Op pad met… Thomas Smit

Van patiënt naar gastheer

Sinds de overheid in 2015 een eind maakte aan de Wet Sociale Werkvoorziening, is het voor mensen met een beperking bijna onmogelijk om aan een baan te komen. De ‘sociale werkplaats’ ging direct op slot omdat het te duur én niet van deze tijd zou zijn. De zogenaamde Participatiewet werd in het leven geroepen. Deze wet zou ervoor moeten zorgen dat mensen met een beperking bij gewone bedrijven aan de slag zouden kunnen gaan. Helaas heeft de Participatiewet om uiteenlopende redenen tot dusver nog geen vruchten afgeworpen.
Toch heeft Thomas Smit anderhalf jaar geleden een baan als receptionist in Heliomare weten te bemachtigen. ,,In de laatste twee jaar van mijn schooltijd in Heliomare ben ik opgeleid als receptionist. Je kunt kiezen uit allerlei praktijkgerichte opleidingen, bijvoorbeeld een koksopleiding, een opleiding tot dierenverzorger, of je kunt onder meer receptionist worden.”

Communiceren

Dat de Volendammer voor een opleiding tot receptionist koos, had te maken met het plezier dat hij haalt uit communiceren met mensen. ,,Het leukste van mijn baan vind ik eigenlijk mensen te woord staan. Werkzaamheden die wat dat betreft dagelijks terugkomen zijn bezoekers in de hal ontvangen en de telefoon opnemen. Voorheen gaf ik ook regelmatig rondleidingen maar nu hebben we iemand wiens functie dat echt is, dus dat kan ik helaas niet meer zo vaak doen.”
Zijn kracht in communicatie hielp hem. ,,Ik hoorde dat Heliomare een receptionist zocht, dus ik nam contact op met mijn mentor uit mijn schooltijd daar. Zij was gelijk enthousiast toen ik interesse toonde en wilde me graag helpen. Ze ging het gesprek aan met de directeur om hem te overtuigen van mijn kwaliteiten. Niet lang daarna werd ik op locatie uitgenodigd en moest ik de directeur – als een soort van sollicitatiegesprek – een rondleiding door Heliomare geven. Toen we klaar waren, bood hij me gelijk de baan aan!”
Inmiddels moet Thoom al anderhalf jaar vroeg uit de veren. ,,Ik word ’s ochtends vroeg opgehaald door dezelfde bus als waar de leerlingen van Heliomare inzitten. Rond kwart voor negen ’s ochtends komen we hier dan aan en het eerste dat ik dan doe is m’n rolstoel omhoog zetten. Tijdens mijn eerste dag moesten bezoekers namelijk over de balie hangen om het gesprek met me aan te kunnen gaan!”
Iedere dag als receptionist is anders voor de ambitieuze werknemer. ,,Je weet ’s ochtends nooit wat je die dag te wachten staat. Er zijn dagen dat ik niet van de telefoon afkom, maar er zijn ook rustigere dagen. Dan heb ik wat meer tijd om ook wat andere werkzaamheden uit te voeren. Zo ben ik bijvoorbeeld betrokken bij restaurant de Rode Roos, dat gerund wordt door leerlingen van Heliomare. Ik beheer de Facebookpagina van het restaurant en handel de reserveringen af. Iedere woensdagmiddag tussen 12.00 en 13.00 u is het restaurant geopend, in de kantine van dit gebouw. Het eten is er zo lekker dat ik soms op woensdag, mijn vrije dag, naar Heemskerk kom om er te lunchen.”

‘Wanneer ik op mijn benen zou proberen te staan,
zou ik ze waarschijnlijk breken’

