‘Nooit verwacht dat hier zóveel behoefte aan zou zijn in Volendam’

Pauline helpt eenzame jongeren aan vrienden

[ads id=66]

,,Het eerste contact met mij werd veelal door ouders van de tieners gelegd”, vertelt Pauline. ,,Zowel de ouders als hun kinderen zaten natuurlijk met vragen als: hoe worden de tieners met elkaar in contact gebracht? Zijn er al veel aanmeldingen binnen? Wat ga je precies organiseren? Maar ouders vroegen bijvoorbeeld ook of ik tips had om hun kind over te halen zich op te geven.” Uiteindelijk werd Pauline overspoeld met aanmeldingen. ,,Er kwamen zoveel reacties binnen dat ik binnen de kortste keren een hele ploeg dertien- tot vijftienjarigen bij elkaar had. Ik had echt nooit verwacht dat hier zóveel behoefte aan zou zijn in Volendam…”
Omdat het CBW in een eerder stadium al gewerkt heeft aan een initiatief voor eenzame jongeren, heeft Pauline contact met de organisatie gelegd om een samenwerking aan te gaan. ,,We zijn met elf meiden taarten gaan bakken in PX. Je kunt je voorstellen dat het begin natuurlijk erg spannend was. Ze keken allemaal de kat een beetje uit de boom, maar al gauw werd het hartstikke gezellig. Ik heb die week gelijk een Whatsappgroep aangemaakt voor die meiden en sindsdien hebben ze al meerdere keren afgesproken!”
Een paar dagen vóór de geslaagde meidenavond nam Pauline de tien aangemelde jongens op sleeptouw. ,,We zijn een bungeejump-les gaan volgen bij Atlas. Uiteraard hebben de jongens – net zoals dat bij de meiden ging – mee mogen beslissen over een geschikte activiteit. Ook bij de jongens was het eerste uurtje even aftasten, maar het actieve bezig zijn hielp de gesprekken op gang te brengen. Vooral in de pauze ontstond een mooie klik. Vanaf dat moment hielden de jongens het gesprek moeiteloos draaiende.”

‘Ze keken allemaal
de kat een beetje
uit de boom,
maar al gauw werd
het hartstikke gezellig’

,,Uiteindelijk vonden ze het zo leuk met elkaar, dat ze vroegen of we nog iets konden gaan doen. Ik heb voorgesteld om met de hele groep, inclusief de meiden, die middag naar het Slobbeland te gaan. Dat voorstel werd in beide groepen heel enthousiast ontvangen.” Pauline lacht: ,,We spraken om 16.00 uur af bij de poort van het Slob. Ik heb vervolgens tot het laatste moment gewacht om af te zeggen. Ze hadden allemaal aangegeven dat ze erbij zouden zijn, dus op het moment dat ik mezelf afmeldde stonden zij waarschijnlijk al bij de poort. Ik had het idee dat mijn werk erop zat en dat ze het ook prima zonder mij zouden redden.”
De matchmaker kreeg gelijk. ,,Sindsdien spreken ze continu met elkaar af. Ze zitten met de hele groep in een Whatsappgroep, ze hebben de agenda’s naast elkaar gelegd om samen met de bus naar school te kunnen, ze gaan gezamenlijk naar Club Soda, ze spreken ’s avonds buiten met elkaar af. Het is gewoon een grote, hechte vriendengroep geworden, en iedere keer als ik daaraan denk krijg ik een lach op mijn gezicht.”
Pauline en haar man hebben zelf drie tienerkinderen, maar zij worden volledig buiten dit initiatief gehouden. ,,Ik ga natuurlijk heel discreet met alle gegevens om. Voor tieners, en vooral voor pubers, kan het moeilijk zijn om zichzelf kwetsbaar op te stellen. Mijn eigen kinderen weten dan ook nergens van af. Mijn dochter van zestien geeft wel aan dat ze het heel leuk en goed vindt wat ik doe, maar de details deel ik niet met mijn kinderen.”
De enige drijfveer voor de Volendamse met haar nobele missie is barmhartigheid. ,,Dit moet uit je hart komen. Voor zoiets ga je geen geld vragen. Ik ben blij dat ik in de gelegenheid ben om deze jongeren aan vrienden te helpen. Het is voor mij een kleine moeite, maar voor hen resulteert het in iets heel moois. Als alles goed blijft gaan, houden ze er vrienden voor het leven aan over. Dat geeft mij als betrokkene natuurlijk een geweldig gevoel. Die jongens en meiden hebben elkaar nu gevonden, spreken met elkaar af, doen leuke dingen samen en hoeven niet meer eenzaam te zijn. Als dat niet genoeg reden is om dit te doen, dan weet ik het ook niet.”
Inmiddels heeft Pauline een tweede oproep geplaatst waarin ze mensen uit alle leeftijdscategorieën oproept te reageren als zij behoefte aan vriendschap hebben. ,,Ik ben nu een groep zestien tot en met achttienjarigen aan het vormen. In die leeftijdsgroep heb ik al meer dan dertien aanmeldingen binnen. Voor de eerste ontmoeting staat een gezellige avond bowlen op het programma, maar in de tussentijd hebben de jongens van de week al samen een wedstrijd van het Nederlands Elftal gekeken. En zijn ze al met de complete groep met de bus naar de ‘Mc’ geweest. Geweldig, toch?”

