De gezamenlijke ruimte, het restaurant, de receptie, de winkel, alles is opgedoekt

Vereenzaming in aanleunwoningen Meermin

Ferdinand Bakker (98) telde de dagen af totdat er voorzichtig weer wat mogelijk werd na de ergste coronapieken. Al ruim een jaar zit hij eenzaam uit het raam van zijn bescheiden aanleunwoning te staren. ,,Ik heb het idee dat ik cellulair gevangen zit hier”, zucht de heer Bakker. ,,Ik hecht veel waarde aan sociale contacten en gezelligheid, maar helaas moet ik het al sinds maart vorig jaar zonder doen. Nadat mijn vrouw overleed wilde ik graag dichter bij mijn familie wonen en die gelegenheid was er in de aanleunwoningen van de Meermin.”
De voorgehouden sociale activiteiten trokken meneer Bakker over de streep ,,Voorheen woonde ik in een tehuis in Bilthoven, waar wel drie keer per week een borreltje georganiseerd, waar we af en toe muziekmiddagen hadden en waar bewoners sporadisch gezamenlijk in de grote zaal een film keken. Ik had niet verwacht dat de Meermin ook zó veel voor de bewoners zou organiseren, maar het afgelopen jaar hebben de bewoners van de aanleunwoningen juist het tegenovergestelde doorgemaakt. Sinds maart vorig jaar spendeer ik mijn dagen hier in deze stoel.”

‘Sinds maart vorig
jaar spendeer ik
mijn dagen hier
in deze stoel’

,,De gezamenlijke eetzaal is letterlijk dichtgetimmerd”, vult zijn zoon Peter aan. ,,Na de verhuizing van de Meermin-bewoners naar de Friese Vlaak zijn alle faciliteiten niet meer beschikbaar. De gezamenlijke ruimte, het restaurant, de receptie, de winkel, het complete activiteitenprogramma, alles is opgedoekt. De ruim vijftig senioren die nog in de aanleunwoningen verblijven hebben helemaal niets meer. De woningen leunen werkelijk nergens meer tegenaan. En dat terwijl mijn vader nog iedere maand betaalt voor de verdwenen faciliteiten. In het huurcontract staat dat er altijd ‘reuring’ zou zijn in de gezellige Meermin. In realiteit is de situatie anders. Het enige dat de bewoners nog hebben is een tafeltje met vier stoeltjes in het liftportaal. Daar kunnen ze dan op eigen initiatief naast twee industriële liftdeuren, op een betonnen vloer naar een parkeerterrein staren. Het is om droevig van te worden.”
,,De eerste drie maanden dat mijn opa hier woonde, werd er een hoop georganiseerd”, vertelt Maartje. ,,De bewoners aten gezellig samen in de eetzaal, er werden muzikale en creatieve middagen georganiseerd, maar sinds corona het land in haar greep kreeg werden gezamenlijke activiteiten logischerwijs direct stopgezet. Sindsdien zijn wij in de veronderstelling geweest dat de draad na de ergste coronapieken weer opgepakt zou worden. Onlangs is gebleken dat we er flink naast zaten. Er is ons continu voorgehouden dat er na de verhuizing van de Meermin niets zou veranderen voor de bewoners van de aanleunwoningen, maar de realiteit is dat er niets meer over is voor deze groep senioren. Het gevolg is dat de bewoners het grootste deel van de dag in eenzaamheid doorbrengen.”

Verdrietig
,,Wij zijn heel erg boos en verdrietig over het vertrek van het verzorgingsdeel en daarmee ook alle faciliteiten en services die hier tot een jaar geleden waren. Dat dit alles zou verdwijnen is nooit gecommuniceerd naar de bewoners van de aanleunwoningen. Meerdere bewoners hebben bij zorgfacilitator de Zorgcirkel aangegeven dat ze het vervelend vinden dat er niks meer te doen is, maar tevergeefs. De zorgen van de senioren worden vervolgens direct de kop ingedrukt. ‘De bewoners leven zelfstandig’ en ‘dat is niet onze verantwoordelijkheid’ zijn voorbeelden van opmerkingen die dan volgen. Maar toen er onlangs brand uitbrak – een indirect gevolg van het buiten gebruik stellen van de 24-uurszorg - komt de Zorgcirkel wel mensen evacueren en krijgen de bewoners naderhand een bosje bloemen vanuit de organisatie. De aanleunwoningen vallen dus wel degelijk onder de verantwoordelijkheid van de Zorgcirkel.”
De familie Bakker heeft de Zorgcirkel onlangs aangeschreven om hun zorgen betreft de vereenzaming van de bewoners tevens formeel kenbaar te maken. ,,In de beknopte reactie die we vanuit de Zorgcirkel ontvingen werden we ronduit afgepoeierd. Doelend op de vrijdagmiddagactiviteit zou er wel genoeg georganiseerd worden.”

