Volendammer moeders
Onze redactie aan het woord: Kevin de Boer
In zijn column ‘Volendammer vaders’ verwoordde Kevin Mooijer het goed; ,,Volendammer vaders zijn historisch gezien geen mannen van tedere omhelzingen of lieve woordjes.” Volendammer vaders uiten hun liefde middels handenarbeid en klusprojecten.
Volendammer moeders blinken daarentegen uit op hun eigen unieke manieren. Voordat de klok acht uur slaat, stuiven uit alle hoeken de oppastroepen onze buurt in, zodat wij kunnen zorgen voor een worstje op de flip. De ene keer komen ze aangesneld met een emmertje sop al in de aanslag, de andere keer met een pannetje versgedraaide gakballen. Aan het einde van de dag zijn de kinderen gevoed, geknipt, gebadderd en gaan ze met drie nieuwgeleerde liedjes zonder tegenspraak hooigat naar bed. Verder blinken de ramen, ruikt de badkamer naar chloor en zijn alle steegjes in een straal van honderd meter ontdaan van onkruid en ongedierte.
Als het zondagmiddagkoppie een keer spontaan plaatsvindt bij een van de kinderen heerst er onrust en onwennigheid in het hoofd van de Volendammer moeder. De ijskast thuis ligt namelijk tot de nok gevuld met dubbeldekkers, kiphappen, pizzastokken en rosbief dat morgen niet meer goed is, voor het geval er volk zou komen. En zomaar in de bank ploffen, dat gaat niet – ‘zo zijn we niet opgevoed’. De koffie wordt dan ook vaak gedronken met een zeemleren lap, ragebol of kruimeldief in de andere hand.
De ‘niet lullen, maar pellen’ mentaliteit zit nog diep in het DNA van onze ouders geworteld. Waar wij wel onze rust proberen te pakken zodra we kans zien, vinden de oudjes rust in het idee dat alles weer ‘op de rit’ is. Er zou geen ‘Moederdag’ voor nodig moeten zijn om er bij stil te staan hoe bijzonder zoiets is. Wij, als kinderen met zelf kleine kinderen, zouden in een tijd waar je alleen als tweeverdieners het hoofd boven water kan houden namelijk mooi bedûrve zijn.
Fotogalerij
Laden ...