‘Als alles goed
blijft gaan,
houden ze er
vrienden voor het
leven aan over’

Op het moment van schrijven heef Pauline ruim vijftig aanmeldingen binnen in de leeftijdscategorie van negen tot 44 jaar. ,,Iedereen is van harte welkom. Ik doe mijn best passende groepen te maken waar een goede klik is. Ook werk ik aan een groep van jongeren met een beperking. Sommige jongeren gaven zelf aan dat ze vanwege hun beperking – bijvoorbeeld autisme – waarschijnlijk niet goed zullen functioneren in de groep die ik al aan het samenstellen ben. Zij vroegen me of het mogelijk is om een nieuwe groep op te richten voor hen. Maar ook heb ik bijvoorbeeld contact met een slecht ziende en een dove tiener. Zij kunnen – als ze dat willen – natuurlijk wel prima aanhaken bij die eerste groep.”
,,De groepjes worden ingedeeld op basis van leeftijd, interesses en dus eventueel of iemand een voorkeur heeft om met andere jongeren met een beperking in contact te komen. En ik krijg niet alleen reacties van tieners, maar ik heb bijvoorbeeld ook al een heer van 40, vijf single vrouwen van rond de dertig en vier vrouwen van rond de 40 die allemaal aangeven een gelukkig huwelijk, kinderen en een mooi leven te hebben, maar behoefte te hebben aan vriendinnen. Ze zouden graag iemand hebben om gezellig mee te sporten of om een wijntje mee te drinken in het weekend. En met de kermis in het vooruitzicht komt de behoefte aan een groepje van dezelfde leeftijd natuurlijk helemaal naar voren.”
,,Via een pedagogisch adviseur van CBW waar ik mee in contact sta, heb ik vernomen dat er in Volendam ook veel eenzame kinderen uit andere culturen blijken te zijn. Omdat ze de Nederlandse taal nog niet goed beheersen hebben ze moeite in contact te komen met leeftijdsgenootjes. CBW probeert daarom een groepje jongeren uit verschillende culturen bij elkaar te brengen, en omdat ze allemaal verschillende talen spreken, worden ze dan indirect gedwongen om Nederlands met elkaar te spreken. Uiteindelijk kunnen deze kinderen dan weer makkelijker integreren. Uiteraard kunnen jongeren die behoefte hebben aan dit traject zich ook opgeven bij mij, ik koppel ze dan weer aan de juiste organisatie.”
Als gevolg van haar levensveranderende werk, wordt Pauline overladen met dankbetuigingen van zowel ouders als de jongeren zelf. ,,De ouders zijn ongelooflijk blij dat hun kinderen nu deel uitmaken van een vriendengroep, al moeten de meeste ouders wel even wennen aan het feit dat hun kind nu opeens iedere avond de deur uitgaat. Bijna alle leden uit de eerste groep hebben me onlangs een appje gestuurd dat ze het hartstikke goed naar de zin hebben met hun nieuwe vrienden. En dat is nou precies waar ik voor ging. Ik ben zó blij en trots dat het gelukt is. ”

Heb je ook behoefte aan wat meer gezelligheid, sociaal contact of zelfs een vrienden- of vriendinnengroep? Geef je dan op bij Pauline Silven door een privé-berichtje te sturen naar haar Facebook account, of te mailen naar paulinesilven@ziggo.nl

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel