Junior Kroon wint eerste goud op NK senioren

Hij wilde zich op het NK graag meten met de twee – normaal gesproken – snelste Nederlanders op ‘zijn’ afstand, de 200 meter vrij, maar die aanvaardden een aanbieding om in Zwitserland te zwemmen. Luc Kroon kreeg en pakte vervolgens de kans om zo als junior het goud te winnen. ,,Dan moeten ze maar komen”, glimlachte de zeventienjarige Volendammer. ,,Maar ik ben niet zo bezig met anderen en welke kleur medaille. Ik let vooral op mijn eigen tijden en mijn progressie.”

,,Ik had voorafgaand ook niet echt specifieke doelen, omdat het korte baan-wedstrijden zijn”, zei hij over de twee toernooien (Jeugd NK en het Open NK voor senioren in twee weekenden) in het Eindhovense Pieter van den Hoogenband Stadion en in Tilburg. ,,Ik zou me pas volgend jaar voor het EK korte baan voor senioren kunnen plaatsen en kom nu aardig in de buurt van de limiet daarvoor.”
De 200 meter vrije slag is zijn ‘ding’. In een prachtige finale passeerde hij de Belg Sebastien de Meulemeester na het laatste keerpunt met een geweldige onderwaterfase. ,,Omdat de toppers er niet waren, werd gedacht dat het niet zo’n aansprekend NK zou worden, maar de aanwezigheid van het Belgische nationale team zorgde ervoor dat er in de series al flink gezwommen moest worden om in de finale te komen.”
Kroon zette met 1.11.49 weer een nieuw pr neer. De in Zwitserland verblijvende Kyle Stolk heeft nog de snelste tijd als senior in handen. Vorig weekeinde was het WK, maar daar hebben de Nederlandse mannen zich niet voor gekwalificeerd. ,,Je mag pas heen als je in top zes zit van wereld en dan moet je zo’n 1.42.7 zwemmen. Ik zit nu op 1.44.4 en heb dit jaar drie seconden van mijn pr afgezwommen, nog anderhalve seconde en dan ben ik er. Ik besef, dat hoe verder je komt, des te minder snel je daar nog iets van af haalt én die top van de wereld gaat echt ongelofelijk hard, maar je moet positief blijven.”
Het duurde even voordat hij vrijdagavond kon nagenieten van zijn uitstekend opgebouwde race. ,,Je bent helemaal kapot na zo’n race, dan kun je nog niet genieten. Was het maar zo’n feest. Daarna ga ik altijd meteen uitzwemmen en langzamerhand komt het besef. Dan komt mijn coach (Kees Robbertsen, red.) vertellen wat goed ging en wat beter kan.”
,,Het was wel een mooie strijd met die gekke Belg. Hij ging heel hard weg, dat moet ik niet doen. Ik wilde een pr zwemmen en dat is gelukt. Het kan zeker harder, want mijn aantikken was gewoon slecht, dus daar valt al winst te boeken.” Naderhand won Kroon nog brons op de 100 meter vrij en zilver op de 400 meter vrij.
De twee NK’s kort achter elkaar hebben veel gevergd. ,,Ik ben echt kapot. Tijdens het Jeugd NK zwom ik vijftien wedstrijden in drie dagen tijd, dat is veel te veel Maar ik hoef nu tot 3 januari geen enkel baantje te trekken. Daarna werken we toe naar de zomer, als het EK Jeugd op de lange baan is. Ze hebben de limiet op de 200 meter vrij aangescherpt naar 1.50.06. Mijn pr is 1.51.1, dus ik moet aan de bak.”

‘Er zijn zoveel mensen die me dingen hebben beloofd’ n

Het kind in Joey Veerman verlangt weer naar de bal

Het kind dat als driejarige op de achterstraat brabbelde dat hij bij FC Volendam wilde voetballen, bleek gezegend met een gave. Wat zijn ogen zien en hersenen bedenken, kunnen zijn voeten uitvoeren met een bal. Over korte en lange afstand. Het kon niet missen: Joey Veerman zou in grotere stadions tienduizenden mensen in vervoering gaan brengen, stond op zowat elk scoutingslijstje. Maar de virtuoos werd een zakelijke speelbal van belanghebbenden en zag zich zelfs genoodzaakt zijn zaakwaarnemer voor de rechter te dagen. En verloor. Misschien is hij naïef geweest, maar vooral goedgelovig. In maart van dit jaar vertelde hij al openhartig in de Nivo, maar naderhand bleek dat er nog meer bij kon. Weer werd er beloofd, wéér liep het vertrouwen in de mens een deuk op. Bovendien werd zijn speeltje – de bal – afgepakt. Hij brak namelijk zijn middenvoetsbeentje, aan het eind van een andermaal rumoerige week. Alsof de geest tegen het lichaam zei: nu is het genoeg. Vier maanden later knokt hij vanuit de anonimiteit naar een doorstart. Hij wil gewoon weer dat jongetje zijn, die om de bal vraagt en er dan vervolgens dingen mee doet, die voetbal juist zo mooi kunnen maken. Joey Veerman. Gekwetst maar gesterkt.

