Kippenvel op een laag kippenvel

Nick & Simon verwerden van een hype en jeugdige idolen tot graag gehoord én geziene gasten, door alle generaties. Van grotendeels lege cafeetjes ergens in het land, naar bijna 100.000 bezoekers bij het vaarwel in de tempel Ahoy. ,,Stonden we destijds in het oosten in een zaaltje en merkten opeens dat mensen een liedje van ons begonnen mee te zingen. Kippenvel hadden we en we keken elkaar aan van ‘zal het dan echt?’”, keerde Simon terug naar het prille begin. Daar hoorden ook de dorpsgenoten bij die voor het duo deuren openzwaaiden. Kees Tol kondigde hen aan en zong tevens mee tijdens de ‘Zomer voorbij’, samen met Jan Smit. Simon: ,,Alles is begonnen bij Jan. En dit liedje is gemaakt door de 3JS, wat de cirkel rond maakt.” Het kippenvel ontstond bovenop een laag kippenvel.

Waarna Jan Smit de Ahoy opzweepte met ‘Als de morgen is gekomen’ en tegelijkertijd zijn dorpsgenoten even wat rust gunde. Want zes avonden achtereen hits zingen – onder begeleiding van de Marcel Fisser Band – met soms een brok in de keel, dat was een uitdaging. Helemaal op de laatste avond. Simon tuurde regelmatig de diepte in, voor zich uit, opzij en naar boven. Zoveel mogelijk in zich opnemend en – gezien de gelaatsuitdrukkingen – beseffend dat wat jarenlang was, spoedig verleden tijd zou zijn.
Onderwijl werd één persoon groots uitgelicht. ,,Zonder Jaap Buijs hadden we hier niet gestaan”, waarna ‘Kijk omhoog’ aan hem werd opgedragen. Vanuit de hemel zag de in 2015 overleden manager dat er tranen vloeiden bij het laatste uur. De muziek van zijn dorpsgenoten evolueerde en met hun ‘The Dream’-uitstapjes naar het buitenland en tv-programma’s in eigen land (Sterren camping) bereikten zij een nog groter publiek. Jaap kennende, zal hij hebben geknipoogd toen Thomas Acda & Paul de Munnik het podium betraden. Om de afzonderlijke duetten met Nick & Simon te zingen, maar naast die prachtige liedjes ook met z’n vieren te spelen. Acda & De Munnik – zij gingen in 2015 uit elkaar – kondigden onlangs reünie-concerten aan. Zoals de idolen van de Volendammers, Simon & Garfunkel, ook jaren na hun uiteengaan weer samen op tournee gingen.

In het nu klonken op Tweede Paasdag nog één keer uit duizenden kelen de zinnen waarmee zij harten veroverden. Nick & Simon droegen Edam-Volendam uit in een ander tijdperk dan voorgangers als The Cats en BZN. Het tijdperk van Twitter, Facebook en alle mogelijkheden op de mobiele telefoon, ofwel waarin de bekende Nederlander nog meer wordt geleefd. Het is een understatement om te zeggen dat zij terug- én vooruit kunnen kijken met trots. Nick zei ‘oneindig dankbaar’ te zijn, richting hen die albums aanschaften en kaartjes kochten voor concerten. ,,En ook aan de mensen die er voor ons waren op de momenten dat het jongensboek even niet leuk was om in te leven.”

Dagen achtereen werden ze door een volle Ahoy aangestaard, toegezongen en gevolgd in alles wat ze deden. Wie maakt het mee? Noem het heldenverering, noem het onderdeel zijn van zoveel andere levens. Dat doet iets met een mens. ,,Het is opeens heel erg definitief”, was Simon zich bewust. ,,Hoe ga je uitleggen hoe mooi deze achtbaan is geweest. En dat allemaal, Nick, dankzij jou…” Een innige omhelzing volgde. Emoties gierden door de Ahoy. ,,Het gevoel is soms niet te verklaren”, probeerde Simon zijn besluit, om de samenwerking te stoppen, nog te duiden. ,,Het was een niet te negeren geluid, ik moest luisteren naar wat het diepste van mijn hart me had te vertellen. Maar wat heb ik er van genoten. Het boek is nu gesloten, maar we kunnen er nog doorheen bladeren.” Hij besloot met een boodschap: ,,Wees lief voor jezelf en wees lief voor elkaar.” Bij de laatste keer samen, eindigden zij met waar het mee begon: ‘Steeds weer’. Akoestisch. Gedragen door duizenden mensen. Nick & Simon. Nooit meer samen op een podium. Voor nu. Maar misschien, ooit…