Napraten over een unieke avond

Tuurlijk motiveert ‘RKAV Volendam-uit’ anders dan Ajax-thuis. Maar de Arnhemmers brachten wel gewoon elf spelers in het veld die daags eerder in het duel met ADO Den Haag óf speelden, óf op de bank zaten óf waren ingevallen. En Vitesse was spraakmakend in de laatste twee bekeredities. Het werd uitgeschakeld door de amateurs van Swift en minder dan een half jaar geleden werd het bekerwinnaar. En nu stonden die mannen met vette contracten tegenover jongens die gewoon het wekkertje om vijf uur hebben staan om met hun handen aan het werk te gaan. Of in de vis, of als buschauffeur. Een groep Volendamse jongens die het voor elkaar kregen dat zoveel dorpelingen naar de wedstrijd fietsten en in rijen dik langs de lijn stonden te kijken. Oude tijden herleefden. Het kán dus wel.

Het voetbaldier:
‘Misschien wilden zij
met ons shirtje ruilen…’

Twee mannen van naam op de flanken: tweevoudig international Roy Beerens en het Noorse wonderkind Martin Ödegaard, die bij Real Madrid op de loonlijst staat, met Cristiano Ronaldo samen trainde en naar verluidt een ton per week verdient. Maar bijna iedereen praatte na afloop over Wessel Stuyt, afgelopen zomer nog te licht bevonden door FC Volendam, die zich net als de back aan de andere kant, Sonny Tol, uitstekend van zijn taak kweet.
,,We hebben met de ploeg Vitesse meer gevolgd dan normaal, sommigen zijn naar hun wedstrijden tegen ADO en Ajax geweest”, zegt het voetbaldier Sonny Tol. ,,Het was eigenlijk een uitje dat we dit mochten meemaken. We hebben wel de zwaktes opgezocht van Vitesse, maar om die in de praktijk uit te buiten, dat is lastig, omdat het allemaal een stapje sneller gaat. We wisten van hun snelheid voorin, maar Henny Schilder kan een hoop opvangen. Ik moest gewoon niet teveel ruimte in m’n rug hebben met Beerens, die de 100 meter binnen tien seconden loopt. Maar ik wist ook dat-ie veel buitenom zou gaan en dat is voor een verdediger prettiger.”
,,De spanning? In de kleedkamer viel het nog wel mee, maar dan kom je voor de warming-up het veld op, toen begon het te kriebelen. Zoveel mensen aan de kant, staand zelfs tweede of derde ring, dat maken wij nooit mee. Iedere Volendammer die een beetje om voetbal geeft, was er.”
,,Dan pak je wel je momentjes om te genieten tijdens de warming-up. Door alle commotie ben je eigenlijk al warm. De fakkels van de Vitesse-supporters, de sfeer, ja, dit vergeet je van je leven niet. Vergeet ook niet dat we wel acht bekerrondes hebben moeten spelen om hier te komen. Zoals Buitenveldert-uit, doordeweeks, met min tien. En dit was de beloning. Er waren gewoon meer supporters dan de avond ervoor bij de FC.”
,,En dat het grote Vitesse dan moet gaan tijdrekken om de overwinning over de streep te trekken. We gaven niks weg, ze scoren twee keer via-via uit een corner. Wij stonden twee keer één-op-één met de keeper, die kansen kregen zij niet eens. Dan ben je toch enigszins teleurgesteld in de kleedkamer.”
,,De bal moest maar één keer goed vallen en dan hadden we verlenging. We waren trots maar toch teleurgesteld, er had misschien meer in gezeten. Of ik shirtje wilde ruilen? Nee, daar zijn we dan toch te nuchtere Volendammers voor. Misschien wel bij Zyech, Tadic of Huntelaar. Nu maakten we geintjes, misschien zouden de Vitesse-spelers onze shirtjes vragen…”
In de rust was Martin Ödegaard geblesseerd afgehaakt. ,,Ik zat in z’n rug, gaf een zetje van achter, maar hij viel verkeerd en daarom liep hij die handblessure op. Ik ben heel blij dat wij een paar dagen later wonnen bij Jodan Boys. Anders valt die mooie prestatie van woensdag namelijk in het niet.”