Een maand geleden was er taart in huize Veerman. Niet alleen omdat zoonlief Joey twintig jaar werd, maar op 22 november eindigde de verbintenis met de zaakwaarnemer die hij ruim een jaar eerder daagde. Veerman is verlost. Twee jaar eerder, net achttien geworden en net gedebuteerd, zette hij zijn krabbel onder zijn eerste profcontract. Onschuldig, onwetend. Hij bouwde een band op met zijn zaakwaarnemer, althans, zo dacht hij. Later kwam de argwaan, toen er om een kopie van het contract werd gevraagd en dat op zich liet wachten. Uiteindelijk bleek er nog een contract te zijn, waaronder een vervalste handtekening van de Volendammer stond.
,,Hij regelde van alles voor mij en deed zich voorkomen als een vriend van het gezin. Dat het vorig jaar zomer met FC Utrecht op niets is uitgelopen, moet tevens te maken hebben met dat ik vlak daarvoor had gezegd dat ik niet verder met hem wilde. Hij zei dat FC Utrecht en Club Brugge wilden praten. Ik had bij Utrecht een gesprek – zonder zaakwaarnemer – met Erik ten Hag (nu trainer van Ajax, red.) en Jordy Zuidam. Een goed gesprek en ze wilden me halen. Ik kreeg twee dagen bedenktijd.”
Naïef
Joey: ,,Na twee dagen liet ik weten dat ik graag wilde komen. Ik kreeg terug dat ze meteen aan de slag zouden gaan. Maar vanaf dat moment hoorde ik niks meer. Tot de laatste dag van de transferperiode viel nog te lezen dat ik naar Utrecht zou gaan… Maar wij hebben na dat gesprek nooit meer iets gehoord.” Er speelde ook nog dat er een EK Onder 19 op komst was. ,,Dat wilde ik laten lopen om de voorbereiding bij FC Utrecht mee te maken.” Ten Hag stimuleerde Veerman – die eerder met Oranje Onder 17 een minder leuke ervaring had opgedaan – om wel mee te gaan met Oranje. ,,Ik weet niet of dat ook nog een rol heeft gespeeld. Naderhand gingen veel selectiespelers van clubs niet mee naar dat EK.”
Vlak voordat de eerste wedstrijd van dat vorige seizoen werd gespeeld, vonden Veerman en zijn ouders zich hartje zomer terug in de ‘rechtszaal’ in Zeist. ,,De zaakwaarnemer en advocaat beweerden tegenover de rechter dat ik drie contracten heb getekend, terwijl er maar één is getekend is door mij. Toen die andere bij de tweede rechtszitting opdook – een contract waarin stond dat als de club mij zou verkopen, de zaakwaarnemer een aanzienlijk bedrag zou claimen van mijn deel – had dat contract een ander soort papier en een andere lay-out, met tikfouten. Het zag er heel anders uit dan het originele contract. En nóg was de rechter niet overtuigd.”

‘Mijn ouders hebben hem vertrouwd
en dat vertrouwen is ernstig beschadigd’

