Kevin Mooijer Algemeen | 22-3-2023 | 4 min. leestijd

De Heilige Graal van… Nick Schilder

Naam: Nick Schilder
Leeftijd: 39
Bands: Na twee keer te hebben gerepeteerd met een band twijfelde ik al of het iets voor mij zou zijn. Simon & Garfunkel lieten Simon en mij zien dat met zijn tweeën spelen ook kan. Uiteindelijk heb ik wel veel met een begeleidingsband gespeeld.
Sinds wanneer maak je muziek? Op mijn achtste ben ik begonnen met gitaarles.
Hoeveel instrumenten heb je? Een drumstel, een vleugel en veertien serieuze gitaren.
Nicks heilige graal: Een Lowden O32.

Terwijl het einde van Nick & Simon steeds dichterbij komt, werkt Nick Schilder op de achtergrond al fanatiek aan de lancering van zijn solocarrière. Vijf keer per week volgt de ervaren muzikant zangtraining – de afgelopen twee jaar is hij naar eigen zeggen zelfs ‘gegroeid als zanger’ – en ondanks zijn staat van dienst bekruipt Nick het gevoel dat hij ‘zijn beste liedjes nog moet maken’. De opsomming schetst een helder beeld van Nicks mentaliteit. Het succes is hem niet komen aanwaaien, zo blijkt ook uit het verhaal achter zijn eerste gitaar. Jarenlang was hij verantwoordelijk voor de helft van Nederlands bekendste én meest succesvolle duo, maar in het prille begin van zijn muzikale avontuur waren de roem en welvaart ver te zoeken. ,,In mijn tienerjaren had ik een bijbaantje als broodbezorger bij Ab van Pooij”, blikt Nick glimlachend terug. ,,Tijdens mijn zaterdagroute kwam ik langs De Brug – de muziekzaak nabij ’t Breikie – waar een prachtige Lowden O32 in de etalage hing. Sinds mijn tiende volgde ik al gitaarles bij Jaap Kwakman, hij had zijn voorliefde voor Lowden op mij overgedragen. Als gevolg moest ik week in week uit met lede ogen aanzien hoe mijn droomgitaar daar voor het raam hing, klaar om gekocht te worden. Het enige dat me ervan weerhield de gitaar mee te nemen was het met pen geschreven prijskaartje: 5000 gulden.”

Nick besloot zijn zuurverdiende broodventerscenten op te sparen, totdat hij genoeg had voor de Lowden O32. ,,Iedere zaterdag na mijn broodroute stapte ik even binnen bij De Brug om op de gitaar te spelen”, lacht Nick. ,,Die kerel werd op een gegeven moment helemaal gek van mij. Iedere week zakte hij wat met de prijs. Toen hij uiteindelijk op 4000 gulden stond – en ik zestien was – had ik dat bedrag bij elkaar gespaard. Ik was écht verliefd. Dat blanke hout, de warme, karaktervolle sound. Dit is en blijft mijn heilige graal. En het leuke was dat mijn leraar Jaap – ik zie hem graag als mijn muzikale, grote broer – de Lowden O38 had, de grote broer van mijn O32. Een paar jaar terug vertelde Jaap aan het sterfbed van gitaarhandelaar Ben Brouwers dat ik interesse had in de laatste O38 die hij te koop aanbood. Ben stond erop dat ik die gitaar overnam, ‘dan blijft hij lekker in Volendam’, zei hij. Ik zal Ben altijd dankbaar zijn voor dat mooie gebaar. Dankzij hem heb ik nu zowel de O32 als de O38.’

De sound van Nicks Lowden O32 is warm en doorleefd. ,,Sinds mijn zestiende heb ik er ongelooflijk veel op gespeeld. Ik heb liedjes als ‘Rosanne’, ‘Kijk omhoog’ en ‘De soldaat’ op deze gitaar geschreven, heb er demo’s op ingespeeld en heb er de eerste reeks optredens uit het Nick & Simon tijdperk op afgewerkt. Maar een aantal shows in dampende kroegen en dan later op de avond weer wachtend in een stervenskoude bouwkeet tot we ergens in een feesttent moesten spelen, deden de gevoelige gitaar geen goed. Die temperatuurwisselingen doorstond het instrument zo’n 400 keer per jaar. Noodgedwongen besloot ik daarom tijdens liveoptredens het sierpaard in te ruilen voor een werkpaard. Live speelde ik alleen nog op kwalitatief degelijke Garrison gitaren. Nu kan ik constateren dat die beslissing de juiste is gebleken, er zijn namelijk wat Garrison gitaren gesneuveld in die periode.”

De zanger is groot liefhebber van degelijke instrumenten, maar tegelijkertijd staart hij zich er niet blind op. ,,Het gaat er voor een groot deel om wat je doet met een instrument. Een fantastische gitarist die op een gitaar van 500 euro speelt is interessanter dan een matige gitarist die op collector’s item van 25.000 euro speelt. Neem wijlen Jan ‘To’ bijvoorbeeld. Hij speelde op gitaren die kwalitatief lang niet bij de besten ter wereld hoorden, maar de sound die hij produceerde was fenomenaal. Op mijn Lowden van 4000 gulden kwam ik niet in de buurt van hem. Jan zei altijd: ‘Een gitaar moet leven.’ Vervolgens duwde hij zijn gitaar in mijn hand, ‘hier heb je een echte gitaar.’ Je voelde gelijk dat er minstens 12.000 uur op dat ding gespeeld was. Ik heb het geheim dat achter zijn sound schuilt nog altijd niet ontdekt, en waarschijnlijk gaat dat ook nooit gebeuren. Maar ik ben gelukkig met mijn Lowden. Op deze gitaar klinkt eigenlijk alles wel mooi.”