Vandaag geopend: 08.00 - 10.00

All posts by René Schilder

Uit de Nieuw-Volendam van 25 jaar geleden: Woensdag, 1999, week 25

Uit de Nieuw-Volendam van 25 jaar geleden: Woensdag, 1999, week 25

90 jongens beleefden weer een superdag tijdens het Jan Platstraattoernooi

Het is alweer enkele jaren dat op het veldje achter de Jan Platstraat een voetbaltoernooi wordt gehouden. In deze kinderrijke buurt loopt veel voetbaltalent rond. Het grasveld, naast het wandelpad, ligt tevens naast een sloot. En omdat dé bal anders te vaak in de sloot terecht komt, wordt er een boarding gemaakt, waartussen de voetbalteams de wedstrijden kunnen spelen. Zaterdag was het schitterend mooi weer. Aan het toernooi namen zo’n 90 jongens mee uit de omliggende straten. Het was weer super spannend. Van 10 uur ’s morgens tot 6 uur ’s avonds was men in de weer. En van voetballen krijg je honger en dorst, en daar hadden de organiserende vrouwen en mannen natuurlijk ook rekening mee gehouden. Er was voldoende patat, drinken en ijs. Tijdens de pauze was er een optreden van de majorettes. Na een spannende dag, die volop in het teken stond van hoogstaand voetbal, konden om 6 uur de bekers uitgereikt worden. De uitslag: POULE 6 TIM 9 JAAR: l . Olympique Marseille, 2. Bayern München, 3. Borussia Dortmund, 4. AC Milan, 5. Manchester United, 6. FC Porto, 7. Juventus, 8. Barcelona, 9. Liverpool, 10. Ajax. POULE 10 TIM 13 JAAR: l . Celtic, 2. Lazio Roma, 3. Real Madrid, 4. Arsenal, 5. Club Brugge, 6. Inter Milan, 7. PSV, 8. Sheffield Wednesday, 9. Real Mallorca, 10. Feyenoord.

 

Openlucht-theatervoorstelling voor alle leerlingen van de basisscholen

Om de leerlingen van alle basisscholen in Volendam zoveel mogelijk kennis te laten maken met verschillende vormen van cultuur worden twee keer per jaar theatervoorstellingen gegeven aan alle groepen. Dit loopt uiteen van poppenkast tot clowns, van musicals tot toneel. De leerkrachten Henk Sier, Tomas Tol en Ria Ouwejan-van Roon vormen de voorbereidingscommissie.

 

Pupillen van jeu de boulesvereniging ‘Boule Lef’ bijna Nederlands Kampioen

Door de pupillen van jeu de boulesvereniging ‘Boule Lef’ is een geweldige prestatie geleverd. Tijdens de finaledag op zondag 13 juni in Leidschendam, waaraan twee teams deelnamen, werd de 2e plaats behaald. Het is uniek te noemen dat een vereniging, die nog geen twee jaar bestaat, met twee teams doo gedrongen is tot de finale. Dat mag toch wel als een groot compliment richting trainer en begeleider Johan Klouwer (Pet) beschouwd worden.

 

Jongens B1 H.V. Volendam beste veldhandbalteam van Nederland!!

De B1 jongens van Volendam kregen al in de eerste wedstrijd de regerend landskampioen Hellas tegenover zich op het Legmeervogelsterrein in Uithoorn waar de kleinste regendruppel een emmer kon vullen. Volendam opende gedegen en vanuit een goed georganiseerde verdediging, waarin keeper Peter Bond een hoofdrol vervulde, pakte Volendam tevens een kleine voorsprong (2-4) door Nico Veerman 2x en Jan Kes 2 x.