Ingrid: ,,Een mail van mij hadden ze ook verdraaid en ik kon op mijn laptop laten zien hoe het origineel eruit zag.” Er werd zelfs – een kostbare – handschriftdeskundige ingehuurd. Joey: ,,Wij hadden het gevoel: deze kunnen we niet verliezen. Op alle punten winnen we. En tóch wonnen we niet.” Zijn verhaal had alles weg van dat van Terence Kongolo, die van Feyenoord naar AS Monaco ging. ,,Dat was exact hetzelfde verhaal met dezelfde tegenpartij. Hij heeft die zaak wel gewonnen, maar dat ging om miljoenen. We hebben sterk het vermoeden dat wij deze zaak niet mochten winnen omdat er anders heel veel ‘kleinere’ zaken gaan volgen.”
Daar in Zeist deed hij, als achttienjarige, zijn woordje. Voor een ‘rechter’. ,,Die zaakwaarnemer is hier over de vloer geweest, mijn ouders hebben hem vertrouwd en dat vertrouwen is ernstig beschadigd. Dat deed pijn. Hij zei dat hij meerdere malen bij ons thuis is geweest, ook om het contract door te nemen. Hij is hier één keer geweest, dat was met de bondscoach van Onder 19, Maarten Stekelenburg, en dat was niet voor contractbesprekingen. Ik heb ten overstaande van de arbiter ook gezegd dat het leugenaars zijn. En ik snap tot op de dag van vandaag niet dat ik niet werd geloofd. We hadden zoveel bewijs.”
Begin van dit jaar volgde de voor hem negatieve uitspraak en ergens tussen de zittingen en het vonnis in was er nog de interesse van die Spaanse club uit de Priméra Division, Eibar. Maar dat liep ook op niks uit. Waarom? Hij weet het niet. Misschien afgehaakt vanwege een te hoge vraagprijs. FC Volendam speelt tenslotte ook een rol in het spel. En Veerman vertegenwoordigt flink wat kapitaal van de club.
,,Er zijn zoveel mensen die me dingen hebben beloofd, dat is niet normaal.” Vooral zaakwaarnemers die een club voor hem hadden. Dan maar in de zomer van 2018 de stap maken, dacht Veerman. Hij zat van het voorjaar in de voorselectie van Oranje Onder 20. ,,Gezien de voorgeschiedenis zou er met Art Langeler, de bondscoach van Jong Oranje, nog een vervolggesprek komen. Hij heeft nooit meer gebeld na de tweedaagse stage.”
Beschermen
In de zomer werd zijn naam opnieuw gekoppeld aan enkele clubs. Heracles, Fortuna Sittard. Zoals AZ, Heerenveen en FC Groningen hem ook al meerdere keren hadden bestudeerd. Maar het werd niet concreet.
De competitie begon met een thuisnederlaag voor FC Den Bosch. Veerman scoorde fraai uit een vrije trap, haalde een bal van de doellijn, veroorzaakte een vrije trap (kreeg geel), wat tot een tegentreffer leidde. Bovendien kwam hij niet geheel fit uit de strijd. Een week later begon hij op Het Kasteel tegen Sparta op de bank en viel tien minuten voor tijd in. Toen hij voor de camera’s werd gevraagd, werd hij teruggeroepen. ,,Ik mocht niet. De trainer was bang dat ik misschien een verkeerde uitspraak zou doen, wilde me beschermen. Ik had vooraf geen uitleg gekregen, de trainer vroeg een dag voor de wedstrijd of ik fit was en dat was ik. Zat ik tóch op de bank.”
Terwijl er juist een zaakwaarnemer, die ook een andere Volendamse voetballer bij een transfer begeleidde, weer het vertrouwen van Veerman probeerde te winnen en schermde met belangstellende clubs. Ingrid: ,,Wij wilden hem uiteraard ook ontmoeten, na alles wat er was gebeurd. Hij gaf aan dat hij Joey voor honderd procent naar een club zou transfereren, voor die vrijdag de 31e augustus, de laatste dag van de transferperiode. Tot vijf uur die vrijdagmiddag zat Joey op zijn telefoon te kijken.” Het zou gaan om PEC Zwolle en Feyenoord.
,,Toen Joey naar het stadion ging voor de thuiswedstrijd tegen Jong AZ had hij nog niks gehoord. Ik probeerde als moeder niet de teleurstelling te laten merken, maar ik was op. Het is toch je kind. Toen de wedstrijd begon, dacht ik: misschien belt hij straks na de wedstrijd, want het kon tot middernacht.”
Maar die avond liep heel anders. Joey: ,,Ik begon heerlijk aan die wedstrijd.” Totdat hij in de eerste helft een actie aan de zijlijn doorvoerde en zich verstapte. Einde wedstrijd. ,,Ik heb na het douchen op de tribune verder gekeken. En kreeg ’s avonds geen telefoontje meer.”

‘Ik weet wel hoe ik
inmiddels bekend sta,
maar ik was bezig te veranderen’

