Italiaanse droom van Anja en Kees wordt werkelijkheid met Casa in Bocca al Lupo

Van bouwval tot paradijs

Anja blikt terug op die veelbesproken zaterdag 14 juli dit jaar. Op die dag verwelkomde het Volendamse stel haar eerste gasten. ,,Om 15.00 uur zouden ze komen. Om 14.00 uur was de houten vloer rond het zwembad nog niet klaar voor gebruik. Om tien voor drie had ik de labels aan de sleutels. Tussendoor hebben we snel de stoelen neergezet en de kussens erop gelegd. Het was een ongelooflijke race tegen de klok. We waren echt nét op tijd klaar.”
De eerste gasten arriveerden iets na 15.00 uur. Het waren drie bevriende families. En gelukkig voor Anja en Kees hadden zij zin om de handen uit de mouwen te steken. ,,Ze hebben geholpen met het neerzetten van veranda’s, een barbecue en het kappen van wat bomen. Echt fantastisch. We hadden in onze eerste maand de leukste gasten die we ons konden wensen.”
Uiteraard verliep niet alles volgens plan. ,,De boilers werkten niet naar behoren, een zogenaamd geteste kookplaat bleek niet te zijn aangesloten en zo waren er nog wel wat probleempjes”, somt Anja op. ,,Pas na vier dagen kwamen de hulptroepen. Oh, wat word je dan ongeduldig… Gelukkig functioneerde alles weer na hun langverwachte bezoek.”
Plattegrond
De eerste gasten voeren blind op het verhaal dat Anja en Kees hen voorschotelden. Toen ze de appartementen boekten, was er namelijk amper een foto beschikbaar. ,,We hadden een advertentie op Marktplaats en daar stond alleen een plattegrond van de appartementen en wat tekst bij. De mensen die boekten, dachten bij zichzelf: dit zijn ondernemers én het is een geweldige omgeving, dus dat moet goed zijn. Best bijzonder. Dat zou ik dus echt nooit doen.”

‘Pas na vier dagen
kwamen de hulptroepen.
Oh, wat word je dan ongeduldig…’

Pas een week voor opening kon Anja een foto van het zwembad doorsturen. ,,Slapeloze nachten natuurlijk. Wij Nederlanders zijn zo anders dan Italianen. Hun planning is veel minder strak. Uiteindelijk hebben ze tien dagen en nachten achter elkaar gewerkt om alles op tijd klaar te hebben. Zij raken dus niet snel ongeduldig, al moet ik wel zeggen dat ze ook te maken hadden met uitzonderlijke weersomstandigheden. Het was zelden zo koud en regenachtig in Piemonte als afgelopen voorjaar. Dat heeft trouwens ook zo zijn voordelen. De oogst van de truffels zal fantastisch zijn, omdat de ondergrond zo soppig is geweest. Daar kijken we erg naar uit.”
Op dit moment verblijven Anja en Kees alweer geruime tijd in Volendam. Anja runt de Italiaanse toko vanuit huis. ,,Een vriendin van mij woont vlak bij onze casa. Zij regelt de sleuteloverdracht met de gasten en voor dringende zaken kunnen ze haar bellen. Verder verzorgen wij alles vanuit hier. Wij kennen de omgeving van haver tot gort en zijn altijd bereikbaar voor vragen.”
Slowfood
Terug naar negen jaar geleden, toen Anja en Kees elkaar ontmoetten. Ze bleken allebei nogal bijzondere dromen te hebben. Anja wilde op latere leeftijd in een zonnig land wonen, bij voorkeur Zuid-Afrika. Kees vertelde op zijn beurt over zijn plannen om wijnboer te worden in Frankrijk. Vaak blijft het in zo’n geval bij fantaseren, maar Anja en Kees ondernamen daadwerkelijk actie.
Als gulden middenweg kwamen ze uit op De Langhe, een historische en heuvelachtige landstreek in Piemonte. ,,Tijdens onze eerste vakantie werden we daar verliefd op de fenomenale uitzichten op de Alpen en Maritieme Alpen”, blikt Anja terug. ,,Om maar te zwijgen over de rust, het heerlijke eten en de topwijnen in die regio. Het is het walhalla van de slowfood. Inmiddels hebben wij alle restaurants in de omgeving al wel een keer gehad. Voor een euro of twintig heb je een uitgebreide lunch, met alles erop en eraan. Zo goedkoop is het daar.”
De volgende stap was het vinden van een geschikt pand. Tijdens hun zoektocht hadden Anja en Kees meerdere opties voor ogen. Maar één onderkomen, een zogeheten Borgata Villero met een perceeloppervlak van ruim 300 vierkante meter, bleef hen bezighouden. Het was een authentieke boerderij, die al grotendeels was verbouwd.