‘We zien uit naar
iemand die
daadwerkelijk
actie onderneemt’

Ferdinand Bakker vult zijn kleindochter aan: ,,Af en toe gaat er een bescheiden clubje bewoners onder leiding van een vrijwilligster naar de bibliotheek aan de overkant. Daar aangekomen vullen de deelnemende dames de tijd door met elkaar te babbelen en de één of twee meegereisde heren wordt een kinderachtig spelletje voorgeschoteld. Natuurlijk waarderen we de vrijwilligster enorm - ik vind het hartstikke lief dat ze dat voor ons doet - maar ik had zo gehoopt dat er vanuit de Zorgcirkel ook zo nu en dan wat georganiseerd zou worden op grotere schaal. Al konden we bijvoorbeeld maar één keer per week gezamenlijk naar één van de recreatieruimtes in de Friese Vlaak om daar gezellig met andere mensen in contact te komen. Dan hebben we in ieder geval iets om naar uit te kijken.”
Peter: ,,De gezamenlijke zaal van de Meermin staat nog altijd leeg. Waarom wordt die zaal niet weer gehuurd van de eigenaar van het pand. Er zijn hier ruim vijftig bewoners die behoefte hebben aan sociaal contact. Zet er weer een paar tafels in en organiseer zo nu en dan een spelmiddag, een borreltje en een muziekmiddag. Er zijn vrijwilligers genoeg die staan te popelen om te helpen.”
De familie Bakker hoopt dat het Zorgcirkel-management tot inkeer komt betreft de beroerde situatie voor de bewoners van de Edamse aanleunwoningen. ,,We zien uit naar iemand die daadwerkelijk actie onderneemt. Het heeft onze sterke voorkeur om hier samen uit te komen met de Zorgcirkel. Niemand zit te wachten op een juridisch gevecht vanwege de contractbreuk die gepleegd wordt. Gezien het vakgebied waar de Zorgcirkel in actief is mogen we aannemen dat ook zij willen dat deze bewoners hun woonplezier terugvinden.”

Reactie Zorgcirkel
In een reactie op het verhaal van de familie Bakker zegt Gina Sombroek, hier regiodirecteur van de Zorgcirkel:
,,Wij zien graag dat ouderen in Edam zo volledig mogelijk mee kunnen blijven doen aan de samenleving en goede zorg ontvangen wanneer dat nodig is. De zorg is in coronatijd gewoon doorgegaan, de activiteiten minimaal. We betreuren het dat dhr. Bakker en zijn familieleden niet tevreden zijn over het welzijnsaanbod in de aanleunwoningen van De Meermin in Edam en hebben aangeboden hierover in gesprek te gaan.
Tot voor kort konden wij, door alle beperkende coronamaatregelen, nagenoeg niets organiseren voor bewoners, zeker niet in groepsverband. Dat geldt uiteraard niet alleen voor De Meermin, deze landelijke maatregelen hebben en hadden op jong en oud veel impact. Het was de realiteit waar we mee te maken hadden. Gelukkig is er vanaf 26 juni weer meer mogelijk. We hebben een groot deel van onze activiteiten bij De Zorgcirkel hervat, ook voor bewoners van de aanleunwoningen. Er staan inmiddels meerdere activiteiten op de agenda die gecommuniceerd zijn met de bewoners.
Bewoners van aanleunwoningen wonen in principe zelfstandig en het aanbod aan activiteiten is vaak minder groot dan vanuit een verzorgingshuis geboden kan worden. Vanaf het moment dat duidelijk werd dat De Zorgcirkel het hoofdgebouw van De Meermin zou verlaten is gezocht naar alternatieven voor diensten die we niet meer op dezelfde manier konden aanbieden.
We begrijpen dat het sluiten van het hoofdgebouw voelt als een gemis. Even binnen lopen in het hoofdgebouw voor een praatje of kopje koffie gaat nu niet meer. Met het inrichten van een zitje per gebouw en tweemaal per week georganiseerd koffiedrinken faciliteren we nu ontmoeting tussen bewoners. Voor de mensen met een zogenoemd Volledig Pakket Thuis worden er diverse welzijnsactiviteiten georganiseerd waaronder in een ruimte die De Zorgcirkel huurt in de bibliotheek aan de overkant. Andere bewoners kunnen tegen betaling ook gebruik maken van een deel van het welzijnsaanbod.
De zorg is en wordt uiteraard gewoon gecontinueerd, hier is niets aan veranderd. Afhankelijk van de zorgindicatie die een bewoner heeft wordt de zorg hierop aangepast en komen zorgmedewerkers aan huis langs, soms meerdere keren per dag. Er is een thuiszorgpost ingericht in een van de woningen waar bewoners dagelijks langs kunnen komen voor vragen. De huismeester houdt hier wekelijks spreekuur voor vragen over onderhoud of reparaties aan de woning.
Naast gezondheid vinden wij het welzijn van bewoners belangrijk. Met het opstarten van de activiteiten hopen we dan ook tegemoet te komen aan de wensen van bewoners. Daarnaast roep ik Edammers op die welzijnsactiviteiten willen organiseren voor ouderen: denk en organiseer met ons mee!”