Sandy Schat: werken in the Outback en in het weekend rodeo’s trotseren

‘Dit is een filmachtig avontuur’

Hoewel Sandy down under inmiddels al een tijdje als fieldy (geologie technicus, red.) werkt, was ze in Nederland werkzaam als sportinstructrice en zwemjuf. ,,Toen ik na mijn rondreis door Azië en Nieuw-Zeeland uiteindelijk in Australië terecht kwam, ging ik in eerste instantie op zoek naar werk dat aansloot bij mijn afgeronde opleiding Sport & Bewegen. Ik ontdekte dat mijn Nederlandse diploma niet geldig was in Australië en stond voor de keuze om een spoedcursus zwemjuf te volgen of voor heel iets anders te gaan. Ik ging voor de tweede optie en daar heb ik zeker geen spijt van!”

In anderhalf jaar tijd heeft Sandy een Schat aan ervaring opgedaan. ,,Ik kreeg op een gegeven moment de kans om als ringer te gaan werken bij een station in the Outback. Ringer is in feite spreektaal voor veehouder. In Nederland zijn we gewend aan kleine stukjes weiland en boeren die bij wijze van spreken al hun koeien bij naam kennen. In Australië zijn boeren die stukken land hebben waarvan het oppervlak groter is dan dat van heel Nederland. Die gedachte is gewoon onwerkelijk.” Sandy omschrijft het gebied waarin ze als ringer werkte als het wilde westen. ,,Het is een barre woestenij en het is in één woord prachtig. De strakke blauwe lucht, de oneindige landschappen en de markante, stoffige omgeving. Ik beleef hier dingen die in Nederland simpelweg onmogelijk zijn.”

‘In Australië zijn
boeren die stukken
land hebben waarvan
het oppervlak groter
is dan dat van
heel Nederland’

,,Het was helemaal niet mijn bedoeling om zo lang in Australië te blijven, maar het leven hier bevalt me zo goed dat ik voorlopig nog niet weg wil.” Het avontuur begon voor Sandy in Melbourne. ,,Ik heb natuurlijk eerst gebruik gemaakt van de mogelijkheid om wat van het fantastische land te zien. Na Melbourne ben ik via de Great Ocean Road naar Adelaide gegaan. Daarna heb ik mijn rondreis voortgezet tot ik tegen de mogelijkheid opliep om als au pair in the Outback aan de slag te gaan.” De jonge globetrotter greep de kans met beide handen aan en heeft de daaropvolgende drie maanden voor een Australische familie gewerkt.
,,Mijn tijd als au pair was echt geweldig. De omgeving waar ik in terecht kwam, kende ik daarvoor alleen uit cowboyfilms. Het is echt een andere wereld in the Outback. Mensen lopen echt in cowboykleding. Jeans, geruite shirts, cowboyhoeden en laarzen, gigantische gouden belt buckles (riemgespen, red.) en overal waar je kijkt zie je grote, gespierde paarden. De familie waar ik voor werkte, ging tijdens weekenden steevast naar rodeo’s. Ze nodigden me gelijk uit om eens mee te gaan en daar heb ik natuurlijk geen nee tegen gezegd. Een aantal familieleden deed zelf mee met bepaalde races, maar voor mij was het al een belevenis om de sfeer te proeven. Ik kreeg een compleet cowgirlkostuum aan en stond daar tussen de cowboys alsof het nooit anders geweest is.”

Na het bijwonen van haar eerste rodeo had Sandy’s aangenomen familie - zoals ze hen onderhand zelf noemt – een verrassing voor haar in petto. ,,’Vond je het leuk?’, vroegen ze. Ik had een onvoorstelbaar mooi weekend gehad en zei dus dat ik het geweldig vond. ‘Mooi, want volgend weekend doe je ook mee.’ Ik schrok me kapot, maar ik liet het maar op me af komen.”

