Hulpgevers verwend tijdens ‘Dag van de Mantelzorg’

‘Helpen hoort er gewoon bij’

Met een verwenochtend in Oosthuizen, een high tea in het Van der Valk Hotel in Katwoude en een optreden van de Proppies in de Jozef stond er genoeg leuks op het programma voor de mantelzorgers uit onze gemeente.
Verreweg het meest populaire deel van het programma was de High Tea. Om 13:00 uur ’s middags kwamen zo’n 165 mantelzorgers bijeen in de Zuiderzeezaal van het Van der Valk hotel, waar zij konden genieten van diverse lekkernijen en de gelegenheid hadden om andere mantelzorgers te ontmoeten.
Waar het merendeel van de aanwezige mantelzorgers in de zaal vrouw is, valt het op dat er ook een groot aantal mannelijke mantelzorgers aanwezig is. „Je zou misschien denken dat mantelzorg vooral een vrouwending is”, zegt een hartelijke man van middelbare leeftijd. „Maar ik zorg zelf al jarenlang voor mijn moeder. Ze is tenslotte m’n moeder en m’n moeder moet ook eten. Ze kan niet alles zelf meer, en ik help haar natuurlijk met alle liefde.”
De man vertelt wel dat hij het soms lastig vindt om de juiste balans te vinden in de hulp die hij haar biedt. „Des te meer ik voor haar doe, des te minder ze zelf doet, terwijl het juist zo belangrijk voor haar is om actief te blijven.”

‘Het overkomt je’

In de gesprekken met verschillende mantelzorgers valt op hoe onbaatzuchtig de meeste van hen zijn. Niet één keer wordt er geklaagd over het vele werk dat zij verzetten voor hun naasten. „Ik heb thuis een tegeltje met een mooie spreuk in mijn hal hangen”, vertelt een mevrouw. „Daarop staat: Als je niet voor honderd mensen kan zorgen, zorg er dan voor een.” Ze lacht even. „Dat vind ik mooi. Ik zie het mantelzorgen ook niet als liefdadigheid. Er voor iemand zijn als dat nodig is, is eigenlijk doodnormaal. Ik doe het in ieder geval gewoon graag.”
Mantelzorg verlenen is vaak geen bewuste keuze die men maakt. Uit de verhalen van de mantelzorgers in de zaal blijkt dat het vooral iets is dat je overkomt. „Helpen hoort er gewoon bij”, zegt een vrouw in de hoek van de zaal. „Mijn man is blind en heeft mijn hulp op veel gebieden hard nodig. Daarnaast is mijn dochter overleden, dus ik draag ook zorg voor mijn kleinkinderen en help mijn schoonzoon in het huishouden.” De lieve oma spreekt met kalme waardigheid over al haar zorgtaken. „Het is natuurlijk heftig, maar ik ben blij dat ik het kan doen.”

‘Altijd blij
als ik kwam’

In de Jozef zitten ’s avonds ook tientallen mantelzorgers in de zaal voor het optreden van de Proppies. Op de tafels staan bier, wijn en hier en daar een glaasje Sherry. Een oudere dame vertelt over haar zorgbehoevende man. Vijf jaar lang bezocht ze hem twee, soms drie keer per dag in het verzorgingstehuis waar hij verbleef. „Hij was altijd blij als ik kwam. En ik nam ook altijd aardbeien of kiwi’s voor hem mee, die vond hij lekker. Thuis draaide ik dan altijd snel een wasje en bracht zijn schone goed meteen weer netjes terug. Ook bracht ik spekkies of koekjes mee voor de andere bewoners en de verpleegsters, ik maakte er echt iets gezelligs van.”
Twee maanden terug kwam haar man te overlijden, en daarmee kwam er ook een eind aan haar mantelzorgtaken: „Het is nog erg onwennig. Aan de ene kant geeft het een hoop rust, maar aan de andere kant mis ik mijn zorgtaken ook heel erg. Ik ben in ieder geval erg blij dat ik er tot het einde voor hem heb kunnen zijn.
Onze gemeente zou er zonder jullie heel anders uitzien”, zo sprak Tamara Tol, leadzangeres van de Proppies haar publiek afgelopen vrijdag vanaf het podium toe. Ik vind het een eer om voor zo’n zaal vol met bijzondere mensen op te mogen treden. Jullie zijn toppers.”