 

Het 17e Zootje Eten een onvergetelijke happening

Voor de 17e keer werd afgelopen donderdag in de bedrijfsruimte van schoonmaakbedrijf Succes het ‘Zootje Eten’ gehouden voor de senioren van 62 jaar en ouder uit Volendam. De eerste keer dat dit georganiseerd werd, was tijdens de Havenfeesten. Het was toen zo’n succes, dat de organisatoren (o.a. Dick Steur en Nas van Velden) besloten hier een jaarlijks terugkerend festijn van te maken. Ook na het overlijden van Nas van Velden besloot de huidige directie (Piet Kes en Jaap Schilder (de Bok) dit voort te zetten en hun bedrijfsruimte hiervoor beschikbaar te stellen.

 

Volendamse bouwbedrijven werken volop in de Weidevenne

De Volendammer bouwvakkers zijn volop aktief in het nieuwe uitbreidingsplan van Purmerend, de Weidevenne. Metselbedrijf Runderkamp BV metselt er met 6 metselaars (Jan Runderkamp, Patrick de Koning, Eric Grooteman, Van der Hoorn, Kees Smit (Vais) en Hidde Kroese ) aan 58 woningen. Het bedrijf is er werkzaam als onderaannemers voor hoofdaannemer de Vries, terwijl er nog meerdere wo ningen op het programma staan.

 

Fotogalerij

Grote bezwaren van blinden en slechtzienden over plannen voor Julianaweg

„Stoplichten weghalen is wachten op de eerste dode”

Het voorlopig ontwerp van de Julianaweg, dat onlangs werd gepresenteerd door Bouwteam DeDam in de AMVO, werd met grote verontwaardiging ontvangen door Volendammers, waaronder slechtzienden, doven en blinden. Dit komt doordat de stoplichten bij de Mariakerk en bij de Meergracht zullen verdwijnen. Volgens José Jonk van activiteitenvereniging voor slechtzienden Invident voelen de blinden en slechtzienden zich in de steek gelaten. „Dit plan is wachten tot de eerstvolgende dode. Blinden worden bij zebrapaden aan hun lot overgelaten.”

Fotogalerij

Balanceren tussen voor- en nadelen van online media in het moderne schermtijdperk

Scholen zoeken bij digitalisering naar het beste van twee werelden

In de NIVO van 5 juni jongstleden zette Ina Burghouts-Koning (universitair hoofddocent Ontwikkelingspedagogiek VU Amsterdam) bevindingen van haar onderzoeken naar digitale media, evenals problematisch sociaal mediagebruik uiteen, en vertelde over gevaren, risico’s en voordelen van digitale media. Ze benadrukt het belang van samenwerking tussen ouders, professionals en scholen. Scholen in Edam-Volendam scharen zich achter deze visie.

Fotogalerij

Hopen op nier van levende donor

Na harttransplantatie hoopt Tom Tol (Spek) niet wéér op een wachtlijst te hoeven

Na zestien jaar op en af van de wachtlijst, kreeg Tom Tol (spek) twee en half jaar geleden een nieuw hart getransplanteerd. De noodzaak van een nieuwe nier was destijds al duidelijk, omdat zijn nierfunctie zeer beperkt was en is. Tom had zijn hoopt gevestigd op zijn vrouw Laura, die een nier wilde doneren aan haar man. Maar onderzoek wees uit dat het voor zowel Laura als haar moeder niet verantwoord is als zij een nier gaan missen. Vandaar dat de naam van Tom binnenkort wederom op een wachtlijst komt. In de tussentijd kan dialyseren een optie zijn. ,,Maar het mooiste zou zijn als er een nier van een levende donor is.” Dat kan Tom niet alleen een langer leven schenken, maar ook een leven met kwaliteit.

Tijdens het interview dat hij een half jaar geleden in de NIVO gaf, vertelde Tom over de hel waar hij de eerste maanden doorheen moest gaan na de harttransplantatie.

,,Er ging van alles mis”, doelde hij destijds op de complicaties. Na enkele zware maanden ging het gaandeweg beter, kon hij genieten van zijn nieuwe (donor)hart, waarmee hij weer wandelingen kan maken en in de sportschool bezig kan. ,,Maar ik weet nog niet hoe het is om te leven met een goed hart én een goede nier. Volgens mij spring ik dan over het huis heen”, zei hij aan het eind van dat interview. Zoals gezegd leefde hij toen nog in de overtuiging dat het geschenk – een nieuwe nier – van zijn vrouw of schoonmoeder kon komen. Maar daar ging onlangs een streep doorheen.

