Neal Keijzer schrijft historie en kwalificeert zich als eerste Volendammer ooit voor WK Ironman op Hawaï

‘Er moet misschien een steekje los zitten’

Wat Neal twee weken geleden presteerde bij de kwalificatiewedstrijd in Maastricht, is al bijna onvoorstelbaar voor een hobby-triatleet. Na 3,86 kilometer zwemmen, 180,2 kilometer wielrennen en 42,2 kilometer hardlopen finishte hij in een tijd van 9 uur en 23 minuten op de Grote Markt. Over het laatste onderdeel - de marathonafstand - deed hij 3 uur en 19 minuten. ,,In mijn leeftijdsgroep van 30 tot 35 jaar waren er vier startplekjes te bemachtigen voor het WK”, vertelt de Volendammer in zijn huis op de Broeckgouw. ,,Ik begon als vierde aan het laatste onderdeel, stond tijdens die race nog even tweede en eindigde uiteindelijk als derde. Ongelooflijk mooi. Twee jaar geleden liep ik voor het eerst onder de tien uur. Toen droomde ik al wel van Hawaï, maar had ik niet verwacht dat er nog zoveel rek in mijn prestaties zou zitten. Dit is echt een mijlpaal.”
Hand in hand
Hij heeft inmiddels vijf triatlons achter zijn naam staan. Frankfurt (10:23 uur), Nice (10:28), Barcelona (9:44), Maastricht (9:44) en nog een keer Maastricht (9:23). Alle onderdelen – zwemmen, fietsen en hardlopen - beheerst hij naar behoren. ,,Er moet misschien een steekje los zitten om dit te kunnen doen”, lacht de taaie doorbijter. ,,Ik heb blijkbaar ergens in mijn hoofd een knopje dat ik af en toe kan uitschakelen, waardoor ik niet toegeef aan de pijn die ik voel tijdens zo’n triatlon. Het is steevast een grote uitputtingsslag, maar als je de finishlijn passeert, ben je dat al snel weer vergeten.”

‘Ik heb blijkbaar ergens
in mijn hoofd een knopje
dat ik af en toe kan uitschakelen’

Aan de keukentafel luistert zijn vrouw Cynthia mee. Haar vader Jan Steur heeft Neal ooit overtuigd om een triatlon af te leggen. Steur is inmiddels bijna zestig jaar en deed eerder deze maand ook mee aan de Ironman in Maastricht. Volgend jaar wil hij zich net als zijn schoonzoon proberen te plaatsen voor het prestigieuze WK op Hawaï. ,,Jan en ik trainen regelmatig met elkaar en motiveren elkaar enorm”, vertelt Neal, waarna hij even pauzeert voor een slok zwarte koffie. ,,Het is ook wel noodzakelijk om dat soort mensen om je heen te hebben als je zo’n sport beoefent. Als mijn vrouw, ouders en schoonouders niet zo goed zouden meewerken, dan had ik dit nooit kunnen bewerkstelligen. Zeker in voorbereiding op zo’n triatlon train ik ongeveer twintig uur per week. Daarnaast werk ik vier dagen als tegelzetter en heb ik één dag m’n dochtertje. Het is voortdurend puzzelen. Soms loop ik om kwart over vier ’s morgens een rondje hard. Of ik stap na mijn werk uit bij ’t Schouw en ren dan terug naar huis. Daarnaast wordt er natuurlijk nog heel veel gefietst en gezwommen. Meestal zwem ik in De Waterdam, soms duik ik het IJsselmeer in.”
Cynthia: ,,Er zit wel een goed ritme in, dat helpt. Bovendien werk ik zelf ook vier dagen per week en ik hoef op zaterdagmorgen echt niet per se hand in hand over de markt te lopen. In die tijd kan Neal dan mooi sporten, zodat we de rest van de dag samen kunnen doorbrengen. En doordeweeks zitten we meestal om acht uur ’s avonds op de bank. Voor mij is het dus prima vol te houden. Ik vind het ook allemaal heel mooi wat hij doet.”
Sjouwen en traplopen
Opvallend is dat Cynthia en Neal op een steenworpafstand van Zwembad De Waterdam én AV Edam wonen. Dat kan geen toeval zijn. Toch? ,,Misschien niet, maar we hebben dit huis niet bewust daarom gekocht”, lacht Neal. ,,Het is inderdaad wel een tactische plek, ook om er met de fiets op uit te gaan.”

