‘Vijf keer op rij promoveren, zou voorpaginanieuws moeten zijn’

Volendamse handbaldames op jacht naar unieke prestatie

Jullie trainingsarbeid is kortgeleden toegenomen van vier avonden, naar zes avonden in de week trainen. Hoe bevalt dit en wat doen jullie in deze extra tijd?
Denise: ,,Het bevalt goed. Op donderdag is er een krachttraining bijgekomen. Daarbij zijn wij op vrijdag gaan meetrainen met de heren A-junioren. Tijdens deze trainingen merk ik dat het verschil in speelniveau wel meevalt tussen de dames- en deze jongensploeg. De fysieke intensiteit is wel hoger, waardoor wij harder aangepakt worden dan gebruikelijk.”
Anja: ,,Wat wij tijdens deze trainingen leren, heeft vooral te maken met het mentale aspect van het spel. Je leert om slim te spelen, fouten te minimaliseren, je hoofd erbij te houden en de rust te bewaren. Dan komt het meestal vanzelf wel goed. Ik vind dat we op dit moment af en toe nog wat overhaast spelen. Daardoor gaan er soms dingen mis, zoals ballen die onnodig uitgaan. Dit soort fouten resulteert vaak in een tegendoelpunt. Gelukkig is dit goed te verbeteren door training.”

Anja, jij hebt een ander trainingsschema dan de rest van het team. Waarom is dit?
,,Denise is 17 jaar en ik ben 31 jaar. Toen ik zo oud was als Denise, trainde ik evenveel als zij. Dat kan ik helaas niet meer. Het heeft er ook mee te maken dat ik niet meer elke dag wil trainen. Ik heb daarom overwogen om te stoppen met handbal. Het aangepaste trainingsschema heeft mij echter over de streep getrokken om nog een jaar door te gaan met de sport. Ik heb elf jaar gespeeld bij VOC in Amsterdam en kort bij SEW in Nibbixwoud. In die tijd trainde ik dagelijks minimaal een keer. Op dinsdag en donderdag zelfs twee keer. Dat gaat nu vanwege mijn fysiek niet meer. Ik merk dat ik niet meer zo snel herstel van een wedstrijd dan iemand van zeventien.”

‘We spelen nu ook
erg mooi handbal,
om eerlijk te zijn’

Is er nog een verschil in trainingsschema tussen de profteams waarin jij hebt gespeeld en het huidige damesteam van Volendam?
,,Inmiddels niet meer. Ik kwam terug naar Volendam om te handballen met mijn vriendinnen en voor de gezelligheid. In het begin moest ik erg wennen aan deze omslag. We zijn nu een paar jaar verder en vier keer op rij kampioen geworden. Daardoor doen we bovenaan mee in de eerste divisie. Je merkt dat het spel veel harder en meer fysiek is geworden. Op dat gebied doen wij niet meer onder voor een team als VOC. Er wordt hier op een behoorlijk niveau handbal gespeeld.”

Merken jullie al resultaat van de opgeschroefde trainingsarbeid?
Denise: ,,Naar mijn idee zijn we verbeterd ten opzichte van vorig seizoen. Zo hebben we nu een bredere basis waarop we terug kunnen vallen. Voorheen wisselde het niveau van de spelers onderling nogal. Hierdoor konden we behoorlijk inzakken wanneer bepaalde mensen gewisseld werden. Dat is nu duidelijk minder het geval. Door de extra trainingen is iedereen ook fysiek veel sterker geworden.”

Denise, jij bent geselecteerd voor het nationale dameselftal in de leeftijdscategorie onder de 19 jaar. Wat houdt dit precies in?
,,We verzamelen één keer per maand in het nationale sportcomplex van Papendal. Daar trainen we dan twee dagen achter elkaar. Tijdens de trainingen spelen we oefenwedstrijden tegen elkaar. Ook spelen we af en toe tegen andere teams, zoals laatst tegen een Duitse ploeg. Het niveau ligt hoog. Ik vind het een eer om te zijn geselecteerd en had ook niet verwacht bij dit team terecht te komen.”
,,Deze speelsters zijn heel goed en spelen allemaal op eredivisieniveau. In het team van Volendam ben ik een van de jongsten. Bij de jeugdselectie van het HandbalVerbond ben ik nog steeds een van de jongeren, maar deze handbalsters zijn wel meer van mijn eigen leeftijd. Het is nu nog even wennen bij dit team voor mij, omdat ik er pas bij ben. De begeleiding is er zeer intensief. Zo hebben we vier trainers en nog een bondscoach. We worden dus wel in de gaten gehouden. Dat brengt een bepaalde druk met zich mee. In de twee uur dat je traint, wil je graag alles laten zien wat je kunt. Je wilt het liefst de hele tijd doorsprinten en alle ballen met 100 kilometer per uur op doel gooien. Als ik bij de jeugdselectie ben, dan wil ik echt vol gas geven.”

