
Dikke man van middelbare leeftijd
Wekelijks delen verschillende NIVO medewerkers een persoonlijke boodschap. Soms serieus, maar meestal met een knipoog. Ron haakt deze week aan.
n
‘Wie is die iets te zware man van middelbare leeftijd?’ Dacht ik een fractie van een seconde… Ik stond in de badkamer en zag mijn eigen spiegelreflectie. De afgelopen decembermaand heeft het lichaam geen goed gedaan. Zoveel is duidelijk. Waar eerst voorzichtig de contouren van blokjes zichtbaar waren, zitten nu de welbekende love handles. Ik zeg van binnen tegen mezelf: ‘Kerel, als je zo doorgaat, word jij ook zo’n dikke man. Zo eentje als die je vaak patat ziet eten in het zwembad van Center Parcs…’
Veel mensen zeggen dat ze erfelijke aanleg hebben om dik te worden. Natuurlijk zijn medische aandoeningen een uitzondering, maar voor de rest van alle mensen beweert de wetenschap anders. Voor hen geldt namelijk maar één feit: alleen als je meer calorieën eet dan je verbruikt, kom je aan in gewicht. Die gedachte brengt mij terug naar feestelijk gedekte tafels vol lekkernijen. Je kent het wel: de beste wijnen, kerststollen, oliebollen, visschalen en allerlei andere vette – maar veel te lekkere – dingen. Ik vergelijk het graag met een bezoekje aan de McDonald’s. Dat is altijd top, maar achteraf voel ik mezelf altijd een dikke viespeuk. Ik kijk nog een keer in de spiegel en besluit: vanaf nu wordt er weer keihard aan de tempel gewerkt. Dát is mijn goede voornemen. En voor mijn gehele familie en vriendenkring kondig ik bij dezen ook alvast aan: ik doe aan Dry January!