Kees Jonk is na tien jaar bezig aan zijn laatste werkdagen bij ’t Gat van Nederland

‘Nu moet je leven, het kan zo voorbij zijn’

Het is donderdag na kermis. De drukke weken zijn nu achter de rug. Althans, dat zou je zeggen. Kees is namelijk nog steeds volop bezig om de boel op orde te krijgen. Een vrije dag heeft hij nog niet gehad na twee belachelijk drukke maanden. ,,De kermis en derde week van de bouwvak waren wel geweldig”, zegt de geliefde kroegeigenaar, terwijl hij een koelkastje opnieuw inricht. ,,Normaal gesproken gebeurt er tijdens die feestdagen altijd wel iets waarvan je achteraf denkt: shit, dat hadden we moeten voorkomen. Maar dit keer verliep alles positief. Er is zelfs niets kapotgegaan.”
Alleen dat verzoekje van DJ Bert op maandagavond zag Kees niet aankomen. Toen vervolgens het refrein van Robbie Williams’ Angels door de speakers knalde en hij een aantal medewerkers achter de bar zag huilen, kreeg hij het zelf ook even zwaar. ,,Er zijn best veel mensen naar me toe gekomen om te zeggen dat ze me gaan missen. Ook onbekenden. Een mooier compliment kun je niet krijgen. En natuurlijk ga ik het zelf ook in veel opzichten missen.”
Spijt
Zijn telefoon rinkelt. Kees beantwoordt de inkomende oproep. Het is de leverancier van de gokkast. Twee minuten later gaat de Volendammer weer verder met waar hij mee bezig was. ,,Het werk stopt nooit”, verzucht Kees. ,,Ze blijven je maar bezighouden. De meesten denken dat je op elke minuut van de dag beschikbaar bent, zelfs na de buitensporig drukke maanden die we achter de rug hebben. Dat kun je ze ook niet kwalijk nemen natuurlijk. En het komt ook doordat ik zelf moeilijk dingen uit handen kan geven. Delegeren is een kunst die ik in sommige opzichten beter onder de knie moet krijgen. Wacht even één tel, ik stuur even een nummer door…”
Dan komen zijn dochtertje Kaylee en vader Willem onverwachts binnenlopen. Ze duikt meteen in de armen van haar vader. Kees glimlacht. Hij heeft de afgelopen maanden niet veel tijd met zijn familie doorgebracht. ,,Dinsdagavond na kermis kwam ik thuis en dook Kaylee ook op me. Vervolgens zei ze: papa, ik mis je. Ja, dan breekt je hart. Ook omdat je weet dat het zo is. Het leven als kroegeigenaar is gezellig, maar heel moeilijk te combineren met een gezin. En toevallig is familie wel heel belangrijk. Daarom heb ik er ook geen spijt van dat ik de keuze heb gemaakt om te gaan stoppen. De afgelopen maanden heb ik zóveel jonge mensen voorbij horen komen die ernstig ziek zijn of overlijden. Dan denk ik bij mezelf: nu moet je leven. Het kan zo voorbij zijn.”
Koffie
De koelkast is weer geordend. Kees laat zijn arm symbolisch rusten op de tap voor hem. Af en toe dringt opeens het besef bij hem door dat hij aan zijn laatste werkdagen bezig is. Tijdens de kermis had hij dat ook. Soms stelt hij zichzelf de vraag: heb ik wel de juiste keuze gemaakt? En altijd komt hij tot hetzelfde antwoord: ja. En dat terwijl er nog geen nieuwe baan in het vizier ligt. ,,Ik ben wel meerdere keren gebeld door bedrijven die een kop koffie met me wilden drinken. Maar ik ga straks eerst rustig voor mezelf op een rijtje zetten wat ik echt wil. Ik neem een maand vrij. Die weken wil ik blokken om tot rust te komen en tijd door te brengen met mijn vrouw en kinderen. We gaan onder meer twee weken op vakantie. En ik zal ook wel wat oriënterende gesprekken gaan voeren.”