,,Ik wilde hem helpen, maar daarvoor word je eerst zelf onderzocht en het bleek dat ik geen nier kan missen. Ze wilden bij mij blijven. En ook bij m’n moeder was het niet verantwoord. Als het voor de eventuele donor een probleem kan opleveren, gaat het niet door. Goed dat er zo naar gekeken wordt, maar aan de andere kant was het voor ons een grote teleurstelling. En ook voor Tom.”

Zijn overlevingsdrang is onveranderd groot, maar zijn vechtlust heeft wel een knauw gekregen. ,,Alles is afgeketst, dat betekent dat ik op een wachtlijst kom voor een donornier van iemand die overlijdt. Dan zit je weer jarenlang met die telefoon in je hand, te wachten op dat belletje. Dat heb ik al eerder zestien jaar gehad. En in de tussentijd kan ik als het moet dialyseren.” Dan filtert je buikvlies de afvalstoffen uit het bloed. ,,Dat heb ik destijds in het ziekenhuis korte tijd moeten doen en daar heb ik geen prettige ervaring mee. In die periode was ik sowieso erg ziek.”

Niertransplantatie gebeurt meestal tussen familieleden, maar ook buiten die kring. Tom vertelt over de Stichting ‘Doneer een nier bij leven’. ,,Daar staan veel – best wel jonge – mensen op met de vraag naar een nieuwe nier, die allemaal dialyseren en op de wachtlijst staan. Op die lijst raak ik ook met mijn naam.”

,,De nier van een persoon die overlijdt gaat eerst in het ijs en moet een afstand overbruggen; in geval van een levende donor wordt-ie zo overgeheveld”

De hoop is gevestigd op zo’n gezonde nier van iemand anders, van een levende donor. ,,De nier van een persoon die overlijdt gaat eerst in het ijs, moet een afstand overbruggen. In het geval van een levende donor, dan wordt-ie zo overgeheveld en gaat-ie er warm in, dan is de nier maar korte tijd buiten iemands lichaam.” Bij een gezond iemand neemt de overgebleven nier de functie van beide nieren over. Tom: ,,Maar ik besef ook wel dat het een dingetje is, best ingrijpend om zoiets te doen voor een ander.”

Fotogalerij

Kinderopvang Berend Botje Don Bosco Volendam ontvangt opa’s en oma’s

Vol trots lieten de oudere kleuters van de groep ‘hun’ bedje, de speelzaal en alle speelattributen zien tijdens het kijkuurtje voor de opa’s en oma’s. De grootouders wisten niet waar ze moesten kijken en constant werd hun aandacht gevraagd door de kleinkinderen die willen spelen, voetballen of puzzelen.

Het aanwezige personeel voorziet het handjevol opa’s en oma’s van alle gewenste informatie en onder het genot van een kopje koffie en een heerlijk koekje is het geplande uurtje zo voorbij. Het is een goed initiatief van de Kinderopvang om op deze manier de familieleden van de kinderen te laten zien in welke omgeving zij opgroeien en op welke leuke manieren zij allerlei activiteiten ontwikkelen om zo de mentale en fysieke groei van het kind op een prima manier te ondersteunen.

Fotogalerij

Oranjekoorts

Na wederom een voetbaljaar van (on)georganiseerde hooligan-gevechten, haat en nijd tussen 010 en 020, stilgelegde wedstrijden, stadionverboden en wat zo meer, komt Nederland als in een wapenstilstand tijdens Kerstmis deze maand samen om te verbroederen in de kleur oranje. Alle geschillen, conflicten en twisten verdwijnen als sneeuw voor de zon en we hebben weer eens een ander praatje dan het klimaat.

