grote evenement. We zijn dit toernooi ook heel fit doorgekomen met z’n allen. Dat is een goed teken.” De Volendamse meldt zich op Tweede Kerstdag weer bij haar Deense club.
Debbie Bont zweeft de cirkel van Rusland in, voor een doelpunt, tijdens de halve finale van het WK. Foto Henk Seppen
Uw reactie