‘Ik bevond me in
de rodeoring en
deed mee aan een
heuse barrel race’

Het volgende weekend spendeerde de Edamse cowgirl met de teugels van een oersterk paard in haar handen. ,,De belofte werd waargemaakt. Ik bevond me in de rodeoring en deed mee aan een heuse barrel race. Voor deze race bestaat het veld uit een soort driehoek met op iedere punt een barrel (vat, red.). Je draait met je paard een rondje om het eerste barrel, dan race je met een bloedgang naar het tweede, waar je ook weer omheen draait, dan door naar de derde, nog een rondje en dan weer racend naar het startpunt. Het gaat dus om snelheid en controle over het paard.” De teller staat voor Sandy inmiddels op acht rodeo’s, maar daar gaat het waarschijnlijk niet bij blijven.
,,Na mijn tijd als au pair in the Outback ben ik voor een periode van zes weken terug naar Nederland gegaan. Vervolgens ben ik weer teruggegaan naar Australië. Ditmaal pakte ik Brisbane en Sydney mee. Totdat het coronavirus roet in het eten gooide.” Sandy besloot een autorit van 24 uur in noordelijke richting te maken en daar naar werk te zoeken. ,,Ik vond werk als schoonmaakster bij een station (grondbezit met als doel vee te produceren, red.) en in de weekenden verdiende ik bij met mustering. Het is hard werken en het zijn lange dagen, maar het is onwerkelijk om mee te maken”, doelt Sandy op het mustering.
,,De weilanden in Australië zijn immens groot, dus wanneer je alle koeien bij elkaar moet drijven, is dat een flinke uitdaging. Sommige boeren werken met helikopters en een grondploeg die per paard of motor de koeien in de juiste richting sturen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de koeien binnen het stalen hekwerk in de yard komen. Daar worden de koeien aansluitend van de stieren gesplitst. Dit kan verschillende redenen hebben, bijvoorbeeld het brandmerken van de koeien of het castreren van de stieren. Ik heb de kans gehad om beide ingrepen uit te voeren, maar ik heb er vriendelijk voor bedankt”, lacht ze.
,,Vanwege het bergachtige landschap kozen we er in deze Outback voor om op paarden te musteren. Je kunt dan op plekken komen waar je met een motor niet bij komt. In vlakke gebieden hebben motoren juist weer een voordeel ten opzichte van paarden. Je gooit er brandstof in en je kunt starten. Bij een paard komt toch wat meer verzorging en voorbereiding kijken.”

‘We zoeken naar
goud, kobalt of
andere mineralen’

Zes weken geleden zette Sandy haar reis voort in Cloncurry, Queensland. ,,Een vriend van me die in Cloncurry woont en werkt is geoloog. Ik heb hem als bijbaantje een weekje geholpen en dat beviel zo goed dat hij vroeg of ik interesse had om een positie voor langere tijd in zijn team aan te nemen. Nu ben ik dus field technician, in de volksmond fieldy. Ik ben in principe assistent van een geoloog. We werken nu in the Outback aan een project waarbij we in de grond drillen met als doel het vinden van grondstoffen. Tijdens onze werkdag – die gemiddeld zo’n twaalf uur duurt - ga ik samen met de geoloog op zoek naar goede grondsamples. Goed, wil zeggen dat het sample bijvoorbeeld goud, kobalt of andere mineralen bevat. Als dat het geval is, dan gaan we drillen. Dit gebeurt door een pijp de grond in te boren. Eenmaal de juiste diepte bereikt halen we de pijp er weer uit en onderzoeken we de inhoud. Aan de hand van een specifiek apparaat lezen we precies af hoeveel goud en/of andere mineralen er in de grond zitten. Vind je iets goeds, dan komt het grove geschut naar de locatie om een mijn uit te graven.”
In maart 2021 verloopt Sandy’s visum, maar stiekem heeft ze haar hoop gevestigd op een langer verblijf. ,,Ik hoop dat ik de komende maanden nog als fieldy kan blijven werken. Ik zou het geweldig vinden als ik uiteindelijk in aanmerking kom voor een sponsorship bij deze organisatie. Dat zou betekenen dat mijn visum weer wordt verlengd en ik mijn filmachtige avontuur nog langer mag voortzetten. Ondanks het harde werken is het hier puur genieten. Ik leef hier met de dag en ik zal de ervaringen die ik hier opdoe nooit meer vergeten, maar ik moet nu nog niet denken aan een vertrek uit Australië!”