In huize Schilder-Bond voeren voetbal en de kleur oranje het hele jaar door de boventoon, desalniettemin stijgt de oranjekoorts voor het EK al enige weken gestaag. Waar we de kinderen doorgaans een zo breed mogelijk repertoire proberen mee te geven in de muzikale opvoeding, schallen nu liederen als ‘Wij zijn Nederland’ en ‘Wij houden van Oranje’ op repeat door de huiskamer. Kleuterlief heeft met ‘Joey Veerman onze held, staat hier op het middenveld’ haar eigen versie van het lied van Jan Smit, maar omdat die tekst correspondeert met de opstelling van Koeman, zien we geen noodzaak haar te corrigeren.

Vooralsnog droomt een groot deel van mijn eigen nagenoeg bijna elftal net als zovelen, dat ook zij ooit aan een EK of WK mee zullen doen. Voor onze huidige jeugd, maar tevens die van vroeger, lijkt het met zo’n groot scala aan (inter)nationale voetbalhelden geleverd uit de gemeente Edam-Volendam door de geschiedenis heen, en dit jaar uiteraard ‘uis’ Joey in het Nederlands elftal, haast doorsnee. Echter is het buitengewoon.

Ieder EK en WK opnieuw ontstaat er een brok in mijn keel bij de melodie en de woorden van Hazes. Ik was nog geen één toen deze in ’88 voor het eerst klonken. Het zou wel weer ’s leuk zijn, maar kampioen worden of niet, verbroedering en verbinding is een feit. Misschien kunnen we die na het EK voor het nieuwe voetbalseizoen wat langer vasthouden.

Fotogalerij

Op de skeelers en de step

Laat de zomer maar komen én blijven. De zon laat z’n gezicht weer zien en dat geldt dan tegelijkertijd voor kinderen die dan buiten gaan spelen. Zoals deze meiden, die in de buurt van de Erasmusstraat de skeelers hebben ondergebonden en ook de step meepakken. Dat wisselen Kate Veerman, Bo Schilder, Roos Jonk, Sophie Braan en Julia Mooijer af en toe om. Waar veel jongens deze weken misschien meer met een bal bezig zijn, omdat het vanwege het EK continue op tv en op de socials is, zoeken meiden op een andere manier hun plezier. Dit sportieve vijftal zit op dezelfde school en zodra ze thuis zijn, zoeken ze elkaar op en ontmoeten ze ook dagelijks hun andere vriendinnetjes. Een mooie (jeugd)tijd!

Fotogalerij

Archieffoto uit 2018, Joey Veerman inspireert kinderen op het schoolplein van de Jozefschool.

‘Joe’ wil niets liever dan toen

Daar stond-ie dan. Dat jongetje van de Damcoogh, die nog maar net kon praten, de bal ontdekte en brabbelde dat hij ooit in het shirt van ‘Volledam’ wilde spelen. In de zomer van 2016 kwam dat uit. Inmiddels is hij 25 en op zondag 16 juni 2024, om even voor drie uur, zong Joey Veerman in het met bijna 60.000 toeschouwers volgepakte stadion van Hamburg het Wilhelmus. Staand in de basisrij van Oranje. Vervanger van de grote Frenkie de Jong. Vlaggetjes met zijn naam en dubbeldekkers met zijn portret als warme broodjes in het dorp over de toonbank én nationaal nieuws.

Fotogalerij

Voorlichtingsmiddag in PX voor basisscholen en cultuurinstellingen

Donderdagmiddag werden er twee onderwerpen behandeld, “wel zo efficiënt”. Ten eerste werd uitgebreid stilgestaan bij EVI, en ten tweede werd een feestelijke presentatie gegeven van de Erfgoedleerlijn Verborgen Verhalen.

Fotogalerij

Kraanmachinisten Jaap Molenaar, Carlo Cools en Alex Jonk van Mick Volendam.

