Levenslessen van een moedige vader
Quality time met het gezin. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar voor velen is het dat niet. Voor je het weet, ben je oud en heb je kansen op geluk gemist. Je kinderen zijn groot, je haren grijs, en je hebt misschien mijlpalen of andere mooie momenten niet bewust beleefd omdat je zoveel werkte. Sinds ik vader ben, sta ik vaak stil bij die gedachte. Vooral als ik door de foto’s op mijn telefoon blader en op mijn scherm een vrolijke baby zie, terwijl er voor me een bonkige peuter staat die me probeert te overtuigen zijn favoriete Rolling Stones-nummer aan te zetten. De tijd gaat snel. Te snel.
Vorige week stond het aangrijpende verhaal van Theo Sier in deze krant. Als vader van twee jonge kinderen te horen krijgen dat je nog maar enkele maanden te leven hebt, zou iedereen uit het veld slaan. Maar niet Theo. Op miraculeuze wijze blijft hij positief. Hij richt zijn gedachten op de toekomst van zijn kinderen en ziet zijn volwassen leven als een onverwachte gift, als reservetijd die hij heeft gekregen. Zijn verhaal heeft veel teweeggebracht in de gemeenschap, en dat is volledig zijn eigen verdienste.
Een passage die mij vooral trof, was toen Theo opsomde waar hij gelukkig van is geworden. ,,Een lieve vrouw, mooie kinderen, prachtige momenten met mijn familie en vrienden, mooie vakanties,” zei hij. ‘Werk’ komt niet in het rijtje voor. Hoewel je gelukkig kunt zijn met je werk, is dat niet waar je aan denkt bij de belangrijkste momenten uit je leven. Zelfs niet als je nog maar kort te leven hebt.
Nadat ik Theo’s verhaal las, heb ik spontaan een vrije dag genomen om met mijn gezin naar Dierenpark Hoenderdaell te gaan. Een dagje quality time met de mensen die me gelukkig maken. Genieten van de lach van mijn zoon en van mijn vriendin die hem met haar camera probeert bij te houden. Genieten van zijn enthousiasme als hij zijn favoriete dieren nadert, van zijn gebrek aan tijd wanneer hij in de gigantische speeltuin glijbaan na glijbaan afgaat, en op de terugweg van het beeld in de achteruitkijkspiegel waarin hij met open mond in zijn stoeltje zit te snurken na een geslaagde dag.
Een aanvankelijk simpele dag werd onverwacht een van de gelukkigste uit ons leven. Op de terugweg namen we ons voor om vaker vrije dagen te plannen voor quality time met zijn drietjes. En daar ben ik Theo een bedankje voor verschuldigd. Zonder zijn moedige verhaal, was ik woensdag gewoon aan het werk gegaan en had ik deze prachtige dag en een waardevol voornemen moeten missen. Dus, Theo, als je dit leest, ik dank je voor deze waardevolle levensles. Ik hoop dat je nog veel mensen mag inspireren en dat je nog talloze schitterende momenten met je gezin mag beleven. Theo, waar je ook gaat, het ga je goed.