Aan het eind van een tumultueuze week, in een bizar jaar, brak het lichaam. ,,De blessure heette ook een stressfractuur”, kan er een glimlach van af bij de Volendammer. ,,Ik was boos dat die zaakwaarnemer niet gewoon even netjes belde. Zeg dan gewoon eerlijk dat het niet gelukt is.” En even informeren naar de toestand van de voetballer zat er ook niet in. ,,De volgende ochtend ben ik naar het ziekenhuis gegaan en werd een gebroken middenvoetsbeentje geconstateerd. Eerst was er de tegenvaller, maar na vier dagen kreeg ik een telefoontje, het leek erop dat de breuk niet helemaal ‘door’ was. Na vier weken gips zou ik weer wat kunnen doen. Werd na die maand het gips eraf gehaald en weer foto’s gemaakt. Kwamen ze me vertellen dat ik nog vier weken in het gips moest, want de breuk was wel helemaal ‘door’…”
,,Achteraf gezien had ik gewoon meteen geopereerd kunnen worden. Nu zit ik straks vierenhalve maand aan de kant.” Als toetje van een periode waarin hij menigmaal heeft gedacht dat hij eindelijk de stap omhoog zou maken. En daarmee zijn club FC Volendam ook beter zou maken.
Hij moet ook zelfkritisch zijn. ,,Ik weet inmiddels wel hoe ik ook bekend sta.” En waarom een aantal geïnteresseerde eredivisieclubs nog niet heeft toegehapt. Die handen in de lucht als een medespeler een fout maakt, de verongelijkte blik als iemand hem niet inspeelt. Enig begrip is op zijn plaats, want het denk- en doeniveau van Veerman ligt hoger dan de eerste divisie en zijn gedachten werden talloze malen beïnvloedt door op handen zijn transfers. Probeer dan – na die aaneenschakelingen van teleurstellingen – maar eens relaxt te blijven. Veerman is ook maar een mens.
,,Dan kan ik over komen als een gefrustreerd mannetje.” Arrogant ook. ,,Ik was bezig om dat te veranderen. Maar ik heb niet verder de kans gekregen om te laten zien dat het ook anders kan, want toen raakte ik geblesseerd.”
Hij snakt naar een nieuwe kans, verlangt naar de bal. In de zomer wordt hij interessant. Als FC Volendam nog iets wil beuren, moeten ze hem verkopen, anders loopt hij gratis de deur uit in 2020.
Zijn moeder gelooft in karma, dat het hem, na alles wat hij heeft moeten doorstaan, straks goed zal vergaan. ,,Het was een erge nare periode en het heeft naast veel geld vooral ook veel plezier gekost en een andere kijk op de voetbalwereld gegeven.”
Joey: ,,Of ik naïef ben geweest? Ik heb mensen vertrouwd, die ik blijkbaar niet kon vertrouwen. Ik heb er wel van geleerd en zal nooit meer een makelaarscontract tekenen. Ik heb nu iemand een mandaat gegeven, dat iemand mij in periodes mag begeleiden. Als ik eerst maar weer mag voetballen, kan winnen met Volendam.”

Directeuren, leerkrachten, ouders en kinderen enthousiast over bewegingsonderwijsproject KTEV n

‘Meester, dit is de beste beslissing ooit’

Danny Piet trad deze zomer als kersvers afgestudeerde ALO-er in dienst van Sport-Koepel om mede uitvoering te geven aan het project KTEV (Kenniscentrum Talent Edam-Volendam). Op de twee Edamse basisscholen waar hij sinds de zomer als vakleerkracht LO werkzaam is, is men lovend over instelling en inhoud. ,,Danny is een schot in de roos”, zegt Nieuwe School-directeur Felix Meijer. Collega-directeur Henco Hakkers (Trimaran) deelt die mening. ,,Een brede gymles geven, dat is een vak. De kinderen maken een enorme ontwikkeling door en dat is vooral de verdienste van Danny.”

Het KTEV omarmt de brede motorische ontwikkeling van het kind van 4 tot 18 jaar, waarbij het Athletic Skills Model één van de bouwstenen is. Daarnaast heeft aandacht voor het zelfbeeld en het plezier een belangrijke plaats binnen het KTEV. Bij binnenkomst in de gymzaal geeft Danny alle kinderen een handje, vertelt vervolgens in de kring welke spelonderdelen kunnen worden gedaan en deelt tevens enkele gedragsregels met hen. Eén kind blijkt zonder gymspullen te zijn en gaat in onderbroek de zaal in. Al snel wordt het betreffende kind ‘uitgelachen’, meester Danny grijpt onmiddellijk in.
Hij heeft voor deze les vier spelonderdelen klaargezet. Zwaaien in de ringen met tussenstap, handstand tegen de muur, waarbij de kinderen die het al beheersen tevens de andere kinderen kunnen helpen. ,,Zo kunnen we elkaar iets leren”, legt hij de kids uit. Er wordt gebasketbald en ze kunnen stoeien op een dunne mat. Als één van de kinderen in de hoepel op de mat gaat, wint de ander. Daarbij laat meester Danny zien wat mag en niet mag, met een leerling als rolmodel.
Succesbeleving
Bij het rouleren geeft hij telkens per onderdeel kort feedback aan de kinderen, op wat hij heeft gezien. En hij blijkt observerend tot meer in staat dan denkbaar is met dertig kinderen en vier settings. Wanneer kinderen een loopje nemen met de regels, neemt hij ze even apart en maakt nog eens afspraken. Of laat één van de drukke kinderen een oefening voordoen. Zo zet hij de kids in hun kracht, geeft ze verantwoordelijkheid waar dat kan, deelt ondertussen high-fives uit en probeert alle kinderen een succesbeleving te laten ervaren.
Aan het einde van de les evalueert hij kort met de kinderen. ,,Wat valt jullie op?” De leerlingen geven aan dat ze de gymles leuk vonden, maar ze merken ook op dat ze één onderdeel niet hebben kunnen doen, omdat de les toch vaak werd verstoord. ,,Wat kunnen we daar aan doen?” Zo laat hij leerlingen ook meedenken in het oplossen van hun eigen problemen. ,,Inmiddels heb ik een beloningssysteem, waarbij achter de naam van het kind met een kleur – geel, groen of rood – wordt aangegeven of ik tevreden ben, het is goed maar kan beter, of dat het nog niet volgens de spelregels gaat”, zegt Danny.
Het spelplezier en de beleving spat er van af. Dat ziet juf Heleen van Trimaran-groep 4 ook. ,,Onze directeur vroeg ons als teamleden hoe wij de 0,5% werkdrukvermindering, die we van de overheid kregen, wilden inzetten. Het gros van de collega’s gaf de voorkeur aan een vakleerkracht voor de gymlessen. De twee leerkrachten die de lessen zelf wilden blijven geven, waren, toen Danny eenmaal aan de slag was, ook al snel om en zagen de meerwaarde in. Ik heb zelf de cursus ‘Vakbekwaamheid bewegingsonderwijs’ gedaan, maar als ik zie wat Danny neerzet…”

‘Een goede gymles helpt
bij de ontwikkeling van
cognitieve functies’

,,Ik heb gym altijd heel belangrijk gevonden voor de kinderen. Ze komen in beweging, het is ter bevordering van de motoriek en je krijgt dat in beeld. Maar waar ík altijd enthousiast was over de gymlessen, zijn er ook collega’s die dat belang minder inzagen en er anders in stonden. Daarom is het goed dat nu de hele leerlijn – vanaf de kleuters tot en met groep 8 – wordt gevolgd.”
,,Gezien de trend dat kinderen minder vaak bewegen, vaker achter de iPad zitten en minder buiten spelen, is het belangrijk dat er meer beweegaanbod is. Dat kan op school, dus daarom moet die gymles goed in elkaar zitten. Wij hebben, naast de natte gymles – het zwemmen – maar één gymles in de zaal. Dat was altijd spel, dus de toestellen kwamen jarenlang niet aan bod. Dat hebben we vorig jaar al wat veranderd, maar nu bouwt Danny een zaal met meerdere onderdelen op – en daar heeft hij ook de tijd voor – die goed en doordacht in elkaar zit. Bepaalde toestellen zijn voor ons lastig neer te zetten, bovendien gebruikten wij minder toestellen, omdat je anders bij het opruimen qua tijd in de knoei kwam. Daarom is er absoluut sprake van werkdrukverlichting.”
,,Ik ben er bovendien van overtuigd dat een goede gymles – net zoals muziek – helpt voor de ontwikkeling van de cognitieve functies. Bewegend leren helpt kinderen. Mijn klas met kinderen is motorisch sterk, maar je hoort vaak genoeg dat kinderen geen koprol kunnen maken of andere oefeningen niet kunnen en juist nu goed aanleren. Het zou heel mooi zijn wanneer Danny ook kan scouten en zo voor doorstroming de connectie met verenigingen kan maken.”
,,Danny drinkt ook een kop koffie in de lerarenkamer, dan kunnen wij van alles bespreken. Dat vindt hij zelf ook fijn. We moeten immers op één lijn zitten, als het gaat om de aanpak van bepaald gedrag van kinderen. Als hij iets inzet, moet ik daar achterstaan. Hij vindt het fijn om feedback te krijgen, zoals hij kinderen – wanneer nodig – apart neemt en even feedback geeft. En zoveel als hij kan kinderen individuele aandacht geeft.”
Inzichtelijk
Directeur Henco Hakkers: ,,Nadat in het team kwam bovendrijven, dat de voorkeur uitging naar een vakleerkracht bewegingsonderwijs, ben ik naar de Sportk-Koepel gegaan en tijdens het gesprek met Johan Molenaar – die deel uitmaakt van de projectgroep KTEV – hebben we onder meer over elkaars visie gesproken, om te kijken of dat bij elkaar aansloot. Johan kwam naderhand met een plan van aanpak waar ik héél enthousiast van werd. Dat sloot naadloos aan op onze onderwijsvisie. Het proces werd voortgezet, we hebben financiën vrijgemaakt en kozen ervoor om het Athletic Skills Model – de rode draad die de KTEV voert – bewust in te zetten vanaf groep 1 tot en met 8.”
Kinderen leren niet alleen door te rekenen, lezen en de taal toe te passen, maar door muziek en bewegen ontwikkelen zij ook zowel lichaam als brein. Door goede gymoefeningen ben je immers bezig met gezond leven en talentontwikkeling. Daarom hebben we ingezet op de hele leerlijn.”
,,Niets ten nadele van mijn collega’s, maar een brede gymles geven, dat is een vak. Daar moet je een specialist voor neerzetten. Bij ons werd dat vakleerkracht Danny Piet. Vanaf week één zijn we allemaal superenthousiastsuper enthousiast en we zien dat de kinderen een enorme ontwikkeling doormaken. De teamgeest, de vaardigheden – in de breedste zin van het woord – zijn met sprongen vooruitgegaan. En dat willen we ook graag gemeten zien, zodat we de ontwikkeling en voortgang inzichtelijk kunnen maken. Daarvoor wordt een nulmeting afgenomen door Danny. In het voorjaar wordt een tweede meting gedaan. Dan kunnen we ook de conclusies trekken, waar nog iets moet worden bijgesteld en hoe we verder gaan.”
,,De leerkrachten zijn wel gewoon aanwezig in de gymzaal, sowieso tot de kerstvakantie. Zo leer je van elkaar en dát is een belangrijk aspect. Het zorgt voor meer rust in de groepen en je krijgt de kinderen weer gezond en fris mee naar de school. Ik vind het in één woord geweldig, net als de kinderen. Recentelijk kwam er een jongen van groep 8 in de pauze op het schoolplein naar me toe en zei: ‘Meester Henco, dit is de beste beslissing die je ooit hebt kunnen nemen.’ Volwassen taal van een eigenwijs knulletje uit groep 8, maar hij meende wat hij zei. Ook de ouders van kleuters reageren heel positief, dat hun kind zó enthousiast thuis komt met verhalen over meester Danny en de gymles. Prachtig toch. Het ligt dus niet alleen aan het programma, maar zeker ook aan de capaciteiten van Danny. En als beginnend leerkracht vind ik dat heel knap.”

