Duin+ fysio- en manuele therapie bruist na veertig jaren vol herinneringen nog steeds volop

‘We hebben wel wat afgelachen’

Hoe, wanneer en waar zijn jullie begonnen in de fysiotherapie?
Jenneke: ,,Ik ben in mei 1981 afgestudeerd. Naderhand was er weinig werk in de fysiotherapie, terwijl de praktijkhouders een paar jaar eerder nog in de rij stonden bij de diploma-uitreiking. Na verloop van tijd kreeg ik een tip van iemand die softbaltraining gaf in Volendam. Zij vertelde me dat Rob Duin op zoek was naar een nieuwe kracht. Ik heb Rob gebeld voor meer informatie en hij zei dat ik maar een brief moest schrijven met daarin mijn gegevens en referenties, dan zou hij me wel bellen. Ik verwachtte er niets van, maar hij voegde daad bij het woord. We spraken af in de praktijk in de Meester Mührenlaan, waar ze toen net naartoe waren verhuisd. De rest is geschiedenis. Het beviel van beide kanten goed. Van verhalen dat je als buitenstaander niet in Volendam past, heb ik nooit iets gemerkt. Het dialect verstond ik gek genoeg ook meteen.”

Hoe zat dat bij jullie, René en André?
René: ,,Een attente kennis wees mij erop dat er een kleine advertentie stond in de Noord-Amsterdammer. Daarin werd gevraagd om een fysiotherapeut in Volendam. Door toedoen van mijn vader, die erop stond dat ik direct zou bellen, bleek ik de eerste sollicitant te zijn. Na een kort en informeel gesprek in Hotel Spaander met Rob Duin werd ik aangenomen. Ik startte in november 1980 in het witgele kruisgebouw. Een krap jaar later zijn we verhuisd naar de Meester Mührenlaan, aan het huis van Rob. Dat betekende een grote vooruitgang. We hadden ieder onze eigen ruimte, een grote oefenzaal, een zwembad en een extra fitnessruimte in de kelder.”
André: ,,Ik begon zelfs nog een jaar eerder, in september 1979. Ida Versnel, die twee jaar later is vervangen door Jenneke, was er toen ook al bij. Bij de eerste kennismaking met Rob en zijn vrouw Agatha dachten ze dat ik van Chinese komaf moest zijn, gezien mijn naam. Haha.”

Hoe zagen jullie eerste jaren eruit?
Jenneke: ,,In het begin had ik mijn rijbewijs nog niet. Ik kwam met de bus uit Amsterdam en reed op de fiets van Agatha naar de aan-huis-patiënten. In die tijd moesten we heel veel ‘kloppen’, bijvoorbeeld om slijm los te krijgen. Het betrof vooral kinderen, met bronchitis en dergelijke. Ik was dat kloppen niet gewend en zat op de fiets de kramp uit mijn armen te schudden. Maar goed, ik heb het allemaal overleefd en mocht gelukkig blijven.”
René: ,,Als je de huidige tijd vergelijkt met twintig jaar geleden, valt meteen op dat er qua administratie heel veel is veranderd. Wij werkten destijds zonder kaarten en onthielden gewoon alles. Tegenwoordig lijkt het erop dat de administratie, zeker in de ogen van de verzekeraars, het zwaarst weegt in de fysiotherapie. Verder is ons vak qua inhoud wel enorm verbeterd. Zo vrijblijvend als ons werk was in de beginperiode, zo onderbouwd en professioneel gaat het er nu aan toe. ‘Evidence based’ is het toverbegrip.”

Kunnen jullie die periode in de Meester Mührenlaan eens omschrijven?
Jenneke: ,,Voor die tijd was de praktijk ontzettend modern. Rob had bijvoorbeeld ook een warmwaterbad laten aanleggen, met het idee dat we daarin reumapatiënten konden laten oefenen. Dat hebben we een poos gedaan, maar daar ging heel veel tijd in zitten en bovendien was de gasrekening veel hoger dan wat het opbracht. Dus op een gegeven moment bleef het water koud en maakten alleen de saunagasten er nog gebruik van.”

