‘De school en de gemeente Edam-Volendam verdienen geen schoonheidsprijs’

Bewoners en school staan machteloos tegenover illegale fietsenstalling

Wenda Kwakman is woonachtig tegenover het bewuste veld achter Bowling de Zedde. Zij beaamt dat de situatie in haar wijk al tot de nodige ellende heeft geleid, al heeft ze er persoonlijk niet veel last van.
,,De leerlingen parkeren hun fietsen vaak op een manier dat ze een stuk uitsteken naar de straat waar auto’s doorheen rijden. Aan de andere kant van de weg staan wagens geparkeerd. Als er fietsen uitsteken, dan is er minder ruimte voor voertuigen om doorheen te rijden. Bij normale auto’s maakt dit nog niet zoveel uit, maar er rijden ook vuilniswagens door de straat”, vertelt Wenda.
Door het tekort aan ruimte, hebben deze grote wagens per ongeluk al de nodige schade aangericht bij de auto’s van de bewoners. De autobezitters zijn daardoor genoodzaakt om hun voertuigen voor een deel op de stoep te parkeren.
Verantwoordelijkheid
Een ander stel in de buurt, dat graag anoniem wil blijven uit angst voor represailles van leerlingen, vindt dat er wel grotere maatschappelijke problemen zijn dan de illegale fietsenstalling. Toch is er wel iets dat steekt bij hen. ,,Al die fietsen voor de deur is geen fraai gezicht. Daarbij vind ik dat de school en de gemeente Edam-Volendam geen schoonheidsprijs verdienen voor de rol die zij beiden spelen in deze situatie. Die instanties nemen niet de verantwoordelijkheid om dit op een fatsoenlijke manier op te lossen”, verklaart de man van het stel.
De buurtbewoner zegt verder ook wel begrip te hebben voor de leerlingen van het Don Bosco College. ,,Die jongelui zijn natuurlijk ook niet achterlijk, want ze besparen veel tijd door het stallen van hun fiets op dit veld. Ze kunnen dan zo de school inlopen en hoeven niet in de rij te staan voor de reguliere fietsenstalling. Ik neem de scholieren niks kwalijk en kijk er meer de school op aan dat ze deze situatie blijkbaar niet in de hand kunnen houden.”

‘De ouders moeten
hun kinderen opvoeden’

Dora Kras is werkzaam bij het Don Bosco College en houdt dagelijks een oogje in het zeil bij de fietsenstalling van de school. Ze heeft zich ook al vaak bemoeid met de illegale plaatsing van fietsen in het Donata Steurhof. ,,Ik heb regelmatig gestaan bij het veld waar de rijwielen worden neergezet. Het bijzondere is dat als ik er sta, er geen enkele fiets op die plek wordt gestald. Blijkbaar brengen de leerlingen elkaar er dan van op de hoogte dat ik bij het veld aanwezig ben. Ik sta er dan bij als ‘stalen Christus’, want dan is er geen leerling te bekennen”, zegt Dora met een glimlach.
Wanneer Dora daarna haar werk vervolgt in het schoolgebouw, dan staat het veld binnen korte tijd weer vol met fietsen. Ze verklaart verder dat het controleren op fietsen in het Donata Steurhof het probleem alleen maar verplaatst. De leerlingen parkeren hun fiets dan namelijk voor sporthal Opperdam.
Dora heeft naar eigen zeggen inmiddels alles geprobeerd om het fietsenprobleem tegen te gaan. ,,Ik heb alle betreffende leerlingen al in de strafklas gehad en heb hun namen al eens opgeschreven. Daarbij heb ik op alle mogelijke tijdstippen bij het veld gestaan. Al-les heb ik geprobeerd om er iets aan te doen, maar het geeft niet. De leerlingen spelen gewoon een spelletje.”
Ze beaamt dat de illegale fietsenstalling een bijzonder verschijnsel is. Het is volgens haar nogal verwonderlijk dat de fietsen wel keurig netjes staan opgesteld in het veld. Er zou ook nooit een fiets omliggen op deze plaats.
Dora heeft ooit gedacht dat het probleem met de fietsen zich vanzelf zou oplossen, als de leerlingen die in de Blokgouw-wijk wonen de school verlaten. Dit bleek ijdele hoop te zijn. ,,Zelfs leerlingen uit de Erasmusstraat in het Middengebied plaatsen hun rijwiel in het Donata Steurhof. Het is denk ik gewoon een soort dwarsigheid. Blijkbaar snappen ze niet dat ze hierdoor moeten omrijden en langer werk hebben.”

‘Vorig jaar ben ik
zelfs bedreigd door
twee scholieren’

Verder verklaart ze dat de fietsenstalling in de woonwijk voor niemand aanzienlijke tijdwinst oplevert. De reguliere rijwielparkeerplaats en het schoolplein zijn binnen drie minuten na het luiden van de schoolbel ontruimd.
Volgens Dora ligt de sleutel van de oplossing van het probleem bij de ouders van de leerlingen. ,,De ouders moeten hun kinderen opvoeden. Men denkt dat dit een schoolprobleem is, maar volgens mij is het een ouderprobleem. Ik ervaar van hen vaak eerder tegenstand dan medewerking. Wat ik regelmatig naar mijn hoofd krijg van ouders wanneer ik mijn werk doe, is ongehoord. Eerlijk gezegd, denk ik dat het probleem hier zijn wortels vindt.”
Veruit de meeste leerlingen vindt ze ten diepste wel aardig, maar ze ervaart soms ook serieuze moeilijkheden door een deel van hen. ,,Vorig jaar ben ik zelfs bedreigd door twee scholieren. Daardoor ben ik een tijdje uit mijn werk geweest. Soms kunnen ze je weleens zo het leven zuur maken, dat je er op een bepaald moment niet meer tegen kunt. Ik was helemaal over mijn toeren van al het gedoe, terwijl ik altijd vrij sterk ben geweest.”
Toen ze weer aan het werk ging in de school, ontving ze tot haar blijdschap wel veel warme reacties van leerlingen. ,,’Mevrouw, we zijn blij dat u terug bent’, zeiden ze toen. Ze vonden het fijn dat er eindelijk weer regels waren. Blijkbaar hebben ze die richtlijnen toch nodig om ze uit te testen.”
Voor het probleem met de fietsen is dus volgens Dora nog geen oplossing in zicht, wanneer ouders de kinderen er niet op wijzen. Daarom wil zij aan hen het volgende meegeven: ,,Wees er van bewust wat je je kinderen leert en wat je ze meegeeft aan gereedschap. Voed ze op en leer ze na te denken over hun omgeving.”