De redactie Algemeen | 26-12-2020 | 2 min. leestijd

Jan Kies: de ongekroonde koning van de Nederlandse rock ’n roll

Wanneer je ’s avonds een ritje door Volendam fietst, is de kans groot dat je hem ziet lopen. In het goede gezelschap van zijn vrouw wandelt Jan ‘Kies’ Veerman dagelijks door de straten van zijn thuisdorp. Gehuld in zijn zwarte jas tot kniehoogte en met zijn Rod Stewart-achtige kapsel, is hij een opvallende verschijning. Jan Kies ademt rock ’n roll. En ondanks dat hij onlangs zijn 72e verjaardag vierde, draagt hij dat nog altijd overal in uit. Van zijn kledingkeuze tot zijn lichaamstaal, van zijn gezonde dosis zelfvertrouwen tot waar het uiteindelijk allemaal om gaat: zijn zangkunsten. Jan Kies is de belichaming van een ervaren rockster. Maar helaas krijgen ook rocksterren te maken met gezondheidsproblemen. Twee maanden geleden werd er in het ziekenhuis iets kwaadaardigs ontdekt bij Jan. Toch laat de markante zanger zich niet uit het veld slaan. Hij is inmiddels twee chemobehandelingen verder en blijft ondanks de situatie positief: ,,The rock ’n roll is still going strong”, klinkt hij vastberaden.
Door Kevin Mooijer

,,’Deze gaat later zingen’, zeiden ze vroeger altijd al tegen me. Als kind al”, herinnert Jan zich. ,,En op mijn zeventiende was het moment daar. Ik had wat vrienden die begonnen een beetje te rommelen met instrumenten en ik werd aangewezen als zanger. Dat was eigenlijk hoe de BZN is opgericht. Evert en Gerrit Woestenburg, Jan Tuijp, Cees Tol en ik.” Rond diezelfde periode begon de popmuziek uit Engeland wereldwijd furore te maken. ,,We speelden nummers van The Rolling Stones, The Beatles, The Kinks, The Animals, enzovoorts en al gauw werden we uitgenodigd om een keer bij de dansschool van Jan Buijs op te treden. Dat was voor mij het eerste optreden. De jongens hadden al een keer een instrumentaal nummer van The Shadows in de Jozef gespeeld.”
Als support act mochten ze bij het optredens van een Amsterdamse band één nummertje spelen. Het lullige was alleen dat die Amsterdammers het niet eens waren met het feit dat deze jochies uit Volendam op hun instrumenten zouden gaan spelen. Dus wat deden ze? Voordat ze hun gitaren overhandigden, draaiden ze eerst even alle snaren een slag losser. Die gitaren stonden dus volledig vals. Zij hadden natuurlijk nooit verwacht dat Cees Tol die gitaren binnen no time weer kraakhelder zou zetten. Cees was zelfs op die leeftijd al virtuoos en daar hadden ze geen rekening mee gehouden. Vervolgens betraden ze het podium van een uitverkochte Jozef en speelden ze de sterren van de hemel. Ik heb het vanuit de zaal mogen aanschouwen.”

[ads id=66]