Kevin Mooijer Algemeen | 26-4-2023 | 2 min. leestijd

De Heilige Graal van… Jan Akkerman

Naam: Jan Akkerman
Leeftijd: 76
Bands: The Friendship Sextet, Johnny and his Cellar Rockers, The Hunters, Brainbox, Focus.
Sinds wanneer maak je muziek? Piano sinds ik kan kruipen, accordeon sinds mijn zesde en gitaar vanaf mijn achtste.
Hoeveel instrumenten heb je? Geen idee.
Jans heilige graal: Een klassieke Vicente Tatay Tomas gitaar van begin jaren ’60 uit Valencia.

De naam Jan Akkerman wordt wereldwijd in één adem genoemd met collega-gitaargoden als Eric Clapton en Jimmy Page. In 1973 werd de in Volendam woonachtige muzikant zelfs uitgeroepen tot beste gitarist ter wereld. Een introductie heeft Akkerman dus eigenlijk niet nodig, maar met welk instrument begon de muzikale reis? Welke gitaar maakte dat het vonkje aanwakkerde? Door de jaren heen heeft de Focus en Brainbox gitarist een indrukwekkende collectie gitaren verzameld, waarvan hij er – inmiddels tot zijn spijt – ook een hoop heeft weggegeven. Maar één gitaar die hij nooit weg zal doen is de goedkoopste die hij bezit. In geld heeft Akkermans heilige graal weinig waarde, maar het sentimentele belang is onschatbaar. ,,Mijn moeder kocht deze gitaar voor me toen ik een jaar of twaalf was”, zegt Jan terwijl hij zijn hand over het doorleefde cipressenhout laat glijden. ,,Hierop heb ik leren spelen. Dit was mijn instrument op het conservatorium.” Zijn vader zag een toekomst als accordeonist voor zijn zoon, maar eigenwijs als hij was koos Jan voor de rock-‘n-roll. ,,Tijdens accordeonles hoorde ik voor het eerst muziek van jazzgitarist Django Reinhardt. ‘Dit is andere koek’, dacht ik. Dat moment was doorslaggevend voor mij. Op het Waterlooplein kocht ik voor vijf gulden een mislukte gitaar. Er was niet op te spelen, dat had mijn moeder schijnbaar ook in de gaten. Een tijdje later kreeg ik van haar namelijk deze klassieke gitaar. Hij was 135 gulden. We zijn inmiddels bijna 70 jaar verder, maar ik vind hem nog steeds prachtig klinken. En dit ding heeft wat doorstaan, geloof me.”

Na tien jaar les op de knoppenaccordeon beschikte Jan al op jonge leeftijd over veel kennis van muziektheorie, om van zijn aangeboren talent nog maar te zwijgen. Als onervaren gitarist kreeg Jan op het conservatorium van Amsterdam een studiebeurs aangeboden. Naar eigen zeggen heeft hij de eerste vier jaar van opleiding tot klassiek gitarist puur op gehoor weten te doorlopen. Net voor de eindexamens piepte hij ertussenuit. ,,Mijn hele jeugd heb ik op deze gitaar gespeeld. Totdat ik overstapte op de elektrische gitaar. Ik kwam in The Hunters, Brainbox en vervolgens Focus terecht en had op een gegeven moment zoveel gitaren dat ik deze vergat. Later hoorde ik dat mijn broer de gitaar in bruikleen had genomen. Hij speelde ontzettend goed, vooral ook als drummer en bassist, maar helaas belandde hij op het verkeerde pad. Op een gegeven moment werd mijn broer opgepakt en kwam hij vast te zitten. In die heeft hij de gevangenisbewaarders nog gitaarles gegeven op dit ding.”

En dan, met een titel ‘beste gitarist ter wereld’ op zak, tijdens een bezoek aan zijn ouderlijk huis ziet Jan zijn eerste echte gitaar in de hoek staan. ,,Ik wierp een blik op het instrument en zag mezelf weer als jongetje door de straten van Amsterdam lopen. ‘Wat moet dat ding kosten?’, vroeg ik aan mijn moeder.” Jan lacht: ,,Ik mocht hem voor een zacht prijsje meenemen. Deze gitaar is belangrijker voor me dan mijn eigen signature Gibson Les Paul en dan mijn meest gebruikte Gretsch. Dankzij deze gitaar ben ik geworden wie ik ben.”