‘De architect zei:
dit is niet goed.
Kon álles er weer
uitgehaald worden’

Anja en Kees twijfelden en twijfelden. Totdat het medio 2015 sterk in prijs verlaagde. Het ondernemende stel hakte de knoop door en bereikte relatief snel een akkoord met de eigenaar. Ook met de Italiaanse bank sloten ze een aantrekkelijke deal. ,,Vervolgens moet je al het papierwerk in orde maken. Dat heeft heel veel tijd en geduld gekost. Pas vorig jaar mei zijn we van nul af aan begonnen met het aanleggen van elektra, met behulp van een Volendamse elektricien. We zijn een week lang aan het knallen geweest."
Daarna kwam de Italiaanse architect langs. ,,En die zei: dit is niet goed. Kon álles er weer uitgehaald worden. Het kwam erop neer dat we hiervoor een Italiaan in dienst moesten nemen. Ach ja, we hebben wel tot tien leren tellen. En een paar keer flink moeten slikken als er weer een financiële tegenvaller tevoorschijn kwam...”
Wijnboer
Inmiddels staan er drie appartementen van 85, 80 en 75 vierkante meter. Van binnen is de look strak en modern, van buiten authentiek. ,,Het basiswerk is verricht door de Italianen, de inrichting hebben we grotendeels zelf gedaan”, vertelt Anja. ,,Ik ben van huis uit bewustwordingscoach, maar in het afgelopen half jaar heb ik me fulltime op dit project gestort. Het was erg veel werk en geregel, maar ik had er geen seconde van willen missen. Het heeft ons erg verrijkt. En dan met name de mensen die we al hebben mogen ontmoeten.”
Anja en Kees zijn de afgelopen jaren bijna elke maand in Piemonte geweest, vaak vergezeld door hun zevenjarige dochtertje Liz. ,,Als we voor een korte periode gaan, vliegen we op Turijn, Milaan, Genua of Nice. Anders gaan we met de auto. Onze casa ligt centraal, tussen Turijn en Genua in. En het is ongeveer 200 kilometer van Nice.”
Kees werkt ondertussen nog steeds als zelfstandig procurement-consultant. Zijn droom om wijnboer te worden, heeft hij voorlopig aan de kant geschoven. ,,Dat word je namelijk niet zomaar. Dan moet je alle kennis van nul af aan opbouwen en 24/7 met die wijn bezig zijn.”
Bouwval
Wel willen ze in de toekomst een ZIN-centrum realiseren, waarbij ZIN staat voor ‘Zijn in het Nu’. Hier willen ze dan cursussen gaan aanbieden op het gebied van bewustwording en persoonlijke ontwikkeling. ,,Maar eerst moeten die appartementen gaan lopen”, lacht Anja. ,,Daarna willen we misschien het pand ernaast gaan kopen, zodat we rondom op de Alpen kunnen uitkijken. Op dit moment is dat een bouwval die leeg staat en in Italië heb je als buren het eerste recht van koop. Maar we laten natuurlijk aan geen enkele Italiaan merken dat we geïnteresseerd zijn… Haha.”
Voorlopig blijven ze in Volendam wonen, ook omdat dochter Liz daar nog op school zit. In de vakanties gaat het gezin zo veel mogelijk naar Piemonte. ,,En wie weet vertrekken we dan over een jaar of tien wel permanent naar Italië, als het allemaal zo loopt zoals wij hopen. Onze eerste droom is in elk geval verwezenlijkt. Daar zijn we supertrots op.”