Liefde is
Gerard en Lydia zijn als water en vuur
Ze zijn alweer 25 jaar getrouwd, maar een feestje zat er helaas niet in. ,,Helaas inderdaad”, begint Gerard Smit. ,,We hadden wel zin in een feestje.” Vrouwlief Lydia Smit-Molenaar voegt zich bij haar man. ,,Absoluut. Wij hebben altijd wel zin in een feestje. Het liefst met honderd vrienden en kennissen om ons heen.”
,,We waren zes weken samen, toen ik naar de Rabobank moest om een verzekering af te sluiten”, begint Gerard. ,,Lydia was er ook en er zat daar toen nog een reisbureautje waar een advertentie hing voor een weekje Kreta. ‘Zullen we?’, vroeg ik haar. Iedereen verklaarde ons voor gek, maar ik dacht, dan weten we gelijk of we het goed zit. We kunnen altijd eerder terug als het niet bevalt. Het beviel echter zo goed, dat we juist langer wilden blijven.”
,,We waren ook niet eens zo heel lang samen voor we trouwden”, gaat Lydia verder. ,,Een jaar of drie, maar eigenlijk vanaf het begin onafscheidelijk. Tijdens onze verkeringtijd trok Gerard bij wijze van spreken al bij ons in. Was er feitelijk elke dag. Sterker nog, ik zeg altijd, dat als we ooit scheiden – niet dat het gebeurt, maar als – dan krijgt hij in de scheiding mijn ouders toegewezen en mag ik ze nooit meer zien, haha.”
‘Onze vrienden
zeiden dat het nooit
iets zou worden’
Lydia: ,,Onze vrienden wisten 100% zeker dat het niets zou worden tussen ons. Want hij is vuur en ik ben water. Waar ik van god los was – en misschien nog ben – was Gerard best wel serieus. Terwijl ik nu denk dat wij juist daardoor nog bij elkaar zijn.” Gerard: ,,We kunnen het over van alles niet eens zijn, maar het komt toch altijd wel goed. We hebben er nooit woorden over, want er is altijd een gulden middenweg. Als Lydia bijvoorbeeld op vakantie wil naar Kreta om op het strand te liggen, dan gebeurt dat. Ik wil dan naar Moskou en Sint Petersburg en dat doen we dan ook. Omdat we jarenlang kei- en keihard gewerkt hebben, kunnen we ons die luxe veroorloven.”
Hard werken, is voor de beide tortelduifjes geen enkel probleem. Samen in een bedrijf werken, geeft toch iets meer problemen. Lydia: ,,Elke dag samen met je man werken, is gewoon niet goed voor je relatie. Wij lopen namelijk ook iedere avond samen en dan ben je op een gegeven moment uitgepraat.” Gerard: ,,Daarnaast is het zo dat als er overdag iets is waarover je het niet eens bent, je het ’s avonds mee naar huis neemt.”
Lydia: ,,Laat ik het anders zeggen. Mannen sluiten het zo af, maar vrouwen nemen het mee. Dan kan ik absoluut niet begrijpen dat hij thuis doet alsof er niets aan de hand is, terwijl ik helemaal gek word. Daarom hebben we besloten dat we niet meer fulltime samen zijn. Beter voor alle partijen, haha!”
Een huis op de Blokgouw met, naar eigen zeggen, ‘ontzettend leuke buren’. Gerard & Lydia voelen zich gezegend. Gerard: ,,We mochten allebei meeloten voor dit plan in die tijd en trokken lootjes 1 en 2. Ik koos dit huis en Lydia die op de andere hoek. We waren best zenuwachtig, want het ging om flink wat geld. Dus gingen we naar mijn baas – wijlen Jan Dekker – om advies te vragen welke we moesten kiezen. Waarop hij zei: ‘Jullie moeten helemaal niet kiezen. Jullie moeten ze allebei nemen. Ik help jullie wel.’ Ik vroeg hem of hij wel goed snik was. Wij waren nog hartstikke jong en dit was al hoog gegrepen. Achteraf was Jan een ziener en denken we nu: hadden we maar…”
Lydia: ,,We kwamen hier te wonen in een rijtje van zes, met Stefan Carrè naast ons. Daarnaast Jacco Carrè, Niels van ’t Gat & Cynthia, Thomas en Tiny en Marco Sombroek en Nancy. In die tijd was het nog zo dat je de grond kocht en zelf het huis liet bouwen. We gingen dus met z’n zessen om tafel om de plannen te bespreken. Paar kratten bier in huis gehaald en vol goede moed van start. De eerste twee keer is echter werkelijk alles op tafel gekomen, behalve de plannen voor een huis. Polonaise over de tafel en alles, maar we waren nog niets opgeschoten.”
Uiteindelijk werden er toch knopen doorgehakt en kijken Gerard & Lydia terug op een geweldige tijd samen met de buurtjes en de vele kinderen. Gerard: ,,Echt geweldig en nog steeds. We hebben het hier echt getroffen en eigenlijk is het enige wat we nog kunnen wensen dat we nog zeker 25 jaar goed gezond mogen blijven.”
‘De eerste twee
keer is werkelijk
alles met de buren op tafel gekomen,
behalve de plannen voor een huis’
Lydia: ,,En dat deze lockdown een keertje over raakt, want hoewel wij het echt goed hebben, breekt het ons hart dat de winkels van onze vrienden en buren op slot moeten. Henny Dalm van Ten B. of Niels van ‘t Gat die net voor een vermogen heeft verbouwd. Dat is toch verschrikkelijk. Al die horeca, vreselijk. We doen ons best om ze allemaal een beetje te steunen, maar het kan voor ons niet snel genoeg over zijn. Dat we dan alsnog een feestje kunnen geven, want ik denk dat we daar allemaal wel aan toe zijn.”
Uw reactie