Onze redactie aan het woord: Gerie Bond – Weer geen ijs
De lente is begonnen! De dagen worden langer, de nachten korter. Als we ’s ochtends het rolluik omhoog doen, komt niet meer het duister, maar het licht ons tegemoet. ,,We hebben super lang geslapen, want het is al licht buiten!”, roept kleuterlief verrast uit. Ik houd van de winter en herfst. De korte dag, het donker, lekker vroeg naar bed. Het coconnetje om ongegeneerd in te nestelen al die maanden.
Echter, de laatste maand van de winter is alweer ten einde. Dat brengt me terug naar zes jaar geleden: maart 2018. De maart van dat jaar kende grote tegenstellingen met zowel zachte als zeer koude perioden. Normaal telt deze maand geen ijsdagen meer, maar dat jaar begon maart met een voortzetting van het koude weer van februari onder invloed van een hogedrukgebied boven Scandinavië, waardoor we werden getrakteerd op twee officiële ijsdagen.
Hierdoor konden ter hoogte van het Slobbeland de zusjes met hun slee in de aanslag hun debuut maken op natuurijs. Zoals het een grote zus betaamt, was de oudste voornemens om haar zusje na een korte berekening van het aantal kilometers per slee naar Marken te vervoeren.
De harde oostenwind die die dag een gevoelstemperatuur van circa -15 graden veroorzaakte, in combinatie met het IJsselmeer dat niet tot Marken dichtgevroren lag, zorgde voor een vroegtijdige ommekeer. Het zou vervolgens drie jaar duren, voordat het IJsselmeer opnieuw betreden kon worden per schaats of slede.
Deze winter is dit fenomeen helaas (wederom) aan ons voorbijgegaan, de kansen inmiddels verkeken. We zijn op (g)een enkele ijsdag getrakteerd door Koning Winter. Dan maken we er maar een ijs(jes)-rijke lente en zomer van. Elk seizoen heeft immers haar eigen charmes.
Fotogalerij
Laden ...