‘Het is voortdurend puzzelen,
soms loop ik om kwart over vier
’s morgens een rondje hard’

Feit blijft dat er een ijzeren wilskracht voor nodig is om het huidige ritme van Neal vol te houden. Hij doet het al jaren op deze manier en zijn triatlon-honger lijkt nog lang niet gestild. ,,Ik houd mezelf scherp doordat ik vooruitgang blijf boeken en steeds weer nieuwe doelen stel. Mijn volgende doel is onder de negen uur finishen, dat wil ik volgend jaar in Barcelona gaan realiseren. Als ik echt de professionele top wil aanvallen, moet ik richting de acht uur. Als ik eerder was begonnen, had dat misschien gekund. Ik kocht in 2009 mijn eerste racefiets en ben pas vanaf 2012 serieus gaan rijden. Zwemmen deed ik al helemaal niet op serieus niveau en dat is ook een behoorlijk technische sport. Daar valt dus nog heel wat winst te boeken.”
Waar zijn plafond ligt, weet niemand. Maar dat er nog voldoende ruimte voor verbetering is, staat als een paal boven water. ,,Het scheelt al een hoop dat ik sinds oktober vorig jaar met een gespecialiseerde trainer samenwerk”, vertelt Neal. ,,Frank Heldoorn, heet-ie. Hij was een jaar of twintig lang de beste triatleet van Nederland en deed zes keer mee aan het WK op Hawaï. Hij helpt me met schema’s en dat werpt al z’n vruchten af. Ik train nu bijvoorbeeld met meer beleid dan ik voorheen deed, waardoor ik me naast de trainingen ook veel fitter voel. Het zou goed zijn om beter op mijn voeding te letten. Ik snoep nu bijvoorbeeld nog te veel. Verder kan ik ook nog aan fitness gaan doen, maar het houdt een keer op. Ik ben als tegelzetter al veel aan het sjouwen en traplopen. Da’s ook een soort van fitness, toch?”
Afschrikwekkend
Het zou allemaal een stuk makkelijker worden als Neal zich volledig op zijn sport zou kunnen richten, maar dat is vooralsnog geen optie. Hoewel hij over veel potentie beschikt, heeft hij nog geen sponsors die hem financieel ondersteunen. ,,Maar ze zijn uiteraard wel welkom. Het is een dure hobby en ik weet niet of ik na het komende WK ooit weer naar Hawaï ga, want dat kan ik gewoon niet maken tegenover de rest van het gezin.”

‘De afsluitende marathon
op Hawaï is gruwelijk’

De komende weken is hij nog aan het werk als tegelzetter. Begin oktober vertrekt hij samen met zijn gezin en ouders naar Kona, een reis van ongeveer twintig uur. Op 14 oktober wordt de triatlon gehouden. ,,We komen ruim een week van tevoren aan, zodat ik eerst een beetje kan acclimatiseren en trainen.”
Ervaringsdeskundigen noemen het een uitdagende, ontzagwekkende en afschrikwekkende wedstrijd. Een race door een prachtige omgeving die langzaam verandert van de hemel in de hel. Neal weet wat hem te wachten staat op het Amerikaanse eiland. ,,Het zwemmen gaat waarschijnlijk nog wel in het frisse water. Het fietsen wordt al zwaarder in de wind en de warmte. Maar de afsluitende marathon is gruwelijk. Op het heetst van de dag loop je door een dorre vlakte van zwarte stenen die de warmte vasthouden. Het is onmogelijk om er een persoonlijk record neer te zetten, dus ik ga niets forceren. Ik wil genieten en finishen. Al zal dat allebei waarschijnlijk niet zo makkelijk worden…”

Foto: In voorbereiding op het WK Ironman op Hawaï traint Neal Keijzer zo'n twintig uur per week. Naast zijn werk als tegelzetter. ,,Als mijn vrouw, ouders en schoonouders niet zo goed zouden meewerken, dan had ik dit nooit kunnen bewerkstelligen."

Foto: Neal Keijzer met zijn dochtertje na het eerste onderdeel van de triatlon: 3,86 kilometer zwemmen.

Keijzer maakt zich geen zorgen over Noord-Koreaanse dreiging
Hawaï heeft deze zomer als eerste Amerikaanse staat noodinstructies uitgevaardigd voor het geval er een Noord-Koreaanse kernraket inslaat. Het Oost-Aziatische land, onder leiding van Kim Jong-un, gaf onlangs aan dat het een raketaanval op de Verenigde Staten overweegt.
Hawaï heeft een instructiekaart gepubliceerd waarop staat wat burgers moeten doen als er op een van zijn eilanden een kernbom ontploft. Als onderdeel van de voorzorgsmaatregelen gaat Hawaï ook een speciaal luchtalarm testen dat in het geval van een kernexplosie moet afgaan.
Neal Keijzer vertrekt over iets meer dan een maand naar Hawaï voor een loodzware triatlon, maar maakt zich naar eigen zeggen geen zorgen. Te meer omdat de Hawaïaanse rampenbestrijdingsdienst een Noord-Koreaanse kernaanval op Hawaï op dit moment “hoogst onwaarschijnlijk” noemt. ,,Ik heb er wel over gehoord en dan denk je even: daar moet ik straks heen”, aldus Neal. ,,Maar ik zit er niet over in. Je loopt momenteel zo’n beetje overal gevaar…”