‘Het is alsof hij
al jaren ervaring heeft’

,,Ook sommige kinderen in de bovenbouw die liever niet willen bewegen of angstig zijn, krijgt hij aan de gang. Toen we bezig gingen met de begroting van 2019 werd me door iedereen op het hart gedrukt: ‘dit blijft erin, Henco’. Het geeft de collega’s rust, ze hoeven de lessen niet voor te bereiden, want dat doet Danny, zoals hij ook het leerlingvolgsysteem bijhoudt en de gegevens terugkoppelt aan de leerkracht. Het zorgt dus daadwerkelijk voor werkdrukvermindering. Danny stelt zich ook op als een teamlid en toen hij laatst vader werd, heeft hij in de reacties de warmte van het team ervaren.”
Ook Felix Meijer van De Nieuwe School is zeer te spreken over de gemaakte keuze. ,,Ook bij ons gaven de teamleden, in het kader van de werkdrukverlaging, aan graag een vakleerkracht voor de gymles te zien. Rond die periode kreeg ik de presentatie van het KTEV-project en ik wilde graag meeliften op kwaliteitsverbetering voor ons bewegingsonderwijs. Ons bestuur – bestaande uit vijf ouders – en de teamleden waren enthousiast.”
,,Van belang was wel dat de gymles past bij de uitgangspunten van onze school, aangezien wij een Jenaplanschool zijn en kinderen uit verschillende leerjaren in één klas zitten. De wijze waarop Danny Piet dat heeft aangepakt, maakte ons meteen enthousiast. Er komen nieuwe kinderen in een bestaande groep, die hun eigen plekje moeten krijgen en daar besteden we veel aandacht aan.
Danny stimuleert die groepsvorming door het samen spelen en dat ze elkaar helpen. Dat zien we terug in het dagelijks leven op school.”
,,In de eerste week kende hij al alle kinderen bij naam, dat vind ik bijzonder maar óók belangrijk. Hij krijgt een band met de kinderen. Ze spreken hem aan en hij weet daardoor al snel meer dan alleen hun naam. Dat maakt dat hij bij het team en de school hoort en de kinderen hebben daardoor veel voor hem over. Ze hebben plezier en gaan hard aan de slag.”
,,Het gaat er ons qua doelstelling vooral om dat de kinderen op hun eigen niveau sporten en van daar uit een stapje verder komen. In de eerste maand bleven de leerkrachten nog bij de gymles, maar daarna hoefde dat niet meer. Op vrijdagmiddag luncht hij altijd met de teamleden en op die manier zorgen we samen voor een goede afstemming. Ik had nooit gedacht dat het nu al succesvol zou zijn, Danny is echt een schot in de roos. Het is alsof hij jaren ervaring heeft.”

