Merel Conijn merkt, nu het goed gaat, hoe ze zichzelf kwijt was

‘Yes, ik ben weer op de goede weg’

Door: Eddy Veerman

Dat Conijn haar NK-titel verloor, deerde haar het allerminst. Ze voelde zich als schaatser eindelijk weer de oude en dát was veel belangrijker. Eerder in de maand reed ze de 3000 meter tijdens de World Cup in het Noorse Stavanger nog in 4.17. Nu was dat 4.05,98. De 21-jarige Edamse gleed niet alleen weer met plezier over het ijs, ze kan haar lichaam ook weer uitdagen. ,,Ik was na afloop aanvankelijk niet van plan te vertellen hoe het zat, maar ik zat hoog in de emotie. Was er nog maar kort achter waar nou de oorzaak lag van alle problemen. En hoe ik mezelf kwijt was het afgelopen half jaar. Dat merk je pas als het weer goed met je gaat.”

,,Het is er langzaam in geslopen”, doelt zij op de kwaaltjes die achteraf gezien te maken hadden met haar voeding. ,,Ik heb te maken met allergieën en ben ergens mee gestopt. Dat gaf geen klachten, de trainingen gingen geweldig. Tot ik wat kwaaltjes kreeg. Misschien had ik teveel getraind, of was het de hoogte tijdens de stage, dacht ik. Vervolgens kreeg ik corona, dus gaf ik dat de schuld dat ik niet lekker hard kon schaatsen. Ik bleef vatbaar, kreeg zelfs wondjes die niet dicht gingen. Ondertussen gingen ook bij de coaches de alarmbellen af. Onze voeding wordt regelmatig onderzocht en al snel kwam mijn coach Jac Orie er achter dat het daar in zat.”

"Je rekent er altijd maar op dat je lichaam meewerkt en ik wilde al die maanden meer doen dan waar ik brandstof voor had"

,,Ik ben altijd positief ingesteld en dacht in die periode ook ‘en straks sta ik er weer’, maar telkens kwam er een nieuwe klap. Je gaat reflecteren. Ik had altijd superveel energie, ben een creatief persoon. Daarin was wat veranderd. Waar was dat omgeslagen? Zo kwamen we er ook achter. Toen ik daarom vorige week op het NK de wedstrijd had gereden, dacht ik ‘yes, ik ben weer op de goede weg’. Voor de buitenwacht was ik de titel kwijt, maar ik had juist voor mijn gevoel weer een goede race neergezet. Tijdens een race ga je op verschillende manieren kapot, maar na corona verzuurde ik helemaal en zei mijn lichaam veel eerder dan normaal ‘en nu is het klaar’. Nu liet mijn lichaam weer veel meer toe.”

,,Nu kan ik verder bouwen en ik weet ook wat de oorzaken waren, dat neemt een hoop zorg weg. Iedereen loopt in zijn of haar sportcarrière wel tegen iets aan. Het stomme is, dat ik dit had kunnen voorkomen. Hoe kun je zoiets belangrijks over het hoofd zien, denk je dan. Helemaal omdat ik zó toegewijd met mijn sport bezig ben. Maar het is gebeurd. Je rekent er altijd maar op dat je lichaam meewerkt en ik wilde al die maanden meer doen dan waar ik brandstof voor had. De laatste maanden heb ik een inkijkje gekregen in hoe het is om minder in je vel te zitten. In die periode waren mijn coach en ouders heel belangrijk voor me. Mijn ouders hebben altijd wel snel door als er iets is. En wat mag ik dan blij zijn dat ik nu weer goed functioneer en zúlke leuke dingen kan doen. Begin februari is het NK Afstanden en daar werk ik naar toe om weer goede races neer te zetten, zodat ik me kan kwalificeren voor het WK.”

,,2022 begon fantastisch: het mee mogen lopen met de openingsceremonie van de Olympische Spelen, het meetrainen met de grootste sporters, mijn binnenkomer in het internationale circuit, dat stimuleert enorm. Daarna het WK en vervolgens de overstap naar Jumbo, ik zat in een sneltrein, het was te mooi om waar te zijn. De tweede helft van het jaar heeft dat wel gecompenseerd”, kan ze er nu om lachen ,,Hele hoge pieken en daarna een dalletje. Gelukkig ligt dat dalletje nu achter me. Het lichaam heeft tijd nodig om weer vertrouwen te krijgen, ik zit weer dicht bij de top, dat heb ik vorige week gevoeld. Het gaat steeds beter op de training en ik voel dat het nog harder kan. En nu het weer lekkerder gaat, maakt dat het zóveel leuker. Schaatsen is gevoel en timing, als dat ontbreekt, maakt dat het lastig. Da’s weer helemaal terug.”