‘Vervolgens zei ze:
papa, ik mis je.
Ja, dan breekt je hart’

Vader Willem luistert van een afstandje mee. Hij snapt het besluit van zijn zoon. ,,Er is niets mis met hard werken, maar Kees is bij nacht en ontij op pad en dat een uurtje of zeventig per week. Met een gezin erbij houd je dat gewoon niet vol. En het is belangrijk dat je je werk leuk vindt.”
Kees: ,,Na mijn studie aan Hotelschool The Hague ben ik meteen bij ’t Gat begonnen. Daarvoor kluste ik nog bij in het Havengat. Ik heb achttien jaar lang alle kermissen en feestdagen gewerkt. Als je op een gegeven moment kinderen hebt, gaat dat tegenstaan. Als ik diep in de nacht thuiskom na bijvoorbeeld een kermisweekend, dan word ik rond zeven uur weer wakker gemaakt door mijn kinderen. Dan is je lichaam niet heel blij. Na verloop van tijd denk je: wordt dit nou mijn leven? Met pijn in mijn hart zeg ik dan ‘nee’. Vandaar deze moeilijke stap.”
Anekdotes
Kees kan na al die jaren met speels gemak een dikke pil volschrijven met anekdotes. Hij vindt het verstandig om de meeste gekkigheid voorlopig binnenskamers te houden. ,,We kennen allemaal natuurlijk de verhalen over toeristen die rond de kermis het brijkie inlopen, omdat ze denken dat het een grasveld is”, lacht Kees. ,,Dat gebeurt nog steeds bijna ieder jaar. Maar los daarvan heb ik ook altijd ontzettend genoten van bepaalde feestdagen an sich. Neem nou de derde week en kermis, waarbij de klucht helemaal vol staat met mensen. Of onze jaarlijkse apres-ski-feesten, met een hele tent op z’n kop. Daar kan ik echt van genieten. Mensen vermaken vind ik het mooiste dat er is.”
Hij vervolgt: ,,Er zijn ook soms wat bezoekers die na afloop naar je toe komen om te vertellen dat ze het niet leuk hebben gehad. In mijn beginperiode trok ik dat mezelf erg aan, maar inmiddels weet ik dat je nooit iedereen tevreden kunt houden. Daar moet je afstand van doen, anders draai je door.”
Snapchat
Het is wel een trend dat jongelui in het weekend steeds later op de avond naar de kroeg gaan. Dat merkt ’t Gat ook. ,,Ik denk dat het mede door de komst van de smartphone komt”, zegt Kees. ,,Als het nu rustig in de kroeg is, sturen ze een appje naar vrienden en dat gaat dan heel Volendam door. Vroeger moest je vechten voor een kruk en was het café ook een plek waar je elkaar ontmoette. Tegenwoordig gaat bijna alles via de telefoon. Ze sturen elkaar via Snapchat een berichtje en twee weken later hebben ze verkering. In zekere zin is dat best wel jammer, want uitgaan kan heel gezellig zijn. Het is juist een van de weinige momenten waarop je nog even met elkaar in gesprek kunt gaan.”

‘Ze sturen elkaar via Snapchat
een berichtje en twee weken later
hebben ze verkering’

Op dit moment sluiten de meeste kroegen in Volendam in het weekend rond twee uur ’s nachts. Kees en consorten hebben weleens besproken om een uur langer open te blijven. ,,Maar dan blijven de jongeren waarschijnlijk nog langer op hun voorzitje. Ik praat ook weleens met kroegeigenaren die later dicht gaan dan wij, en daar komen de bezoekers pas rond één uur ’s nachts. Per saldo schiet je daar dus weinig mee op. Voor de omwonenden is het ook allesbehalve prettig.”
Dromen
Het gesprek wordt weer even onderbroken als Kaylee en Willem weer op de fiets stappen. Bappie voorop, kleindochter achterop. Binnenkort zal Kees zelf vaker zo’n ritje maken met zijn twee kids. Zijn taken worden vanaf 1 oktober overgenomen door Roy Veerman en Quincy de Beukelaer. Niels Veerman wordt weer voor honderd procent eigenaar van ’t Gat van Nederland. ,,Roy en Quincy werkten hier al een tijdje en hebben de afgelopen weken met me meegelopen”, verklaart Kees. ,,Ze komen vast nog wel voor wat verrassingen te staan, maar de meeste dingen weten ze nu wel. Ze zijn met ze tweeën, dus dat moet lukken. Daar heb ik alle vertrouwen in.”
Grote toekomstdromen heeft Kees niet. ,,Ja, langer dan vijf dagen op vakantie met m’n gezin”, zegt hij met een glimlach. ,,Daar heb ik straks gelukkig meer tijd voor.”
Kortom: ,,Op naar een leven na ’t Gat van Nederland.”