Die vrije dag heeft Thomas nodig om met zijn fysiotherapeut te trainen. ,,Ik moet zeggen dat het tegenwoordig een stuk beter gaat dan de laatste keer toen ik in de Nivo stond (2010, red.). Ik was in die tijd echt een brokkenpiloot. Op school had ik fysiotherapie, ergotherapie, moest ik steeds zwemmen, en allerlei andere manieren van training volgen. Tegenwoordig heb ik gelukkig genoeg aan alleen fysiotherapie, maar ik zal dat wel mijn hele leven moeten blijven volhouden.”
Dat hij tegenwoordig lichamelijk meer geluk heeft dan een aantal jaren geleden wil helaas niet zeggen dat dit zo blijft. ,,Mijn aandoening, osteogenesis imperfecta (OI) type 3, houdt in dat mijn botten heel snel breken. Het is zelfs zo dat wanneer ik op mijn benen zou proberen te staan, ik ze waarschijnlijk zou breken.”
Thomas kijkt bedroefd wanneer hij over dit zware onderwerp vertelt. ,,Mijn benen zijn wel sterker dan mijn armen, maar ik zal er helaas nooit op kunnen lopen.” Toch is er ook vooruitgang te merken. ,,Tot mijn achttiende moest ik jaarlijks voor een uitgebreid controleonderzoek naar het UMC. Sindsdien volstaat eens in de drie jaar, dus dat is een mooie vooruitgang.”
Dat de realistische Volendammer lijdt aan OI wil niet zeggen dat hij onder de zogenaamde ‘Volendammer ziektes’ valt. ,,Onlangs is duidelijk geworden dat de OI die ik heb niet door mijn ouders is overgedragen. Zij hebben zichzelf laten testen aan de hand van nieuwe methoden. De conclusie die daaruit kwam wees erop dat ik domweg pech heb gehad met deze zeldzame aandoening. Mijn ouders worden momenteel verder onderzocht om toch proberen uit te vinden waar de aandoening vandaan komt, maar ik heb eigenlijk zoiets van ‘je schiet er niks mee op’.”
Je zou zeggen dat Thomas inmiddels genoeg aan zijn hoofd heeft met zijn baan als receptionist, zijn fysiotherapie en zo nu en dan een interview met een krant. Toch heeft hij altijd nog een jongensdroom die op de achtergrond speelt; ,,Ik zou het fantastisch vinden om bij de L.O.V.E. te werken als radio DJ of tv-presentator. Om de één of andere reden heb ik altijd de behoefte gehad om mensen te entertainen. Hoe komt dat beter tot zijn recht dan als DJ bij de lokale omroep?”

‘Dankzij de vele donaties,
hebben we straks een prachtig huis in Volendam
waar we samen oud kunnen worden’

De L.O.V.E. en Thoom Mittes. Het lijkt een perfecte match, maar de spanning om live te gaan is een kwestie voor de Volendammer. ,,Laatst was ik te gast in een uitzending Zukke Zorgen op de L.O.V.E. en daar was ik best wel even zenuwachtig voor. Je zit toch met een microfoon voor je gezicht tegen ik weet niet hoeveel mensen te praten. Je hoort wel eens dat mensen dichtklappen zodra er een camera of microfoon op ze gericht is, maar daar heb ik geen last van.” Thomas is ervan overtuigd dat hij, mede door zijn zware bewijsdrang, geschikt zou zijn om radio of TV te maken. ,,Voor dit interview met de Nivo was ik ook behoorlijk zenuwachtig, maar je merkt het; als ik eenmaal begin, gaat het prima.” Dus wie weet kunnen we binnenkort een nieuw radioprogramma op de lokale omroep verwachten…
De bouw van het CarMar Huis op de Broeckgouw in Volendam is inmiddels in volle gang. Per dag zie je het indrukwekkende pand meer vorm aannemen. Thomas is één van de zestien gelukkigen die de speciaal ontworpen woning binnenkort zijn thuis mag noemen. ,,In mijn kleutertijd was ik vanwege het busvervoer naar Heliomare altijd wat vroeg op school. Daar had een meisje van dezelfde leeftijd, Marleen, ook last van. Wij zaten dan altijd samen op de gang te wachten tot de les begon. Na de kleutertijd heb ik haar eigenlijk jaren niet meer gezien omdat ze naar een andere school ging. Tot ik Marleen en haar moeder een paar jaar geleden opeens op de dijk trof. Ze boden me een plekje aan in het CarMar Huis en dat heb ik met beide handen aangepakt.” Het is de bedoeling dat in totaal zestien mensen in de leeftijd tussen de 18 en 30 jaar de woning betrekken. ,,Seline en Marleen hebben mij als eerste ingelicht over het initiatief. Er zijn nu vier of vijf mensen die zeker zijn van een plekje, maar er liggen een hoop meer aanmeldingen klaar voor de overige plaatsen. Dankzij de vele donaties die we krijgen, hebben we straks een prachtig huis in Volendam waar we samen oud kunnen worden. Net als in een ziekenhuis zullen er 24 uur per dag verzorgenden aanwezig zijn. Dat is voor ons zó belangrijk. Ik kijk er echt ontzettend naar uit om te verhuizen naar mijn eigen appartement in het CarMar Huis!”

