De redactie Algemeen | 6-8-2018 | 3 min. leestijd

Verdient Edamse held Mick Visser een lintje?

Als het aan Kees Bruggeman ligt, verdient zijn buurjongen Mick Visser een lintje. De 51-jarige verpleegkundige werd afgelopen maandag getroffen door een hartinfarct en zag zijn leven vervolgens worden gered door de 17-jarige held uit Edam. ,,Als hij vijf minuten later was geweest, had ik hier nu niet gezeten”, zegt Kees enkele dagen later in zijn zonovergoten tuin.

Kees zou maandag voor een standaard longcontrole naar het OLVG in Amsterdam gaan. Terwijl hij van zijn huis naar de bushalte liep, voelde hij dat er iets goed mis was. ,,Ik had al een paar dagen last van een drukkend gevoel, maar ik dacht geen moment aan mijn hart”, blikt hij terug. ,,Afgelopen maandag werd het opeens heel heftig. Ik liep een paar meter en was helemaal kapot. Mick is mijn buurjongen en ondanks ons grote leeftijdsverschil hebben we een goede band met elkaar. Ik stuurde hem een bericht waarin ik vroeg of hij zo snel mogelijk naar me toe wilde komen.”
Buiten adem
Mick is de zoon van Gerard en Carina Visser, de eigenaars van de gelijknamige groente- en fruitwinkel in Edam. Toevalligerwijs was hij net klaar met trainen in de sportschool van Motel Katwoude. Mick stapte uit de douche, pakte zijn telefoon en zag het bericht van Kees. ,,Ik dacht eerst dat het een grapje was, dus ik belde hem op. Toen ik hem hoorde praten, kreeg ik meteen een slecht gevoel. Hij was helemaal buiten adem en hing al snel op. Ik ben op mijn fiets gestapt en ging zo hard rijden dat ik binnen vijf minuten in Edam was. En toen zag ik hem daar, op weg naar het busstation, op de grond liggen. Ik heb hem achterop genomen en ondertussen 112 gebeld.”
Kees: ,,Hij weet zelf ook niet meer hoe hij het allemaal deed. Hij was keihard aan het fietsen, belde ondertussen 112 en tegelijkertijd hield hij mij vast. De ambulance was binnen een paar minuten ter plaatse. Er werd meteen een infuus geplaatst en even later een hartfilmpje gemaakt. Veertig minuten na mijn berichtje aan Mick waren we al in het Waterlandziekenhuis in Purmerend.”
Mick: ,,Daar hebben ze bloed afgenomen en alles. We hoorden al snel dat het om een hartinfarct ging, dus we zijn daarna direct in een andere ambulance gestapt en naar het OLVG in Amsterdam gereden. Het ging allemaal zo snel, niet normaal. Er werden zelfs rijbanen afgezet en er stond politie op de weg om ervoor te zorgen dat wij zo snel mogelijk door konden rijden. Op een gegeven moment gingen we bijna 200 kilometer per uur, dat heb ik nog even bekeken.”
Held
Voordat hij het wist, was Kees gedotterd. ,,De vernauwing in de kransslagader is opgerekt, waardoor er weer voldoende bloed doorheen kan stromen”, vertelt het slachtoffer. ,,Er is een soort veertje geplaatst dat de vaatwand ondersteunt. Ik heb wel acht soorten medicijnen, maar ik kan gewoon thuis verder revalideren. Ik moet nu twee weken rust nemen, daarna krijg ik een oproep van de cardioloog.”
Ze schudden allebei met hun hoofd. Er had maar iets fout hoeven gaan en Kees zou er nu niet meer zijn geweest. ,,Mick heeft mijn leven gered”, verzucht Kees. ,,Ik kan er nog steeds niet over uit hoe goed hij heeft gehandeld, op zo’n jonge leeftijd. Hij bleef zó rustig. In de ziekenwagen pakte hij zelfs mijn portemonnee en haalde daar de benodigde verzekeringspasjes uit. Hij heeft alle betrokkenen ingelicht en is tot tien uur ’s avonds bij me gebleven. Mick dacht werkelijk overal bij na. Hij is echt een held.”
Mick: ,,Je krijgt een soort gevoel waarbij je vertrouwt op je instinct. Ik ben vooral blij dat Kees het heeft overleefd. En nu hij toch aan het revalideren is, kan ik mooi zijn mountainbike gebruiken…”
Tattoo
Kees en Mick gaan binnenkort een tattoo laten zetten die hen voor altijd aan deze heldendaad blijft herinneren. ,,Een kleintje, hoor”, lacht Mick. ,,We weten nog niet waar.”
Kees: ,,We doen dat ook omdat het de Dag van de Vriendschap was toen dit allemaal gebeurde. Die maandag hing echt met toevalligheden aan elkaar.”
Mick heeft nog een paar weken vakantie. Daarna begint hij aan zijn vervolgopleiding tot podium- en evenemententechnicus. Hij ziet het niet zitten om in de groente- en fruitwinkel van zijn ouders aan de slag te gaan. ,,Ik heb ontdekt dat dat niets voor mij is. Geef mij maar gewoon geluid.”