‘Op dit niveau
moet je tegen een
stootje kunnen’

Leer je nog wat van het samenspelen met Anja?
,,Ja, natuurlijk”, zegt Denise glimlachend. ,,Anja scoort vaak en veel voor het team. Soms vergeet ik naar de hoek te kijken waar Anja staat en dan zegt ze ‘ik stond vrij hoor!’. Ze wijst mij er dan op om goed te blijven kijken.”
Anja: ,,Ik heb regelmatig gedacht dat ik soms moet stoppen met aanwijzingen te geven. Het is namelijk niet de bedoeling dat Denise dichtklapt door mijn opmerkingen. Inmiddels is er ook steeds minder aan te merken, omdat ik zie dat ze sterk vooruit is gegaan.”
,,Ze speelt nu meer naar de hoek en gaat ook vaker voor eigen succes. Het geeft mij voldoening om aanwijzingen te geven aan medespelers. Dan heb ik toch nog iets aan mijn ervaring bij VOC”, zegt ze lachend. ,,Niet alle speelsters gaan beter functioneren door het krijgen van aanwijzingen. Daarom is het voor mij aftasten tegen wie ik iets kan zeggen en tegen wie niet. Bij Denise kan ik sowieso alles zeggen, want die geeft geen krimp wanneer ik een opmerking maak. Zij gaat gewoon door en daar houd ik wel van. Op dit niveau moet je tegen een stootje kunnen.”

Anja, hoeveel potentie heeft Denise volgens jou in zich?
,,Als ze zo doorgaat, dan verwacht ik dat ze sowieso in de eredivisie gaat spelen. Wie weet zit er daarna ook nog een stap naar het buitenland in. Als ik Denise was, dan zou ik eerst nog een paar seizoenen in Nederland blijven. In de eredivisie kan ze nog een stuk beter worden. Ze is nog hartstikke jong en ik denk dat er nog veel rek in zit bij haar.”

Wat willen jullie in de komende tijd gaan bereiken?
Anja: ,,Wij willen graag promoveren dit jaar. Als dit lukt, dan zou het damesteam van Volendam voor het eerst eredivisie gaan spelen. Dat zou bijzonder zijn. Voor mij zit dit er niet meer in, want ik heb besloten dat dit mijn laatste seizoen als handbalster is. Ik kijk uit naar een wat vrijer leven. Het wordt tijd om wat meer te genieten ’s avonds, in plaats van alleen maar te trainen en wedstrijden te spelen.”
,,Op dit moment heb ik alleen op woensdag- en vrijdagavond vrij. Voor de rest train ik alle avonden van de week. Ik heb al mijn hele leven drukke trainingsschema’s. Nu wordt het tijd om een stap terug te gaan doen. Ik hoop dat er iemand opstaat die mijn rol in het team kan overnemen.”
,,Voor nu is kampioen worden nog het grote doel. Dat zou dan voor de vijfde keer op rij zijn. Ik vind eigenlijk dat dit voorpaginanieuws zou moeten zijn”, zegt Anja met een glimlach.
Denise: ,,Ik wil uiteraard ook graag promoveren. Daarnaast wil ik hier in Volendam mijn school afronden, voordat een volgende stap in beeld kan komen. Ik zit nu in 5 VWO op het Don Bosco College. Het komend schooljaar wordt sowieso nog heel belangrijk. Als wij met dit team promoveren, dan is er ook geen reden om naar een andere club te gaan. Als je weggaat, weet je niet of je basisspeler wordt. Hier speel ik wel veel en dat is belangrijk voor mijn ontwikkeling.”
Anja: ,,Dat is waar. Je merkt dat men in het land tegenwoordig Volendam ook veel meer in de gaten houdt. Vroeger was dit helemaal niet zo. We spelen nu ook erg mooi handbal, om eerlijk te zijn.”