‘Dit is echt een zielenbeeld van mij dat symbool staat voor iets groters’
Rob Cerneüs jr. houwt bronzen meisje voor Warderdijk
De Kunstmaand in Edam-Volendam is begonnen. Daarin zal de culturele en kunstzinnige wereld in de gemeente haar veelzijdigheid laten zien. Niet alleen instellingen zullen activiteiten organiseren. Ook individuele kunstbeoefenaars treden naar buiten. Rob Cerneüs jr. is een van de meest actieve ‘makers’ binnen Edam-Volendam. Hij schept er genoegen in om naast het zelf creëren anderen aan te steken met zijn passie. Voor de inwoner van Warder zal komende oktober een droom in vervulling gaan.
Door Laurens Tol
[ads id=66]
Twintig jaar geleden kwam Rob (43) naar Warder. Als kunstenaar gedijt hij naar eigen zeggen het best in de rust van het Noord-Hollandse platteland. Die biedt volgens hem een tegenwicht tegen de soms aanwezige drukte in zijn hoofd. Op de fraaie nazomerdag waarop het gesprek plaatsvindt, komt de schoonheid van het landschap nog meer uit de verf. Rob stopt met zijn bestelbusje nabij een spoorwegovergang. ,,Het is toch ongelooflijk hoe mooi het hier is. Dit hoort ook gewoon bij Edam-Volendam, al beseft niet iedereen dat. Daar moet meer aandacht voor komen”, vertelt Rob.
,,Het klinkt misschien een beetje gezapig. Maar ik krijg de meeste voldoening van niet alleen iets moois maken, maar door met je kunst ook nog de omgeving erbij te betrekken. Mensen daarmee samenbrengen is voor mij wel heel belangrijk. Zo heb ik onlangs gewerkt voor het ‘Beemster Light Festival’. Daarvoor maakte ik samen met alle basisscholen een kunstobject met licht. De omgeving kan daar dan ook nog van genieten. Mensen konden toen een hele route lopen langs alle kunstwerken. Die saamhorigheid en al die lichtjes ’s avonds laat, dat vind ik iets heel moois hebben.”
Rob geeft tevens les in het kunstvak aan middelbare scholieren. Hij ziet lesgeven zeker niet als een minderwaardige bezigheid. Hij haalt er zelfs energie uit en leerde erdoor meer over zijn eigen stijl. De inwoner van Warder is dus veel bezig met zijn omgeving. Toch maakt hij daarnaast ook nog ‘autonome kunst’. Al kan hij het daarbij vaak alsnog niet laten om anderen bij zijn werk te betrekken.
,,Ik ben nu toevallig bezig met een bronzen monument op menselijk formaat. Dit wordt op 31 oktober onthuld op de Markermeerdijk bij Warder. De dorpsraden en bewoners hebben dit initiatief omarmd. Het is een beeldhouwwerk van een meisje dat tevens het beeldmerk is van de Kunstmaand. Hier worden ook allerlei mensen door verbonden. Zo dansen leden van turnvereniging Mauritius een dans bij de onthulling en zal Frank Bond de muziek verzorgen. Ter hoogte van molen ‘De Breek’ zal het werk worden geplaatst.”
‘Je kunt op een
bescheiden manier
gepast trots zijn
op wat je als
gemeente allemaal
in huis hebt’
Rob benadrukt het unieke karakter van deze plek. Het is het op een na diepste punt van Nederland, na de Prins Alexanderpolder in Rotterdam. Zijn creatie staat symbool voor dit landschap. ,,Het laat de kwetsbaarheid zien van het gebied, maar ook de enorme kracht ervan. Daarmee bedoel ik ook de kracht van de bewoners. Als je altijd omsloten bent geweest door water, dan weet je dat het alles kan brengen aan vruchtbaarheid voor boeren en de visserij. Maar water is ook altijd een bedreiging geweest. Dat is waar het beeld symbool voor staat. Ik hoop dat het iets voor mensen gaat betekenen. Ik ben erg dankbaar dat ik dit idee dat in mijn hoofd is ontstaan kan maken en dat het ook nog zo’n mooie plek krijgt in het landschap.”
Een bepaald beeld uitdrukken in brons is een ingewikkelde aangelegenheid. In andere kunstdisciplines is vaak meer tijd om iets duidelijk te maken dan in de beeldhouwkunst. ,,Als beeldhouwer moet ik een moment zien te vangen. De meeste kunstenaars zoals theatermakers hebben tijd waarin ze een verhaal kunnen vertellen. Filmmakers en muzikanten kunnen dat ook. Beeldend kunstenaars moeten in gestolde emoties – zoals ik het noem – iets kunnen zeggen. Ik heb niet twee woorden, ik heb één woord. Dit meisje is echt een zielenbeeld van mij dat symbool staat voor iets groters.”
‘Onthulling’ is het belangrijkste thema van de kunstmaand. Rob vindt het belangrijk dat het lokale culturele aanbod wordt onthuld voor mensen binnen en buiten Edam-Volendam. ,,Ik heb het daarbij niet alleen over Edam en Volendam, maar ook over al die mooie dorpskernen die in het landschap verscholen liggen. Met al hun mooie kerkjes, om maar wat te noemen. Er gebeurt daar van alles op kunstgebied, zoals exposities en muziekoptredens. Ik vind dat dit ook aandacht mag krijgen. Tijdens de Kunstmaand wordt het mooiste dat we hebben in de gemeente onthuld, ontsloten voor het publiek.”