‘Als je kinderen iets laat voordoen en uitleg laat geven, dat is iets magisch’
Het is een bijzonder jaar voor Danny Piet (foto). Nadat hij is afgestudeerd, mag hij zijn op de ALO opgedane kennis omzetten in praktijkervaring en daar bovenop een stukje pionierswerk leveren. ,,Mijn passie? Ik ben een ontzettend groot liefhebber van sport, maar kan rustig stellen dat mijn basisonderwijs als het gaat om de gymles – cru gezegd – is verpest door mijn groepsleerkrachten. Omdat er vooral trefbal werd gegeven en andere sporten niet werden gestimuleerd. Bij mijn eerste ALO-stage zag ik opeens wat een gymdocent of vakleerkracht allemaal kan aanreiken. Ik werd met terugwerkende kracht jaloers.”
,,In mijn tijd als leerling hadden wij teveel invloed, wij maakten op het voortgezet onderwijs de dienst uit tijdens de gymles, de leerkracht had niet de overhand. ‘Dit klopt niet’, had ik al snel in de gaten. Later dacht ik: hoe zou ík dat doen als docent? Je bent op zoek naar uitdaging en je stelt een doel: wat wil je – in een bepaalde periode – bereiken met een klas en met de leerlingen individueel. Mijn drive is om de kinderen doelbewust iets mee te geven waar ze later in hun leven iets mee kunnen doen.”
,,Tijdens de betreffende stages was er niet alleen divers beweegaanbod, er werd ook gemeten en bekeken of er progressie werd geboekt; ik kan me niet heugen dat ik als kind ben getest. Zo’n meting zorgt dat je je kunt verantwoorden als school en het is ook fijn wanneer een leerkracht tijdens een tien minuten-gesprek kan zeggen: uw dochter groeit in motorisch opzicht. Dat is leuk om te benoemen en maakt tevens dat het zelfvertrouwen van het kind groeit.”
,,Ik geef uitdagende gymles aan kleuters. Leerkrachten handelen bij die leeftijdscategorie begrijpelijkerwijs nog vanuit een gevoel van bezorgdheid, maar ik weet – de ontwikkeling in ogenschouw nemend – wat er kan. Het is prachtig hoe de kleuters alles opslurpen, zoals ik bijvoorbeeld groep 7 en 8 juist voorbereid voor op de middelbare school. Door een breed arsenaal aan motorische aspecten aan bod te laten komen, probeer ik steeds de transfer te maken naar dat middelbaar onderwijs, waar ze straks beoordeeld worden op prestaties. Alles is erop toegespitst dat ze die vaardigheden dan kunnen toepassen.”
,,Ik bespreek na de gymles met de leerkracht wat ik heb gezien. En we kijken ook of er verband is met hoe het in de gewone les gaat. Ik leer elke dag. Ook in didactisch opzicht; want hoe spreek je het kind aan, als beginnend leerkracht? Bepaalde leerkrachten zitten al dertig jaar in het onderwijs en die reageren anders. Daarom vind ik de gesprekken met die leerkrachten – even een evaluatiemoment pakken – zo belangrijk én leuk.”
,,Het is fascinerend. Op een moment dat je een kind iets laat voordoen en hij of zij mag ook uitleg geven, dan zijn ze ook aan het presenteren, dat is eigenlijk iets magisch. Ik ben tevens heel benieuwd hoe de kleuters van nu zich over zes jaar hebben ontwikkeld. Je werkt naast de motoriek ook aan het zelfbeeld van een kind. ‘Ik kan het niet’, dat is niet het vertrekpunt, maar vanuit de gedachte ’wat kun je wel?’ en daarbinnen kijken of we het steeds moeilijker kunnen maken. We kunnen het uitdagender maken, door middel van kleine ingrepen in de oefeningen. Zoiets simpels heeft dan zo’n grote impact.”

