Moederdagduel: Stijlvolle salontafel of plakkerige peuterkunst?
Onze redactie aan het woord: Kevin Mooijer
Al maanden had mijn vriendin het over een ‘gezellig salontafeltje’ voor in de tuin. Ze maakte haar wens heel specifiek: ,,Zo eentje die je in van die charmante Engelse tuinen ziet.” Zodat ik niet kon missen, mocht ik er per ongeluk eentje Googelen. En zo, net voor Moederdag, vond ik het perfecte tafeltje: een donker marmerlook blad met een gietijzeren poot. Precies zoals een Engelsman hem in zijn tuin zou zetten – en hij was nog betaalbaar ook. ,,Dit jaar ga ik mijn zoontje overtreffen met Moederdag,” dacht ik even toen ik het tafeltje in mijn auto laadde.
Mijn tweejarige zoontje had echter ook iets voorbereid. Omdat hij twee dagen per week naar verschillende opvangplekken gaat, kwam hij thuis met niet één, maar twee Moederdagcadeaus. De leidsters bij Broeckie hadden hem geholpen een lepel te versieren met de tekst ‘Ik wil niet opscheppen, maar mijn moeder is de liefste’, en bij zijn gastouder had hij kleurrijk voorjaarskunstwerk vol bloemen, lieveheersbeestjes en de hele rambam gemaakt. Hij maakt het me niet makkelijk.
Zondagochtend voelde ik de spanning al opkomen. Daar stond ik dan met mijn marmeren tafeltje, en ze vond hem schitterend, mooier zelfs nog dan ze zich had voorgesteld. Maar toen kwam George aangelopen in zijn pyjama met zijn zelfgemaakte cadeaus. Trots lichtte hij toe: ,,Heb ik gemaakt! Bij Broeckie! En deze bij Jacqu-jiem (Jacqueline, red.).” Het tafeltje werd volledig weggevaagd. Ze smolt weg voor zijn creaties en presentatie. George was me weer de baas, en ik kon er niets tegenin brengen. Er is nu eenmaal niets mooier dan een cadeau dat met liefde is gemaakt door je eigen kind. Ik kan alleen maar hopen dat hij voor Vaderdag net zo zijn best doet. Dan kan mijn vriendin een klassieke Ford Mustang gevuld met vintage gitaren en speciaalbier komen voorrijden, maar de plakkerige macaroniketting met zijn foto zal altijd blijven winnen.
Fotogalerij
Laden ...