Gevoed
In Edam-Volendam is er volgens Rob al aandacht voor bepaalde muziekstromingen. Hij zou het goed vinden als er tijdens de Kunstmaand daarnaast meer aandacht komt voor andere kunstdisciplines, zoals fotografie en beeldhouwen. Het bieden van een podium aan kunstbeoefenaars is volgens hem van groot belang. De in Waterland opgegroeide artiest heeft niet alleen een mening. Hij doet er ook wat mee door zitting te nemen in het Cultuurplatform.
,,Ik denk dat dit de oren en ogen van de gemeente kunnen zijn. We klagen altijd over bestuurders, maar ik geloof best wel dat zij hartstikke hun best doen. Zij moeten alleen wel gevoed worden door gevraagd en ongevraagd advies over wat er speelt op cultuurgebied. Wij zijn gelukkig met zo’n rijkgeschakeerd Cultuurplatform met zoveel verschillende deelnemers. Het bestaat uit zowel makers als bijvoorbeeld conservators. Ik wil graag inbrengen dat het belangrijk is om jonge mensen te betrekken bij kunst. Dit is essentieel voor het beschermen van ons erfgoed.”
,,Bij het Don Bosco College help ik ook mee om leerlingen op te leiden tot ‘gidsen van de toekomst’. Dan heb ik het niet per se over het toerisme, maar voornamelijk over gidsen van ons cultureel erfgoed. Het is goed als ze er wat vanaf weten. Dan kunnen ze die informatie doorgeven aan toekomstige generaties en dat kan bijdragen aan de instandhouding. Trots wordt vaak verkeerd uitgelegd. Je kunt ook op een bescheiden manier gepast trots zijn op wat je als gemeente allemaal in huis hebt. Dan is het iets heel moois dat je met elkaar kunt delen.”
De komende oktobermaand is de eerste Kunstmaand in de gemeente. Wat Rob betreft, blijft het niet bij deze ene editie. ,,Het zou eigenlijk een jaarlijks, of op z’n minst tweejaarlijks terugkerend fenomeen moeten worden. Het zou hierna niet moeten stoppen. Nu is EuroArt de aanleiding voor de maand, maar eigenlijk is er altijd een aanleiding. Er wordt altijd werk gemaakt in de gemeente dat de moeite waard is. Dat wil je de kans geven om het licht te zien en een Kunstmaand is daar ideaal voor. Het gaat niet alleen om de professionals, maar ook om de amateurs en vrijwilligers. Je moet niet onderschatten wat voor een grote kracht en potentie daarin zit.”
‘Al het moois
in de wereld
komt uit de
kunst en we
hebben dat nodig’
Rob weet hoe het is om door iemand beïnvloed te worden om kunst te gaan maken. Zijn onlangs overleden vader was ook kunstenaar. Het werk dat hij maakte, staat onder andere tentoongesteld in de beeldentuin van Smit-Bokkum. Zijn stijl en manier van werken was anders, abstracter dan die van zijn zoon. Toch neemt Rob nog altijd een voorbeeld aan zijn vader.
,,Hoeveel een leerling ook leert van zijn meester. Pas als die er zelf in slaagt meester te worden, kun je spreken van een geslaagde opvoeding. Daarmee bedoel ik: je kunt van alles leren, maar je moet zelf het enthousiasme hebben om ook je dat ambacht eigen te maken. Mijn vader heeft mij misschien nog wel het meest geïnspireerd in zijn tomeloze energie. In zijn tomeloze drive om kunst de wereld in te zetten. Hij was daarnaast een echte leraar. Op zijn graf komt te staan: ‘Meesterbeeldhouwer’. Daar is alles mee gezegd. Hij was schoolmeester én beeldhouwer.”
Rob gaat hoe dan ook door met het verbinden van mensen met zijn kunst. Dat hij in zijn tuin een beeldentuin wil aanleggen, is daar een voorbeeld van. Evenals de constructie van een ruimte die een atelier en tegelijkertijd expositieruimte wordt. De tuin en de nieuwe aanbouw wil hij niet voor zichzelf houden, maar daar juist ook mensen uitnodigen. Zowel kunstenaars, als andere geïnteresseerden. Het belang van kunst is groot volgens hem. Zeker ook in onze gemeente en dat bleek des te meer tijdens de lockdowns, zo zegt hij.
,,Kunst verdient het podium. En zeker nu. Zéker nu. Ik heb wat dat betreft hoop. Toen er weinig mogelijk was vanwege corona, voelden mensen het gemis aan kunst en cultuur. Daardoor hebben velen waarschijnlijk meer de waarde ervan ingezien. Kunst is voeding voor de ziel. En we hebben een ziel die gevoed moet worden, al denken sommige hersenwetenschappers daar anders over. Al het moois in de wereld komt uit de kunst. En we hebben dat nodig. Het maakt verschil of je door Florence of de Baanstee loopt. Dat komt in de Italiaanse stad door de schoonheid van de prachtige bouwwerken. Ik ben hoopvol en voel dankbaarheid dat ik kan doen wat ik graag wil doen: mensen raken en verbinden met mooie kunst.”
Fotogalerij
Laden ...