Juna: Jong en dan al bewust vegetarisch

Juna is de dochter van Ina Koning en Gertjan Burghouts. ,,Papa besloot als eerste om wat minder vlees te eten. Ikzelf kwam tweeënhalf jaar geleden per ongeluk op een website en daarop zag ik hoe dieren dood werden gemaakt, voor ons eten. ‘Oh echt’, dacht ik.” Ze schrok. ,,Ik dacht dat het op een meer diervriendelijke manier gebeurde. Ik at toen nog bijvoorbeeld gehakt, omdat ik het superlekker vond en ik maakte de ballen altijd samen met mama. En dat vond ik erg leuk. Eerst at ik minder stukjes vlees, maar al snel ben ik daar ook mee gestopt.”

,,Ik vind het nog steeds lekker ruiken,
als het wordt gemaakt in de keuken,
maar ik ga het niet eten.”

Haar omgeving moest even wennen. ,,Papa vond het een goed idee en mama vond het ook goed, maar bleef het zelf wel eten. M’n bappie vond het eerst maar niks, maar als hij bij Tante Marie eet, dan koopt hij een vegetarische schnitzel speciaal voor mij, dat vind ik wel lief. Papa en mama hebben wel vitaminepillen voor mij gekocht. Want er zit ook vitamine B12 in vlees, dus dat neem ik nu op een andere manier.”

Persoonlijks
Ze deelde haar grote verandering ook met de klas, tijdens haar spreekbeurt. ,,Ik wilde graag iets persoonlijks doen. Eerst dacht ik aan turnen, maar toen dacht ik aan vegetarisch zijn. Daar weet ik inmiddels best wel veel van. Ik heb ik wat informatie van internet af gehaald en daar heb ik in de klas over verteld.”

Misschien vindt iemand anders het maar gek, maar Juna durft haar eigen keuze te maken. ,,Sommige kinderen uit de klas begrepen het medelijden met de dieren en zeiden dat ze ook wel willen proberen wat minder vlees te gaan eten.” Ze begrijpt ook dat een ander geniet van een lekker stukje vlees. ,,Ik snap echt wel dat mama haar Indische gehaktballetje lekker vindt.” Ina: ,,Ik ben wel een echte vleeseter, vind het knap van Juna dat ze ons niet veroordeelt dat wij het wel eten. Ze geeft mij niet het gevoel dat ik iets verkeerds doe.”

Het geeft wat aanpassingen bij het koken van maaltijden. Gertjan: ,,Als je pasta maakt, gaat het vlees er normaal gesproken doorheen. Ina maakt dan bijvoorbeeld twee bakken en dan vinden de kinderen grappig genoeg de vegetarische pasta lekkerder.”

Zo nu en dan geeft het lastige momentjes voor dochterlief. Juna: ,,Op vakantie bijvoorbeeld, als we onderweg zijn, dan heb je wel eens plekken met alleen hamburgers en kipnuggets. Dan gaan we tóch verder zoeken.” Ina: ,,Als er geen alternatief is, is het voor haar moeilijk.” Juna: ,,Op verjaardagsfeestjes bijvoorbeeld. Ik ga dan niet van tevoren zeggen dat ik geen knakworstjes neem.” Gelukkig worden steeds vaker alternatieven aangeboden. ,,Ik doe aan skeeleren en een tijdje geleden hadden we een toernooi en daar had de organisatie gezorgd dat je ook kon kiezen voor een vegetarische hamburger. Het was wel lief, maar het was niet zo lekker.”

Zelfstandig
Thuis bakt zij de vegetarische schnitzel zelf, zo zelfstandig is Juna al. ,,We hebben al veel geprobeerd, als het gaat om vervangers, en er zijn maar een paar dingen echt lekker.” Terwijl de meeste mama- of oma-gehaktballen meestal een 10 scoren. Ze glimlacht: ,,Die van tante Marie is superlekker.” En dan toch geen klein stukje meer proeven?

,,Dat wil ik wel heel graag, maar dat heb ik sindsdien niet meer gedaan. Ik droom er wel eens over, of heb zelfs een nachtmerrie, dat ik van iemand een kipnugget moet eten. Soms zeggen mensen ‘maar het dier is toch al dood, dus je kunt het net zo goed opeten’. Ik zou vegetarisch willen blijven tot ik oud ben. Maar ik weet niet of me dat gaat lukken. Want ik zie vaak lekkere dingen waar vlees in zit.”

Juna weet sowieso wat ze wil in de toekomst. ,,Juf worden en het liefst op een basisschool in België. Dan wil ik daar best in een internaat. Het lijkt me superleuk, we zijn daar een keer geweest, toen we met vakantie waren. In Turnhout zou ik wel willen wonen, daar heb je veel huizen met gras er omheen en de mensen daar zijn lief.”

Waar haar oudste zus volgend jaar naar het Don Bosco College gaat, zou Juna op de Triade verder willen gaan. ,,Daar kan ik veel met mijn handen doen.” Maar voor een juf is HBO-niveau vereist, weet papa. Gertjan lacht: ,,Juna heeft onlangs zelf een mail gestuurd naar de Triade, met de vraag of ze dan toch daar op school kan. En ze kreeg antwoord van de directrice, via de Trimaran. Er zijn meerdere routes om het te doen. Grappig dat ze dat zelf had ondernomen”, kijkt hij trots naar zijn dochter.