Het lijkt Thomas hartstikke leuk om dorpsgenoten te verwelkomen in restaurant de Rode Roos in Heliomare Heemskerk. Iedere woensdag tussen 12.00 en 13.00 uur is het restaurant, dat gerund wordt door leerlingen van Heliomare, beschikbaar voor lunchgasten. Voor een kleine prijs krijg je een heerlijke driegangen lunch. Reserveer op de Facebookpagina snel een plekje!

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel

Raad geeft wethouder Koning kaders om te komen tot compromis

Bewoners overtuigen Raad van inbreuk op ‘woonbelofte’

‘Vergeten’

De regie lag echter bij de stuurgroep en niet bij het bestuur en juist het College heeft in haar coalitieakkoord participatie hoog in het vaandel staan. Hier ging het mis. Met de beste bedoelingen is het plan gelanceerd, maar men was ‘vergeten’ de omwonenden aan de hand mee te nemen.
Namens de bewoners van 46 woningen voerde Janine Bond het woord. In deze krant is hun standpunt meer dan verwoord. Ook richting coalitie- en oppositiepartijen hebben zij duidelijk gemaakt wat hun grootste bezwaren waren. Met name het uitzicht weegt zwaar. Deze mensen hebben een dure woning gekocht op basis van een brochure met een uitzicht dat is beloofd door de gemeente.
Door de vele bezwaren is de ambtelijke stuurgroep weer aan het werk gegaan en heeft een aantal scenario’s uitgewerkt.
De voorkeur van de bewoners gaat uit naar scenario F (zie bijgevoegde illustratie). Wat Bond en haar medestanders stak, is dat in de uitwerking dit scenario negatief werd onderbouwd. Zij vroeg zich hardop af: ,,Wat houdt participatie in, als wij niet worden gehoord voor alles waar u voor staat? Wij hopen op een goed besluit en hopen dat er snel gebouwd kan worden.”
Namens de gemeente hield Stefan Steur, Hoofd Ruimtelijke ontwikkeling, een presentatie op hoofdlijnen. Hij liet de raad kennisnemen van de verschillende scenario’s. Hij sprak over de sessies met de omwonenden, waarvan hij aangaf dat uiteindelijk de conclusie was dat stuurgroep en omwonenden niet tot elkaar konden komen met één plan. Dat heeft geleid tot een aantal scenario’s. Het is aan de Raad om deze te beoordelen op doelgroep, financiën en ruimtelijke kwaliteit.
Steur gaf aan dat het niet alle denkbare scenario’s zijn. ,,Maar op een zeker moment is de vraag. Welke doelstelling heb je? Voor de stuurgroep en projectbureau Broeckgouw was het volkshuisvestingvraagstuk belangrijk. Voor wie bouw je en wat mag dat kosten? Er is een aantal scenario’s tegenover elkaar afgezet en daar zal een keuze uit moeten worden gemaakt. We hadden de hoop, dat we er uit zouden komen met één variant. Nu is de conclusie dat we niet tot elkaar kunnen komen en hier dus met meerdere scenario’s zitten en dan is het aan de Raad om daar een debat over te voeren.”

‘Naar de rechter stappen mag altijd,
maar dit was een dreigende toon’

Namens Lijst Kras beet Kick Maurer het spits af. Uit zijn relaas kon men opmaken dat het raadslidmaatschap geen sinecure is. Het is constant het afwegen van belangen en er zal dan uiteindelijk een beslissing moeten worden genomen.
,,Het is variant A waar we mee begonnen zijn en variant B, waar protest op is gekomen. We hadden dringende behoefte aan woningen voor één á tweepersoons huishoudens. Deze groep was een speerpunt voor Lijst Kras en andere politieke partijen. De omwonenden hebben zich goed georganiseerd. Hier heb ik persoonlijk bewondering voor. Echter tot afgelopen week. In de laatste alinea van hun schrijven stond een zin dat over kwam als een dreigement. Het schoot in het verkeerde keelgat. Naar de rechter stappen mag altijd, maar dit was een dreigende toon. Het financiële resultaat is belangrijk, want het is geld van ons allemaal, maar dat heeft niet de allerhoogste prioriteit. Project Broeckgouw heeft een risicopotje opgebouwd en dat kunnen we aanspreken voor deze woningen met kleine beurzen. Wij stellen voor het wooneiland iets te vergroten en rekening houden met de omwonenden. De omvang en locatie is belangrijk om het uitzicht te bepalen. Overigens vinden wij een ontsluiting via het park niet gewenst. Ambtenaren, doe je best.”
Over die ontsluiting kreeg Maurer bijval van alle partijen. Dit vinden zij niet gewenst.
Uit de bewoordingen van Pim Bliek (PvdA) bleek ook weer het spagaat van een raadslid. ,,Betaalbare woningen vinden wij belangrijk. Behoorlijk bestuur ook, maar ook behoorlijk financieel beleid. Die drie dingen moet je afwegen en bij behoorlijk bestuur hoort ook burgerparticipatie. Er is een plan gelanceerd dat niet de schoonheidsprijs verdiend. Ik hoop wel dat bewoners bereid zijn om te komen tot een compromis. Naar de rechter kan altijd, maar het is mooier om er uit te komen. Wij doen een oproep aan college en ambtenaren om nogmaals in gesprek te gaan en creatief te blijven nadenken.”