‘Elke dag is anders, met mooie uitdagingen’

Als je de foto’s van hun werkzaamheden bekijkt, krijg je met regelmaat zo’n wauw-gevoel. Zwaar en hoog, krap en dichtbij, voor de kraanmachinisten van Mick Volendam is – mits de omstandigheden veilig zijn – geen uitdaging te groot. En dat geweldige gevoel willen ze graag delen met meer collega’s. ,,Het is enorm druk qua klussen, maar we hebben te weinig mensen”, zegt Alex Jonk, met zijn 29 jaar de jongste van het personeel. ,,Terwijl het echt een vak is waarbij je veel vrijheid hebt.” Met hun ervaringen hopen de collega’s Alex, oud-voetballer Jaap Molenaar en Carlo Cools geïnteresseerden over de streep te trekken om eens een dagje mee te lopen.

‘Vlugge Japie’ Molenaar wilde eerst timmerman worden, werd voetballer bij de plaatselijke FC en zit sinds negentien jaar op alle machines, toren- en telekranen. ,,En alles heeft z’n charmes, alles is mooi, leuk en telkens verschillend. Met de autolaadkraan sta je altijd buiten met de afstandsbediening, heb je speciaal werk en ben je ook veel onderweg. Met de telekraan til je zwaardere producten en met de torenkraan draai je vooral productie, zit je bovenaan in de cabine en heb je overzicht.” Collega Carlo Cools, woonachtig in het Westfriese Bovenkarspel, werkt sinds vier jaar op de autolaadkraan. ,,Ik doe hetzelfde als de andere jongens, maar dan wat lichter qua belasting en wat dichterbij. En ik kan meer inpandig werk doen, zoals in een fabriek. Ik sta op de wat krappere plekken, kan met minder stempelen toch normaal hijsen. Ik heb een smallere giek, dus dan kun je overal tussen komen in de kleine ruimtes.” Hij doet onder meer de ‘normale transporten’ als een aanbouw rijden. ,,Dan ga je wel met twintig meter lengte en vier meter breedte een woonwijk in. Zie ‘m er maar in te krijgen, dat vereist wel wat rijvaardigheid.” Alex glimlacht. ,,En veel geduld en kalmte.” Jaap: ,,Carlo rijdt ze naar de bestemming en Bart Jonkerman en ik plaatsen die aanbouw dan later.”

Alex Jonk had nooit iets met kranen. ,,Ik wilde graag buitenwerk zoeken, solliciteerde eerst bij Jonk Sierbestrating en die gaven aan dat Mick een vacature had. Ik stuurde snel een mail met mijn cv erbij, werd meteen gebeld en kon de dag erna al langs komen. En ik ben sindsdien nooit meer weg gegaan. Het beviel meteen beter dan ik vooraf had gedacht.”

”Het is het mooiste beroep dat er is”

Inmiddels zit hij vijf en half jaar op de torenkraan. ,,De ene dag staat op het programma dat je een zwembad moet plaatsen bij een particulier thuis, de andere dag sta je op de bouw, ben je kalkzandsteen aan het draaien of moet je beton storten, kozijnen of gevelstenen opperen.” Jaap: ,,Met regelmaat sta je dan in het centrum van Amsterdam, dan heb je uitdagende klussen, je komt overal, elke dag is anders.”

Alex: ,,Momenteel heb ik nog een klus lopen van HSB in De Pijp in Amsterdam. Dan kom je in een straat waar je met je auto al niet graag doorheen gaat, daar moet ik dan met de kraan naar toe. Dat is een renovatieproject, waar je dan steigermateriaal, kozijnen en deuren op de plaats brengt waar dat nodig is. Dat kun je buiten met de afstandsbediening doen, als het lekker weer is, maar ik kan ook de cabine ingaan en dan met de lift omhoog. In zo’n Amsterdamse tuin heb je beperkte ruimte en soms heb je van boven niet eens goed zicht, dan is het handig om gewoon vanaf de grond met de afstandsbediening mee te lopen. Zo kun je je werk nauwkeurig uitvoeren. Morgen heb ik een klus op wat verdere afstand, wat heel af en toe voorkomt. Maar wel een hele mooie: dan zit ik bij de Botlek in Rotterdam, waar ik deksels vervang van een silo, waarin grootschalig olie wordt bewaard. Voordat ik daar heenga moet ik even wat filmpjes bekijken met betrekking tot de veiligheid, zorgen dat mijn papieren en certificaten mee zijn en dan kan ik daar naar toe. Dan heb ik ook spullen mee als een brandvertragende overall en helm, veiligheidsbril. Ik mag daar ook niet mijn eigen telefoon bij me dragen, maar krijg een speciale portofoon.”

