Mick Kemper en broers Mike en Jim Kes willen voor zege gaan in eigen dorp

‘Mooi dat Ronde van Volendam weer op kalender staat’

Door: Eddy Veerman

Ze treden in de voetsporen van hun bloedfanatieke vaders. Jack Kemper behoorde tot de zaalvoetbaltop van Nederland en maakt al jaren ongekend veel kilometers op de racefiets, terwijl Henri Kes tijdens de loodzware strandraces ‘gewoon’ met de top van Nederland meekoerst. De nieuwe generatie combineert studie en werk met het wielrennen. Mike Kes (23) zit sinds kort op kantoor bij Installatiebedrijf Keizer. Mick (23) studeert Accountancy in Diemen en Jim (21) zit in het derde jaar van de Johan Cruyff Academie (Commerciële Economie en Sportmarketing).

,,De ultieme droom van prof worden is er nog steeds”, zegt de jongste van het stel. ,,Of dat realistisch is, weet ik niet. Ik hoop binnen twee jaar de stap te maken richting het continentale niveau, dat is de eerste stap richting ‘betaald’ wielrennen. Vanaf daar ga ik zien hoe ver ik nog kan komen. Het betekent dat ik tijdens wedstrijden als de Ronde van Volendam, in de criteriums, mee moet strijden voor de overwinning en in de klassiekers in de top tien of zelfs de podiumplaatsen.”

Mike haakt in. ,,Het is zeker realistisch om die stap op omhoog te maken en dat zit ‘m niet zozeer in het ‘meer uren trainen’. Dat zit ‘m in wat meer ervaring opdoen, maar ook in het vooraan zitten tijdens wedstrijden. Het is een mentale stap. Dat je van jezelf weet dat je er hoort. Hard rijden kunnen we allemaal wel.” Het gaat ook om lef. Mick: ,,Het jezelf ertussen wringen, jezelf positioneren tijdens zo’n koers, dat is erg belangrijk. Als je dat beheerst tijdens de wedstrijden, heb je al een streepje voor.”
Mike: ,,Wedstrijdhardheid in het wielrennen is het aanzetten in bochten en het klaar zijn voor wedstrijden door veel wedstrijden te hebben gereden. Ik merk aan mezelf dat ik de eerste wedstrijden van het nieuwe seizoen altijd heel erg moet wennen aan het pelotongevoel, aan het met 180 renners een bocht ingaan. Dat is dat mentale aspect.”

‘Die groep ‘oudere mannen’ heeft ons leren fietsen’

De ‘Kessen’ koersen vaak op het strand. ,,Dat is iets gemakkelijker, in die zin dat tijdens een strandrace vaak één punt beslissend is als het gaat om het vormen van een kopgroep. Dat is vaak het eerste keerpunt of de eerste technische sectie: daar wordt het uit elkaar gereden. Dan weet je dat je daar vooraan moet zetten. In een wegklassieker van 180 kilometer moet je élk moment vooraan zitten, omdat het élk moment kan gebeuren.” Jim: ,,Op het strand heb je allerlei uitwijkmogelijkheden en als je sterk genoeg bent, rijd je erlangs. Op de weg is die uitwijkmogelijkheid vaak de berm.”

Mick Kemper had als kind ook die droom. ,,Ik gaf mezelf zoveel jaar ervoor en als die stap dan niet komt, dan moet je ook aan het maatschappelijke gaan denken en je studie afronden of aan het werk gaan. Juist in het jaar dat corona intrad voelde ik me echt goed, maar toen waren er opeens geen wedstrijden meer. Ik werd wel Nederlands kampioen bij het e-racen, maar ik kon het niet op de weg laten zien. Op dat moment had ik ook meer tijd om te fietsen, qua studie. Dat laatste is nu andersom. Fietsen is leuk, maar het afronden van mijn studie heeft nu hoogste prioriteit.”