Man van de solo:
‘Bij een goal was-ie
echt de hele wereld
over gegaan’

Jeffrey Veerman’s wekker stond die woensdagochtend van de wedstrijd gewoon om kwart voor zes, voor zijn timmerklus in Amsterdam. ,,De dag ervoor begon het écht te leven. Ik had namelijk voor dit seizoen een tijdje niet gevoetbald, dus ik moest het wedstrijd voor wedstrijd bekijken en ik wilde mezelf niet te vroeg lekker maken met Vitesse. Gelukkig was ik fit en had het qua spel laten zien.”
Hij had zich niet bezig gehouden met welke verdediger tegenover hem stond. En opeens, in de eerste helft, zat hij ertussen, pikte de bal op en toonde de wereld zijn snelheid. ,,Die actie, tja, als-ie had gezeten, had-ie echt de hele wereld over gegaan. Vanaf eigen helft liep ik de ruimte in en zei tegen Niels Springer ‘laat gaan’. Ik zag het gat liggen, daar kon ik wel induiken. Springer raakte de bal toch verschrikt aan, maar ik kon door. Ik keek naar het doel en dacht ‘nog niet schieten’.”
Vervolgens maakte hij een pirouette met de bal, twee Vitesse-verdedigers het bos in sturend. ,,Dan maar zo, dacht ik. Die gebruik ik wel vaker, op intuïtie, je kunt je lijf er in zetten. Ik was niet eens verbaasd dat ik plots alleen voor de keeper stond. Maar je denkt dat je geen tijd hebt tegen een tegenstander van dat niveau, dat die verdediger meteen weer in je rug zit. En dús maak je een snelle beslissing. Achteraf gezien had ik meer tijd. De lange hoek was vrij, dus ik dacht, ik neem de korte hoek want daar verwacht de keeper ‘m niet. Inmiddels heb ik ‘m een paar teruggekeken en ben tot de conclusie gekomen dat-ie ‘m wel netjes pakte. Dat is voor mezelf ook wat meer geruststellend.”
,,Je baalt na afloop wel, we hadden 2-2 kunnen spelen, maar na die wedstrijd heb ik aan één stuk door zoveel positieve reacties gekregen, dat is al mooi. Je moet realistisch zijn, we hebben gewoon Vitesse partij geboden, de mensen praten er een week later nog over, dat is je verdienste.”
,,Ik heb ’s nachts de samenvatting nog zitten kijken en sliep – mede door de adrenaline – pas om half twee en vervolgens meldde onze kleine zich om drie uur. Drie uur later stond de wekker weer. Waarschijnlijk die van de spelers van Vitesse niet. Maar zo gaat dat.”
,,Dit is een prachtige herinnering. Als de kleintjes straks groot zijn kunnen we er later over vertellen en de beelden laten zien.”

Man van de wereldgoal:
‘Kippenvel kwam daarna’

Zijn streep van veertig meter over Vitesse-doelman Pasveer in de 84e minuut (1-2) belandde in de FOX Sports top 10, tussen goals van Bayern München en Werder Bremen. Of het zo moest zijn. De afzender, Nick Tol ‘Pier’, leek ‘Vitesse’ namelijk niet te halen. ,,Ik raakte geblesseerd vlak voor EVV-thuis en dat was ook al een hele mooie bekerwedstrijd, dus ik was toen al naar de kloten. Die wonnen we en toen kwam de loting. We keken met meerdere spelers bij iemand thuis, dat was al leuk. Kwam Vitesse-thuis uit de koker, we stonden te springen. Maar die gebroken elleboog… daar stond zes weken voor. Toen werd ik wel zenuwachtig. Met nog drie en halve week te gaan ben ik keihard gaan trainen met Ben Zwarthoed en later ook Ramon Visser. Als de arm pijnvrij zou zijn, was ik in ieder geval wedstrijdfit. Ik heb er echt keihard naar toe gewerkt, was fitter dan ooit.”
,,Vooraf kwam Edward Sturing nog naar me toe. Ik heb hem in mijn eerste jaar meegemaakt bij de FC, waar hij hoofdtrainer was. Een fijne man.”
,,Ik was totaal niet nerveus. Er viel eerder wat van me af toen ik mocht warmlopen, want naar dat moment had ik immers toegewerkt. Ik heb ook voor meer publiek gespeeld, maar zag wel dat de jonge gasten bij ons onder de indruk waren.”
,,Ik had nog niet veel balcontacten gehad, over de grond voetballen was sowieso moeilijk. Bij die eerste bal echt dicht bij me, zag ik waar Vitesse-speler Foor stond en – dat is mijn spel – gebruikte ik een panna om ruimte te creëren. Puur functioneel. En toen rolde die bal… Op de bank zittend hadden Joey Tol en ik er al over gesproken, die keeper stond steeds ver voor zijn doel. Dat zat dus kennelijk in m’n hoofd toen ik even opkeek. Dan doe je het gewoon. Ik zag ‘m erin gaan en het schijnt dat ik met de armen omwijd naar het Vitesse-vak liep, dat weet ik niet eens meer. Het was even een roes. Toen de bal na de aftrap weer voor ons was en naar voren ging én het publiek erachter ging staan, kreeg ik een kippenvelmomentje.”
,,Je bent van tevoren bang voor een afslachting tegen zo’n grote club. Maar ze waren alleen gevaarlijk uit corners. Hier mogen we trots op zijn. We gaan lekker, met alleen maar Volendammers en zijn met zo’n mooi project bezig, daar wil iedereen bij zijn. Want waar gaat dit nog naar toe?”

De voorzitter:
‘Die RvC van Vitesse,
ze knepen ‘m echt’

Voorzitter Jan Kwakman (bami) had de hele week vrijaf genomen. ,,Overdag moesten zoveel dingen geregeld worden en ik wilde er ook zoveel mogelijk voor de vrijwilligers zijn. Andere bestuursleden zoals Willem Taalen waren er ook veel. Hij voelde zich ook echt verantwoordelijk voor de veiligheid en dat heeft heel goed uitgepakt. Of er tijd was om nerveus te zijn? Ja, maar meer omdat we de deadline niet leken te halen waarop de mobiele lichtinstallatie goed werkte. Hoe snel we die lichtmasten geregeld hebben, dat was weer echt op z’n Volendams. Maar hoe we ze vervolgens ook richtten, de spelers hadden er last van en zo konden ze niet worden gebruikt. Maar dat extra licht was wel een vereiste voor het maken van tv-beelden. Ik heb peentjes zweten en uiteindelijk besloten om alle lampen van de bestaande installatie te laten vervangen. Een kostbare spoedorder, want er zijn er niet veel in Nederland die dat kunnen. Maar het is gelukt. En het mooie was dat we die mobiele lichtmasten wel hebben aangezet, maar de 32.000 watt scheen richting de parkeerplaats en omhoog, daarom had je een zee van licht van bovenaf gezien. We speelden wat mij betreft in het Stadium of Light.”
,,En het weer, de ambiance, alles zat mee. We stonden eerst erg onder druk, de balaannames, balsnelheid en wendbaarheid van Vitesse, was logischerwijs allemaal beter verzorgd. Als je dan maar 2-0 achter komt en zelf kansen creëert… en dan zo’n tweede helft neerzetten. Terwijl onze jongens eigenlijk conditioneel in elkaar moeten storten. Maar ze zetten gewoon Vitesse onder druk. Ik zat tussen die Vitesse-mannen van de Raad van Commissarissen in, die knepen ‘m echt. Dat gevoel van trots zal me nog lang heugen. Dat enthousiasme heb ik lang niet meer gehad in een veldvoetbalwedstrijd. Het publiek begon zich te roeren, dat is on-Volendams. En dan valt er ook nog zo’n doelpunt, van Nick ‘Pier. Een kippenvelmoment. Schitterend dat het in deze ambiance gebeurde.”
,,En dan alles daaromheen: Klaas Leeflang en het kantinepersoneel, een dikke pluim verdienden ze. Binnen liepen gewoon drie buffetten. Hier staat toch wel een organisatie. Wat een vereniging! Daar kan het hele dorp trots op zijn. We zijn nog tot laat gebleven, maar de volgende dag had de hele ploeg vrijwilligers de boel in no-time opgeruimd, zodat er gewoon weer getraind kon worden. Wat een saamhorigheid!”
,,We zijn flink verwend geraakt in het verleden, met successen van de FC, het zaalvoetval, het handbal, we gaan als toeschouwers en sporters niet voor minder dan de hoofdprijs. Het was mooi om te zien dat zoveel mensen de weg naar het plaatselijke voetbal weer vonden. Oké, het was een op zichzelf staande wedstrijd, maar als de zaterdag-1 zo bovenin mee blijft doen in de Hoofdklasse, dan kun je op korte en langere termijn profiteren van deze happening, dan komen de mensen wéér kijken. Komend weekeinde hebben we SC Feyenoord-thuis. De ingrediënten zijn er om een thuiswedstrijdje mee te pakken. En met de verbouwing en straks het nieuwe terras wordt de entourage ook aantrekkelijker.”