‘Ik denk dat geen van ons allen
dit leuk zou hebben gevonden’

Alfred de Jong (CDA) gaf aan dat zijn partij er niet goed uitkwam met de beoordeling van de scenario’s. ,,Wij komen er niet goed uit. Of je loopt tegen financiële consequenties aan, of je krijgt te maken met bezwaarprocedures. De omwonenden hebben een alternatief plan ingediend. Dat is terzijde geschoven door het bureau en daar zetten wij vraagtekens bij. Hier ligt namelijk de opening om tot een vergelijk met de bewoners te komen. In scenario D zit een hoop overeenkomsten. Wij doen ook een oproep aan wethouder en ambtenaren om tot een vergelijk te komen.”
Iwan Visscher VD|80 heeft net als de overige partijen moeite met de moeizame burgerparticipatie. Zijn partij zou eigenlijk graag terug gaan naar het oorspronkelijke plan met een woontoren. Uit gesprekken van zijn partij met de seniorenraad zou blijken dat er wel animo voor deze eenheden zou zijn. Hij raadde aan om met de Seniorenraad in contact te treden.
Witte Lous van GroenLinks denkt dat er vast wel wat moois te bouwen is. ,,In het kader van meedenken met de belanghebbenden, zou het bewonersplan de voorkeur verdienen en ook daar kun je nog verschuivingen toepassen. De woningen zijn verkocht met in de verkoopbrochure uitzicht en dan moeten we daar geen vergroot eiland gaan bouwen.”
Emile Karregat (VVD) was het opgevallen dat de omwonenden alles uitermate deskundig en goed voorbereid hadden uitgewerkt. ,,Als VVD kunnen we er commercieel naar kijken. Geld is belangrijk, maar je kunt er ook stedenbouwkundig naar kijken. Maar ook met de insteek ‘wat zou ik er zelf van vinden’. Ik denk dat geen van ons allen dit leuk zou hebben gevonden. Met die gedachte zijn we dit proces aangevlogen. VVD komt dan dicht uit bij de bewonersvariant.“
Dirk Dijkshoorn van Zeevangs Belang was op huisbezoek geweest bij omwonenden en dankte hen daar voor. Hij vind het zichtveld belangrijk en gaf aan dat de voorkeur van Zeevangs Belang 36 appartementen zijn en de bebouwing binnen het bestaande bestemmingsplan met een maximale afstand tot de huidige bebouwing.”
Wethouder Albert Koning concludeerde uit de beraadslaging en de presentatie van Janine Bond dat ontsluiting door het park niet gewenst is. En dat er gevraagd is om zoveel mogelijk de zichtlijnen die er waren in stand te houden. ,,Als College willen wij tevreden bewoners. We zullen daar met elkaar een soort compromisplan voor moeten maken. Die boodschap is duidelijk. Daar zullen wij aan gaan werken. De planuitwerking zal langer gaan duren. We gaan niet overhaast te werk. Er is door diverse fracties aangegeven dat er overeenstemming moet komen met bewoners, maar soms is een compromis niet haalbaar, als een van de partijen er niet toe komt. Dan zal de Raad daar een beslissing over moeten gaan nemen. Ik geef nu nog niet aan dat we in maart een beslissing kunnen nemen.”
De voorzitter van de bespreekronde, Nico van Straalen lichtte tot slot nog de kaders toe die de raad meegaf aan de wethouder en zijn ambtelijke staf.
– Alle fracties zijn negatief over een ontsluiting door het park.
– Alle fracties willen betaalbare woningen en niet meer dan 36.
– Neem scenario F (bewoners) als uitgangspunt en kijk naar elementen andere scenario’s.

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel