‘Ik ben benieuwd welke schilderijen de bewoners van Friese Vlaak gaan uitkiezen'
Expositie om sfeer te verhogen
Om het interieur van woonzorgcentrum ‘Friese Vlaak’ op te leuken, werd afgelopen week een expositie georganiseerd op de Broeckgouw. Twee Edamse kunstenaressen kregen daarbij de mogelijkheid om een deel van hun schilderijen te tonen. Het is vervolgens aan de bewoners om een keuze te maken welke werken er op de gangen komen te hangen. Deze zijn nu nog leeg en kunnen door de geschilderde doeken worden verfraaid. Voor de schilderende dames is dit eervol. Net als de tentoonstelling zelf, die veel bekijks trok.
Door Laurens Tol
De expositie die ongeveer een week duurde, bestond uit zestien schilderijen. De ene helft van de werken was van Mien Laan (80), de andere helft van Marianne Milius (79). Mede-initiatiefnemer van de tentoonstelling Kim Leers, maakt bij de opening duidelijk waar het idee hiervoor vandaan kwam.
,,Beide dames schilderen al erg lang en daar hoorden wij van. Woonzorgentrum ‘Friese Vlaak’ bestaat natuurlijk nog niet zo lang en daardoor zijn de gangen ervan nog vrij leeg. Wij hadden toen zoiets: misschien kunnen we iets gaan doen met de schilderijen van Mien en Marianne. Dat bleken zij ook heel leuk te vinden. Deze mini-expositie is daar het gevolg van. Voordat deze begon, stuurden we kaarten naar alle bewoners van Friese Vlaak. We vroegen hen van welke schilderijen zij blij worden. Op basis daarvan maken wij een selectie van werken die uiteindelijk in de gangen opgehangen worden”, vertelt Kim.
De tentoonstelling eindigde afgelopen maandag en stond uitgestald achter de ramen van het toekomstige ‘Culicafé De Ontmoeting’. De openingsceremonie was een spannende aangelegenheid voor de kunstenaressen Mien en Marianne. Hun werken zijn in alle rust en concentratie tot stand gekomen. Nu stonden zij ineens in het middelpunt van de belangstelling. Aan aandacht van de pers ontbrak het niet. Tussen een interview en een fotoshoot voor een dagblad in, heeft Mien even tijd voor een kopje koffie. Net is haar ook al een bos bloemen uitgereikt. Ondertussen vertelt zij over haar werkwijze en over hoe haar passie ontstaan is.
Mien: ,,Mijn meisjesnaam is Schokker en mijn familie is van de zeilmakers. Al zesenvijftig jaar ben ik getrouwd met mijn man die Laan als achternaam heeft. Sinds kort woon ik hier in het woonzorgcentrum. Zo’n expositie is best wel leuk en bijzonder. En ook dat er straks schilderijen van mij op de gangen komen te hangen. Toen ik hiernaartoe verhuisde, had ik te weinig ruimte voor al mijn geschilderde doeken. Die liggen daarom nu in de berging. Het is zonde als ze daar blijven, want daar heeft niemand er wat aan. Daarom is deze expositie een uitkomst.”
‘Als ik schilder,
dan ben ik
alles kwijt,
dan ga ik helemaal
op in het schilderen’
In 1995 begon de Edamse van origine met schilderen. Een verandering in haar gezondheidssituatie was daar de aanleiding voor. Deze bracht echter wel teweeg dat Mien een nieuwe kant van zichzelf leerde kennen. ,,Ik kreeg de ziekte van Lime en was daardoor in de war, behoorlijk. Na twee jaar werd dit pas ontdekt, want eerste wilde niemand er aan. Toen kreeg ik pas antibiotica. Maar ja, de schade was toen al aangericht. Mijn zenuwen waren toen al aangetast en ook mijn stem, mijn gehoor.”
,,Maar als ik schilder, dan ben ik alles kwijt. Dan ga ik helemaal op in het schilderen. Het bleek een afleiding te zijn voor mij. Ik heb jaren les gehad van een vrouw in Edam. Daarna ging ik iedere maand naar mijn nichtje, dat heel goed kan schilderen. We maakten dan een plan en daarna ging ik het uitwerken. Het meeste doe ik nu thuis. Schilderen is vooral goed kijken. Landschappen en steden hebben mijn voorkeur.”
Schilders vinden het vaak prettig om naar de locatie toe te gaan die ze willen schilderen. Voor Mien geldt dat ook, maar toch komt het er meestal niet van. ,,Een enkele keer ga ik naar die plekken toe, maar vaak is het geen weer en gaat het niet door. Daarom gebruik ik meestal foto’s die ik zelf maak. Of ik gebruik een bestaande. Ik schilder vooral ’s avonds. Dan zet ik het werk voor het raam, want daar is veel licht. Ik ben altijd gewend geweest: overdag werken, ’s avonds hobby. Daarom schilder ik nog steeds in de avonduren. Mijn man zit dan voor de televisie en ik ben dan lekker aan het schilderen. Het werk waar ik het meest trots op ben, is dat van Edam van naast de kaasmarkt. De schaduw in het water vind ik goed gelukt en ik nam zelf de foto daarvan. Ik schilderde bijvoorbeeld ook plekken in Amsterdam. Ik ben benieuwd welke schilderijen de bewoners gaan uitkiezen.”
V.l.n.r. Marianne Milius, Kim Leers en Mien Laan.
Uw reactie