Lindsay Tol werd na een beroerte (verkeerd) gediagnosticeerd als MS-patiënt
Medische missers, onmacht en onzekerheid
Twee jaar terug, in een tijd waarin niemand zich nog zorgen maakte over een wereldwijde pandemie, kreeg Lindsay Tol - destijds 28 jaar oud en in blakende gezondheid - te maken met uitzonderlijke klachten, die artsen maar met moeite konden verklaren. Wat volgde, was een langdurige periode van onderzoek, medische missers en onnodig veel angst, onmacht en onzekerheid. Na zware medicatie en afgelopen september zelfs een hartoperatie, is Lindsay eindelijk weer de oude. Nu, enkele dagen na haar dertigste verjaardag, blikt ze terug op deze heftige periode. „Ik begin me sinds kort pas te beseffen hoe zwaar het voor me is geweest. Vooral die onzekerheid.”
Door Leonie Veerman
Het is 31 maart 2018. Na een mooie reis door Zuid-Afrika vliegt Lindsay samen met haar vriend Michel Bont en haar moeder Netty Geleijnse terug naar Nederland. De elf uur durende vlucht verliep aanvankelijk prima. Lindsay had maar liefst tien uur slapend doorgebracht - „Ik heb altijd al de mazzel gehad dat ik overal kan slapen”, zegt Lindsay - maar toen ze wakker werd, klopte er iets niet.
„Mijn stoel was nat, ik was erg warrig en ik kon mijn rechterarm niet meer gebruiken. Michel vertelde dat ik mijn glas water had laten vallen, maar dat kon ik me niet meer herinneren. Terwijl ik aan mijn arm begon te voelen, vroegen zowel Michel als mijn moeder of het wel goed ging. Het was erg raar, ik kon niet uit mijn woorden komen. Mijn moeder zei tenslotte dat ik moest proberen om te lachen. Toen dat ook niet lukte, ontstond er paniek. Alles wees erop dat ik een beroerte had.”
Arts aan boord
,,De stewardess zag ook meteen dat het mis was. Zij nam me mee naar het voorste gedeelte van het vliegtuig en deed een oproep met de vraag of er een arts aan boord was. Er kwamen maar liefst acht mensen naar voren lopen, wat volgens de stewardess erg bijzonder was. Ze vertelde nog dat het regelmatig voorkomt dat er helemaal geen artsen zijn. Wat dat betreft had ik dus mazzel, en toen ik werd onderzocht was ik inmiddels alweer iets helderder. Ik kon ja en nee antwoorden en wist waar ik was. Mijn bloed en suiker werden gecontroleerd en uiteindelijk kreeg ik het advies om iets te eten of drinken.”
,,Ik keerde weer terug naar mijn stoel, maar toen de stewardess me daar vroeg of ik iets wilde drinken, kon ik de juiste woorden weer niet vinden. Ik zei ‘warm’ in plaats van ‘ja’. Ik moest vervolgens weer mee terug naar de voorkant van het vliegtuig, waar ik een zuurstofmasker op kreeg en een paar minuten rustig en goed moest blijven ademen. Hierna ging het weer wat beter en kon ik gewoon weer bij Michel en m’n moeder gaan zitten voor de landing.”
,,Bij het wachten op onze koffers viel ik bijna flauw. Ik werd in een rolstoel naar het medisch centrum gereden. Tegen de tijd dat ik onderzocht werd door de arts, was ik weer helemaal helder. Ik voelde me ook weer redelijk normaal en na een kort onderzoekje - ik moest wat vragen beantwoorden en mijn neus aanraken - concludeerde de arts dat het waarschijnlijk heftige migraine was. Mijn moeder wees hem er nog op dat ik wel alle symptomen van een beroerte had, maar die zorgen wuifde hij meteen weg. Hij zei dat hij wel vaker mensen in zijn praktijk zag die wat warrig waren na een lange vlucht. Ik hoefde me nergens zorgen over te maken.”
Na de verlossende woorden van de Schiphol-arts was Lindsay enorm opgelucht. Ze voelde zich daarna snel opknappen en ging er daarom vanuit dat het waarschijnlijk wel goed zat. „We zouden die dag gelijk door naar Paaspop, een festival in Schijndel. Daar waren onze vrienden al, en wij zouden het laatste dagje meepakken en die nacht daar ook in een hotel overnachten.”
‘Tijdens de laatste
festivalact ging het mis;
ik stond met mijn vriendin
te praten en opeens
kon ik geen zinnen
meer formuleren’
Foto: Precies een half jaar na haar operatie liep Lindsay de Dam tot Dam loop uit. „Dat was een geweldige manier om dit hoofdstuk in mijn leven af te sluiten. Het was een erge warme dag. Ik zat in de laatste groep die van start mocht, alle latere groepen werden geannuleerd. Mijn vriend Michel zat in een van die groepen die geannuleerd werden, totaal onverwacht stond hij me op te wachten bij de finish. Dat was een fantastisch moment."
Uw reactie