Jim: ,,Plezier staat voorop. Als het niet leuk is, is het lastig om er twintig uur in de week aan te besteden Als de uitslagen beter zijn, wordt het plezier uiteraard vergroot.” Naast hun vaders zijn er andere Volendamse renners van een oudere generatie die voor hen een voorbeeldfunctie hadden en hebben. Mick: ,,Jaren geleden gingen we als ventjes van vijftien en zestien op dinsdag en donderdag met de Toerclub Volendam mee en konden wij net aan het wiel houden. Nu is het een beetje andersom.”

Mike, glimlachend: ,,Nu zijn het ouwe mannen.” Het respect is enorm, voor die oudere generatie. René Schuitemaker, voorzitter van Wielervereniging Volendam, zit ook aan tafel en is generatiegenoot. ,,Ze willen niet worden losgereden.” Mick: ,,Die mannen zijn nog steeds zo fanatiek.” Mike: ,,Een paar jaar geleden reed ik vaak met Cees Snoek wedstrijden. Dat was superleuk om te doen, maar het groepje dunde uit. Ik ben toen overgestapt naar West-Frisia, zodat ik weer in groepsverband kon racen. Maar inmiddels heeft men het hier opgepakt, ook met het organiseren van de wielerronde en het vormen van een wedstrijdploegje. Met wat jongens van toen ertussen en wat nieuwe jongens. Waaronder Cees Snoek, Marcel Hillaert uit Edam, maar ook nieuwe jongens als Jack Steur, de voormalige keeper van het eerste zaalvoetbalteam van Volendam, waarmee hij in de eredivisie speelde. Jack heeft het wielrennen ontdekt en dat gaat ook echt goed. Die nieuwe aanwas is belangrijk.”

,,Door de coronajaren zijn er heel veel fietsers bijgekomen. Met iedereen in de gemeente die op Zwift fietste, hebben we een groepsapp, daar zitten zo’n 65 renners in. We zijn destijds ook bij een grote vereniging aangesloten en rijden in de winter – in een tijdsbestek van acht weken – twee competities door elkaar heen. Daar wordt heel fanatiek gereden. Maar niet iedereen heeft de stap naar de wegwedstrijden gemaakt, daar speelt toch de factor onzekerheid een rol. Kunnen we het bijhouden en is het gevaarlijk? Want op maandag moet er gewoon weer gewerkt worden. Op de tacx kun je niet vallen. En als het echt niet meer gaat, stap je af en sta je meteen onder de douche en bent thuis. Het is ook minder investering in tijd. Dat is puur hard fietsen. Dan – waaronder ikzelf – komen wij heel ver en zitten voorin. Ook de nieuwe jongens. Maar als je nooit of nauwelijks buiten hebt gefietst, mis je een groot stuk inzicht in het sturen. De groep vanuit Volendam pakt nu de wekelijkse trainingen in Zaandam weer op, dan praat je over zo’n negen renners en dat gaat weer een beetje terug naar het oude. Zo’n tien jaar geleden waren dat er wel vijftien.”

‘Toen stond het rijen dik, we hopen dat gevoel weer een beetje terug te krijgen’