‘Ik weet nog dat
Agatha een keer
revanche nam op Rob,
voor zijn harde behandeling’

André: ,,Naast de sauna was er ook een bubbelbad. Ook wat dat betreft waren we heel vooruitstrevend, want er was destijds bijvoorbeeld nog geen sauna in Volendam. Er waren verschillende groepjes die er gebruik van maakten. En als Agatha er niet was, brachten wij ze een kan sinaasappelsap en een bord zure bommen. Dat hoorde blijkbaar bij een sauna.”
René: ,,Het was een heel gezellige tijd. We gingen om tien uur steevast boven bij Agatha koffiedrinken. Totdat we het daar van beide kanten te druk voor kregen. Sindsdien zorgden we zelf voor de koffie. Wel bracht Agatha tussen de middag altijd soep, yoghurt of vis.”
Jenneke: ,,We hadden in die tijd continu een wachtlijst van zes weken. We durfden de mensen op een gegeven moment haast niet meer te bellen om te zeggen dat ze aan de beurt waren. In die jaren was er verder alleen nog de praktijk van Douw in Volendam.”

In 1985 zijn jullie een maatschap geworden. Hoe is dat zo gekomen?
René: ,,Rob was de praktijkhouder. Hij had een contract met PWZ en wij werkten op procentenbasis, zoals toen gebruikelijk was in de vrijgevestigde praktijk. Wij werkten ieder als zelfstandig fysiotherapeut onder één dak, totdat in 1985 de bedrijfsvereniging oordeelde dat er sprake was van een gezagsverhouding tussen praktijkeigenaar en therapeuten. In het hele land moesten er ineens knopen worden doorgehakt: óf je zou een maatschap worden óf de therapeuten moesten in loondienst komen.”
Jenneke: ,,Rob vond dat wij net zoveel aan de praktijk hadden meegebouwd als hij, dus toen zijn we een maatschap geworden. We hebben nog gezocht naar een andere naam, maar inmiddels was de praktijk van Rob Duin een begrip geworden. Zelfs als patiënten altijd door René, André of mij werden behandeld, zeiden ze rustig dat ze bij Rob Duin liepen. Daarom hebben we maar besloten om onszelf Duin+ te noemen. Inmiddels is onze Duin met pensioen.”
André: ,,Ik weet nog dat Agatha een keer revanche nam op Rob, voor een harde behandeling die hij haar had gegeven. Rob had last van zijn rug en vroeg Agatha om een thermopack. Ze drukte vervolgens een te warme pakking op de rug van Rob en ging daarop liggen, zodat Rob niet weg kon. Tjonge, we hebben wel wat afgelachen daar...”

Later zijn jullie vertrokken naar de huidige praktijk aan de Julianaweg, tegenover de Mariakerk. Vanwaar die keuze?
Jenneke: ,,Ergens rond 1995 gaf Rob ons te kennen dat hij graag wilde dat de praktijk zou gaan verhuizen. Als hij zou stoppen met werken, wilde hij niet de drukte van de praktijk onder zijn huis hebben. Rob kwam eerst met het Slobbeland, daar kwam een motorzaak leeg te staan. Het zag er daar toen triest uit, het Marinapark was er nog niet. Wij zagen het dan ook niet zitten.”
André: ,,Ook onze huidige locatie stond te koop. Toen zat er nog geen appartementencomplex overheen. Bovendien leek het ons te klein en mede door allerlei bezuinigingen op de fysiotherapie hebben we het niet gekocht. Na overleg met Bond Administratie veranderden we daarna alsnog van gedachten, maar toen was het al verkocht aan onze huidige huisbazen. Vervolgens hebben we besloten om het te gaan huren.”
Jenneke: ,,Voor de indeling namen we een architect in arm. Voor de kleuren en de vloer huurden een binnenhuisarchitect in. Verder hebben we alles samen uitgezocht. Het was een heel drukke periode, want er werd natuurlijk ook gewoon gewerkt. We zijn zelfs op zaterdag verhuisd, om geen werkdag te verliezen.”

In hoeverre was het moeilijk om de gezelligheid van de Meester Mührenlaan aan de nieuwe praktijk toe te voegen?
Jenneke: ,,Ik vond de werkplek meteen heel prettig, met veel ruimte en een eigen computer op de kamer. Alleen er was inderdaad wel een hoop gezelligheid weg. Op de Meester Mührenlaan stonden de kaartenbakken in het kantoor. We zagen elkaar elk half uur. Nu kan ik de hele ochtend werken zonder een collega te spreken. Vandaar de geplande koffiepauzes. Inmiddels hebben we het ook aan de Julianaweg heel gezellig.”