Jaap zit deze weken regelmatig bij de nieuwe Van der Valk in Katwoude. ,,Een topklus om de hoek. Het is het mooiste beroep dat er is. Als je een keer om twee uur ’s middags klaar bent en je hebt je kraan op de rit, dan kun je naar huis. En een zwembadje pakken met je kind, mits de zon schijnt.”

”Als ik met de kraan in die smalle straat in Amsterdam sta en het lukt, hoor je de uitvoerder: ‘je bent een tovenaar”

Alex: ,,Mensen denken misschien: bij dit beroep komt erg veel verantwoordelijkheid kijken en dat is ook zo. Ik had zelf destijds ook nooit gedacht dat het iets voor mij zou zijn, maar het is een kwestie van ‘stap in, probeer het en dan ga je ondervinden of het iets voor je is’. In mijn geval is dat super uitgepakt want ik wil niks anders meer. Je moet effe uit je comfortzone durven stappen. Die verantwoordelijkheid geeft ook voldoening. Als ik in die smalle straat in Amsterdam sta en het lukt, hoor je de uitvoerder zeggen: ‘je bent een tovenaar’. Het is interessant werk en je leert steeds weer.”

Carlo: ,,Soms heb je wel lange werkdagen, dat hoort erbij.” Jaap: ,,Je werkdag begint als de kraan start. En het maakt niet uit waar je komt. Als wij de straat in komen rijden, zie je kinderen naar buiten komen om te zien wat er gaat gebeuren. Soms willen ze even in de cabine zitten. Ook volwassen mensen nemen even een kijkje.” Alex: ,,Het is een sociaal beroep. Ik had voorheen nooit iets met de bouw en kranen, maar we zijn nu een paar jaar verder en ik kan nu lezen en schrijven met de kraan en met de mensen.”

eigen baas, want de machine valt onder jouw verantwoordelijkheid. Die van mij was net wat wit uitgeslagen omdat ze cement aan het draaien waren en dan was ik ‘m even.” Alex: ,,Het mooie van hier werken is dat we allemaal gelijk zijn, je kunt alles bespreekbaar maken zonder dat je raar wordt aangekeken. Vrijdagmiddag een biertje met z’n allen.” Carlo: ,,Er is geen baas-werknemer-sfeer. We zijn allemaal werknemers van dit bedrijf, allemaal gelijk.” Jaap: ,,Als wij dingen inbrengen, wordt daar ook over nagedacht.” Zowel Jaap, als de kinderen van Mick, René en Martin Tol, hebben inmiddels jonge kinderen. ,,Maar dat duurt nog even voordat die de leeftijd hebben van een kraanmachinist”, zegt Jaap. ,,Maar we hopen ook de huidige jeugd aan te spreken, want tegenwoordig zitten ze veel op hun iPads en PlayStation met bepaalde games die wij zo ongeveer in het echt aan het doen zijn.” Alex: ,,Mooie uitzichten, verschillende locaties, een joystick in je handen, kacheltje, airco, radio.” Jaap glimlacht: ,,Mooier dan dit wordt het niet. Een dagje meelopen kan altijd. Ik doe het inmiddels al negentien jaar en sta altijd fluitend op.”

Voor meer info kun je contact opnemen met Martin Tol (06-51478621) en René Tol (06-53912413).

Fotogalerij

× Hoe kan ik je helpen?