De rollercoaster van Merel Conijn raast nog even door

‘Het was zó ’n mooi moment’

De koffer is gepakt, de reis gaat eerst naar Peking, waar zij als reserve op de lijst voor de Olympische Spelen staat. Die beginnen op vrijdag 4 februari. Als de schaatsster van Team Worldstream-Corendon niet in actie mag komen, kan zij meteen na de openingsdag naar huis vliegen of nog even blijven.

Daarna mag Conijn zich voor gaan bereiden op het Wereldkampioenschap. Op het NK Allrround van afgelopen weekeind lag slechts één ticket klaar voor dat WK: voor de winnares. ,,De lange afstanden liggen mij beter”, doelt zij op de 3000 en 5000 meter. ,,Dus op de sprintafstanden – 500 en 1500 meter – kon ik verliezen, maar daar viel juist ook iets te winnen.”

Op de 500 meter behaalde Merel in een tijd van 39.45 seconden de derde plaats, om daarna tweede te worden op de 3000 meter. Daarmee kwam zij aan de leiding van het klassement en lag zij op WK-koers. ,,Ik was op de tweede dag heel zenuwachtig voor de 1500 meter en toen ik op die afstand een persoonlijk record reed, dacht ik: dit ga ik niet meer weggeven. Mijn vertrouwen groeide voor de laatste afstand, de 5000 meter is mijn ding. Dan die rondjes mogen rijden, dat is het mooiste dat er is.”

Ze moest in de afsluitende rit tegen naaste belager Joy Beune. ,,Vooraf ging het met de coaches nog even over dat het gat niet groter mocht worden dan vier seconden, maar ik wilde winnen en een goede 5 kilometer neerzetten. Ik had eigenlijk geen plan meer nodig, ik voelde vertrouwen. En deed het daarna hoe ik het tijdens het OKT in mijn hoofd had. Ik heb nooit eerder gehad dat ik zo een wedstrijd in kon gaan. Iets in mijn hoofd zei ‘het komt wel goed’.”
Conijn nam een voorsprong, maar Beune achterhaalde de Edamse daarna, koos de aanval en sloeg een gaatje. De NOS-verslaggevers vroegen zich even af of Conijn misschien te snel van start was gegaan en zich opblies, maar al snel reageerde zij, maakte de opgelopen achterstand goed en ging erop en erover. Om met een tijd van 6.58,36 te winnen. ,,Om dan ook juichend over de finish te gaan, wetende dat het de laatste rit was, dat je kampioen bent én naar het WK mag, dat is heel bijzonder. Het was zó’n mooi moment, die blijdschap in de ogen van de coaches. Er was geen publiek bij, maar ik hoorde mijn teamgenootjes schreeuwen aan de kant. Dat was ook heel mooi.”

Geen publiek en zélfs geen ouders die haar konden feliciteren. ,,Zij zaten voor tv en zullen daar de spanning hebben gevoeld. Het liefst wilde ik ze daarna zien, maar het is verstandiger om dat niet te doen”, doelt Merel op de bubbel waarin de Olympische sporters zitten. ,,Het is een bizarre situatie, dat je ouders je dan zelfs niet even kunnen feliciteren. Maar dat halen we wel in, zullen we maar zeggen. Op dit soort dagen ben ik blij met de uitvinding van FaceTime.” De isolatie duurt nog even. ,,Woensdag (vandaag, red.) gaan we naar Peking. Dit is even de nieuwe norm in het schaatsen. Je leeft behoorlijk geïsoleerd, het is fijn als het straks weer normaal wordt. Maar we krijgen er als sporters ook veel voor terug. En je bent niet alleen, je bent met een mooi team om je heen.”

"Bizar dat mijn ouders
mij niet even kunnen feliciteren,
maar dat halen we nog wel in."

In haar koffer gaat een groot gevoel van trots mee, omdat ze er in geslaagd is het sportieve drama van het OKT niet te laten overheersen, maar de uitstekende schaatsprestaties heeft meegenomen en de weken daarna heeft voortgezet. ,,Dit toernooi zat dicht op het OKT en na die dagen was ik helemaal leeg. Total loss. Dan moet je een paar weken later al weer pieken en dan wordt het een kwestie van het mentale deel, hoe goed kun je je opladen terwijl er nog restvermoeidheid zit? Het was mijn eerste volledige NK bij de senioren. En het OKT was gericht op twee specifieke lange afstanden, terwijl ik dit NK Allround op vier afstanden goed moest rijden. Qua energie is dat heel anders, hier had ik nog geen ervaring mee. Ik weet wat ik kan op lange afstanden. Maar nu met die korte afstanden, dat gaf een leuke uitdaging. En na de eerste dag merkte ik al hoeveel je hier van leert.”

In korte tijd behelsde haar leerschool een rits van uitdagingen. Sommige eindigend in teleurstellingen, maar daar doorheen prikkend een goed gevoel gevend, met perspectief voor de nabije toekomst. ,,Het zijn lessen waar je iets van kunt opsteken en uit tegenslagen moet je iets proberen te halen voor jezelf, zo zie ik het leven ook. Kijken naar waar je iets hebt laten liggen en waar ruimte is voor verbetering. Boos worden, daar kom je niet verder mee. Als je focust op de positieve dingen, dan blijf je groeien.”

,,Ik kijk altijd graag naar het voordeel. Als ik me wel rechtstreeks had geplaatst voor de Spelen, dan had ik waarschijnlijk de keuze gemaakt om dit NK niet te rijden en was ik geen Nederlands Kampioen geworden. Ik had twee maanden geleden nooit kunnen denken dat ik Nederlands kampioen zou worden. Of naar de Spelen zou gaan en naar het WK…”