‘We durfden de mensen
haast niet meer te bellen
om te zeggen dat ze
aan de beurt waren’

René: ,,Aangezien het aantal patiënten bleef toenemen, kwamen er tevens steeds meer collega’s bij met ieder hun eigen specialisatie. We zijn in de loop der jaren een rijke praktijk geworden, met veel ervaring en kennis.”
Jenneke: ,,Ik ervaar de werkdruk wel als veel zwaarder dan vroeger, mede door de enorme hoeveelheid administratie die we moeten bijhouden. Ook het vak is veranderd door nieuwe inzichten die soms niet stroken met mijn eigen professionele ervaring. Ik probeer uiteraard wel mee te gaan in alle veranderingen. Voor zover ik kan zonder mijn eigen waarden te verliezen.”

Wat zijn voor jullie opvallende ontwikkelingen van de afgelopen jaren en hoe kijken jullie naar de toekomst?
Jenneke: ,,Het verhaal van ons tarief, dat al dertien jaar niet is verhoogd en soms zelfs is verlaagd. En zoals ik net al zei: de administratieve druk valt mij, net als heel veel mensen in de fysiotherapie, steeds zwaarder. Het enige wat niet verandert, is voor mij het plezier in het contact met mijn patiënten en het helpen in het verbeteren van hun kwaliteit van leven, hoe groot of klein dat ook mag zijn.”
Jenneke vervolgt: ,,Ik hoop voor de komende jaren dat ik ten eerste gezond blijf, zodat ik kan blijven werken tot aan mijn pensioen en leuke cursussen kan blijven volgen. En dat de sfeer tussen de collega’s goed blijft natuurlijk. Er zal best veel veranderen als André en René uiteindelijk met pensioen gaan. Dan ben ik als enige van de oude groep over. En dat terwijl we vroeger weleens hebben gezegd dat we samen naar het bejaardenhuis zouden gaan…”
René: ,,We vinden het allemaal geweldig dat de mensen nog steeds de weg naar ons weten te vinden, zelfs met alle concurrentie van nieuwe praktijken en disciplines van tegenwoordig. Daar zijn we heel blij mee. We werken er ook hard voor, door goede en persoonlijke kwaliteit van behandelen te bieden, volgens de laatste inzichten. Nog steeds komen er nieuwe specialismen bij in de praktijk, zoals nu met Angela in orofaciale therapie en Eugenie in handrevalidatie.”
André: ,,We hopen van harte dat Duin+ nog heel lang mag blijven bestaan.”
Voor meer informatie, zie de website www.duinplus.nl.

Over het team van Duin+
JENNEKE SARS – Specialisaties: Fysiotherapie, Manuele therapie, Bekkenbodem-dysfunctie, Bekkeninstabiliteit, Shockwave therapie, Echografie, Zwangerschapseducatie pre- en Postpartum (Zwanger-Fit), Babymassage, McKenzie Methode A t/m D.
ANDRÉ DE LENG - Specialisaties: Fysiotherapie, Manuele therapie, Osteopathie, Lymfedrainage, McKenzie Methode A t/m D. Dry Needling.
RENÉ KOENDERS - Specialisaties: Fysiotherapie, Manuele therapie, Cranio-sacraal therapie, Gespecialiseerd in COPD, Medische fitness, McKenzie Methode A t/m D. Dry Needling.
HERMAN TOL - Specialisaties: Master Sportfysiotherapeut, Fysiotherapie, Schouderspecialisatie, Shockwave.
EUGENIE BUHRS - Specialisaties: Fysio-/ manuele therapie (Marsman en Mulligan methode), Craniosacraaltherapie, Echografie, Medical Taping, Orthopedisch Revalidatie, Shockwave, Handtherapie i.o.
ANGELA VEERMAN - Specialisaties: Fysiotherapie, Manuele therapie volgens Mulligan, Osteopathie i.o., zwangerschapseducatie pre en post partum (zwangerfit), Medical Taping, Dry Needling, fasciale mobilisatie, aerobic instructrice.
ANGÉLA DE BOER - Specialisaties: Fysiotherapie, Master Manueeltherapeut, Kaaktherapie; Specialisatie in hoofd-hals-nek-kaak Crafta®, Medical Taping, Shockwave.
ILJA KLEIN - Specialisaties: Fysiotherapie, Master of Science in Manueel Therapie, Medical Taping, Shockwave, Lymfedrainage.

Foto: V.l.n.r. André de Leng, Jenneke Sars en René Koenders werken samen al meer dan een eeuw bij de praktijk van Duin+, de praktijk voor fysio en manuele therapie.