De Heilige Graal van… Joseph Veerman

,,Toen ik een jaar of zeven was zag ik op foto’s van mezelf als tweejarige een piano op de achtergrond in de huiskamer staan”, memoreert Joseph Veerman. ,,Mijn ouders vertelden dat de piano noodgedwongen het huis uit was gegaan nadat mijn broers werden geboren. Een tweeling, dus twee boxen in de huiskamer. Dat maakte dat er geen ruimte meer was voor de piano.” ‘Kan die piano niet terug?’, zou Joseph vijf jaar later kijkend naar de foto’s uit zijn jonge jeugd vragen. ,,Mijn vader en moeder reageerden instemmend: ‘Dat kan wel, maar dan moet je op les én elke dag oefenen. Dus weet waar je aan begint.’ Ik had geluk dat de piano ergens in bruikleen stond en niet verkocht was. Een paar weken later stond hij weer op zijn oorspronkelijke plek in mijn ouderlijk huis. Zo begon het muzikale hoofdstuk uit mijn leven.”

Bijna veertig jaar later en Joseph speelt nog altijd trouw op diezelfde piano. ,,Mijn ouders kochten hem ooit tweedehands toen ze gingen samenwonen. Nu staat hij bij mij thuis. Het is een familiestuk geworden.” De witte saloonstijl piano trekt gelijk de aandacht bij binnenkomst in Josephs woonkamer. ,,Dit instrument heeft me ontzettend veel gebracht. Na een periode als metalhead in mijn tienerjaren werd ik gevraagd voor Feestband Volendam.” Joseph lacht: ,,Ik speelde voor die tijd in wat bandjes die Jan Rab niet uit zijn geweest. Maar goed ook, want ik wilde geen toetsenman van een metalband zijn. Het feestcircuit was een ander verhaal. Hoewel het een cultuurshock was voor mij, kon ik er wel mijn ei kwijt. Gelijk een keer of veertig per jaar spelen, door het hele land heen. Rond diezelfde periode ging ik naar de universiteit, een ideaal bijbaantje dus.” Een paar jaar later belandde de pianist in het genre waar de meeste mensen hem van kennen. ,,Mijn vader richtte met Jan Dulles Cocktail Johnny and the Cadillacs op. Broertje Cees werd bassist van de band en ik toetsenist. De boogiewoogie spelen, daar is de piano wat mij betreft voor bedoeld. Nog steeds doe ik dat het allerliefste. Alhoewel ik moet bekennen dat ik thuis vooral rustige muziek speel. Tegenwoordig speel ik veel filmmuziek, mooie popliedjes en eigen bedenksels. Al zolang ik speel gebruik ik de piano als een soort counterweight in mijn leven. Als binnenvetter bleek het vroeger een mooie uitlaatklep, tegenwoordig ga ik vaak na het (kantoor-)werk even achter de piano zitten om mijn hoofd leeg te maken. Uit mijn hoofd, in mijn gevoel. Deze piano brengt balans in mijn leven.”