Johan Molenaar: ‘We hopen ook in Volendam aan de slag te kunnen’
,,Wij hebben de aspecten van het Athletics Skills Model opgewaardeerd tot een echt vakwerkplan bewegingsonderwijs, dat we nu daadwerkelijk toepassen en we gunnen simpelweg ieder kind in onze gemeente deze vorm van ontwikkeling”, zegt Johan Molenaar, KTEV-coördinator. ,,De gemeente omarmt het project en investeert reeds. Voor de schooldirecteuren in Volendam hebben we een presentatie gehouden en Kees Tuip van de Jozefschool wilde met zijn team na de herfstvakantie als eerste Volendamse basisschool gaan starten. Op de ochtend van de laatste dag van het vorig schooljaar spraken we elkaar nog. Enkele uren later stopte Kees’ hart met kloppen, een vreselijk drama. We hopen dat zijn intentie tot nalatenschap voor de kinderen mag worden voortgezet en hebben reeds een gesprek gehad met zijn teamleden. Zij spraken de wens uit dat wij met Sport-Koepel/KTEV de gymlessen gaan verzorgen, zoals die er op andere scholen ook is. Soms ook ter versterking, omdat er groepsleerkrachten zijn die het zelf mooi vinden om de gymles in te richten en te geven. Dan is maatwerk uiteraard mogelijk. We hopen dat we in de nabije toekomst op de scholen in Volendam aan de slag kunnen.”
De doelstellingen die we nastreven, zijn:
• een leven lang gezond bewegen stimuleren
• het terugdringen van bewegingsarmoede
• het terugdringen van obesitas
• het herkennen, opsporen en ontwikkelen van potentieel sporttalent
• Terugdringen uitval in de sport en beweegcultuur in de leeftijd van 12-18 jaar
,,Ieder kind heeft zijn of haar eigen talent. Het KTEV creëert een infrastructuur bestaande uit een gedifferentieerd aanbod welke bestaat uit specifieke beweegactiviteiten, zodat het kind op maat wordt geschoold. Niet alleen vanuit het perspectief van activiteiten tijdens schooltijd maar ook via activiteiten die naschools plaatsvinden en die bij de sportverenigingen plaatsvinden. In dat kader heeft de projectgroep van KTEV – die al drie jaar bezig is – in de tussentijd meerdere gesprekken gevoerd met de voorzitters van HV Kras/Volendam, Turnvereniging Sint Mauritius en RKAV Volendam, als ook Budocentrum Fun & Fit en zij zijn ook enthousiast. Meerdere trainers hebben de ASM-cursus gevolgd.”
,,Op basis van wetenschappelijk gevalideerde kennis en methodieken wordt zowel beweegtalent als de behoefte aan extra beweegaandacht bij kinderen gesignaleerd. Onder talentontwikkeling en persoonsvorming verstaat het KTEV zowel motorische, cognitieve alsmede ook sociaal-emotionele ontwikkeling van sporttalent.”
,,Voor het monitoren van voortgang van de ontwikkeling van kinderen is bewust gekozen voor de MQ-scan. Het motorisch quotiënt. Het doel ervan is inzichtelijk te maken hoe goed kinderen kunnen bewegen en hoe ze zichzelf kunnen verbeteren op het gebied van motorische ontwikkeling. Op dit moment meten we zo de beweegvaardigheid in Edam bij de Nieuwe School en Trimaran.
De gymles wordt daar ook gebruikt als observatiemoment, op gedrag en op motorisch gebied, zodat je daar tijdens de les meer individuele aandacht aan kunt geven.”
Het opleiden van trainers en leerkrachten volgens het ASM (Athletic Skills Model) is een belangrijke stap. Vorige week eindigde de tweede ASM in company-cursus, met als cursisten (foto) onder meer Ben Zwarthoed (St.Mauritius/Sport-Koepel), Kees Visscher en Marco Mühren (RKAV Volendam), Thea Tol en Marianne Zwarthoed (St. Mauritius), Maggie Mühren en Mieke Tessel (Don Bosco College), Deborah Voorthuizen, Jay Kost en Demy de Groot (Sport-Koepel) en vakdocenten LO vanuit SPURD/Purmerend. Bij de eerste cursus namen Leroy Teunis, Wayne Neijhorst, Danny Piet, Mathieu Voorthuizen, Milco en Marc Baartscheer (KTEV), Wout Schipper, Jordy Klein, Ton Ansink, Yalou de Boer (DBC), Nick Binken (FC/RKAV Volendam), Casey Steur (RKAV), Fiona en Joan Scherpenzeel (HV Kras/Volendam), Ruben Geerlings en Michel Posthumus (Budocentrum Fun & Fit) deel. Jan Braan en Michel Snoek deden de cursus al eerder.
Enkele bevindingen van de cursisten – waarvan de meeste het al hebben geïmplementeerd in hun lessen en trainingen – waren:
‘Ik was vooraf sceptisch, maar ben 180 graden gedraaid en de leerlingen van het middelbaar onderwijs vinden het geweldig’.
‘Mijn ogen zijn geopend’.
‘Ik ben wakker geschud’.
‘Het afgelopen jaar heb ik veel tijd gestoken in het maken van een vakwerkplan op school, maar dat moet dus nu worden herschreven…’
‘In de gymles kreeg ik reacties van kinderen als ‘zo vind ik sporten wel leuk”