Jim: ,,Die groep ‘oudere mannen’ heeft ons leren fietsen. Als de Toerclub er niet was geweest, dan weet ik niet of ik nu nog op de fiets had gezeten. Tijdens die trainingen op dinsdag en donderdag ging het er hard aan toe, maar ook met plezier. Daardoor heb ik destijds ook wedstrijden gewonnen bij de categorie Nieuwelingen.” Mike: ,,Ze zijn een klein beetje gek.” Jim: ,,Het doel was op die dinsdag en donderdag niet zozeer om als eerste terug in Edam te zijn, maar welke renner de meeste renners kon slopen.” Mike: ,,Ik durf te zeggen dat als die groep er niet was geweest, dan was ik zes jaar geleden al gestopt met fietsen.”
De drie Volendammers zijn eerst met West-Frisia op trainingskamp geweest in Spanje. Jim heeft daarna al enkele klassiekers gereden. En nu komt de koers in eigen dorp. Jim won de laatste keer bij de Nieuwelingen, in 2017. ,,Toen werd het weer jaarlijks georganiseerd”, zegt voorzitter René Schuitemaker: ,,Daarna viel hoofdsponsor Rabobank weg en was het ook moeilijker om het qua organisatie op te zetten. Vervolgens kwam het idee om toch weer de wielerronde op te starten. Er is veel animo qua deelnemers. Daarbij hebben we ook een nieuwe klasse, de ID-cycling. Erg leuk om die categorie een kans te geven.”
Het parcours is weer als van oudsher. ,,Een technisch en zwaar parcours. Eén lang stuk en een aantal bochten. Een beetje te vergelijken met zoals hoe het vroeger was, toen het door de Saturnusstraat, Plutostraat en Weegschaalstraat ging. Toen stond het rijen dik, helemaal ter hoogte van de finish. We hopen dat gevoel weer een beetje terug te krijgen. In 2017 waren er ook veel toeschouwers.

Mike: ,,Voor ons betekent het heel veel dat-ie terug is. Ik heb de Ronde nooit op dit parcours gereden. Dus dit is de eerste keer dat ik mee kan doen voor een topklassering. En er is inmiddels een onwijs tekort aan koersen in Noord-Holland. Daar waar vroeger elk dorp een Ronde had, zijn er nu nog maar vijf of zes criteriums. Verenigingen kampen met een tekort aan vrijwilligers. Des te mooier is het dat de Ronde van Volendam weer op de kalender staat.”

,,En natuurlijk hopen we op een Volendamse winnaar”, zegt René, die zelf al in 2011 in eigen dorp tijdens het NK voor Masters zegevierde. Eerder wonnen ook Michael Ruska, Pieter Zwarthoed en Cees Snoek. Jim: ,,Ik start om te winnen en als er kansrijke ontsnappingen ontstaan, dan moeten we zorgen dat één van ons er bij zit. We werken ook voor elkaar.” Mike: ,,Er komen nog acht jongens van West-Frisia, die weten wat ons doel is.” Mick heeft vanwege de tentamens wat minder arbeid kunnen verrichten. ,,Maar als ik aan de start sta, ben ik goed.” Jim: ,,Mick heeft talent. Het is volgende week zo dat er wel ieder rondje zal worden aangevallen, dus dan moeten wij zorgen dat we er bij zijn.” De mannen voelen het thuisvoordeel. Jim: ,,Je hebt gewoon een paar procent extra, omdat je in eigen dorp rijdt.” Mick: ,,Je bent extra gebrand.” Mike: ,,Je wilt niet afgaan voor eigen publiek, je bent extra scherp.”

Wegen afgesloten

Gedurende de wedstrijd, tussen 10.00 uur en 17.30 uur, zal de organisatie het parcours met hekken geheel autovrij houden. Aan de bewoners van de straten Grote Ven, Ooster Ven, Gravelandstraat, Edisonstraat, Breek en Klein Oostinje is en wordt gevraagd de auto voor 10.00 uur ’s morgens elders te parkeren. EBS bushaltes die tijdens het evenement vervallen zijn: Grote Ven, Brederodestraat, Tjaskermolen, Watermolen en Weerenstraat. Om 11.00 uur start de Sportklasse, tussentijds de G(ehandicapten)-rijders en tussen 15.00-17.00 uur de Beloften, amateurs en elitemannen. Zij rijden 55 rondes, 82,5 kilometer. Qua entourage zijn er twee foodtrucks en tenten aanwezig.
Voor vragen of meer informatie: wielerverenigingvolendam.nl

Fotogalerij

Tip de redactie!

Gemakkelijk via mail!

Deel dit artikel