Liefde is…

Ab en Gerie zijn echte maatjes

Ab Azelmad is vanaf zijn zestiende jaar al te vinden in Volendam. ,,We gingen vanuit Amsterdam-Noord altijd met een groep jongens naar de Centrumbar in de Zeestraat, nog voordat de Movies aan de Julianaweg open ging. Later dus altijd naar De Movies. Daar heb ik Gerie voor het eerst ontmoet. We hadden een gezamenlijke vriendin waar ze mee stond te praten, toen ik hun kant opliep.” Gerie weet het moment nog helder voor de geest te halen: ,,Het eerste wat hij zei was; hé, kun jij niet lachen? Dus ik zeg; ‘o ja wel hoor’ en ik zette zo’n neplachje op. ‘Moet je wel blijven lachen, hè?’, ging-ie verder. We raakten aan de praat en om 23.00 uur stonden we te zoenen op het AMVO-terrein, haha.”

‘Is-ie pittig?’

Gerie: ,,Het was een echte praatjesmaker, die alle meiden om zijn vingers wist te winden, maar ik ging niet gelijk verder. Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom hij me wel interessant vond. Hij moest er voor werken, haha.” De twee krijgen uiteindelijk een relatie, maar op een gegeven ogenblik krijgt Gerie toch twijfels. ,,Ik had net een relatie gehad met een Monnickendammer en toen mijn vader hoorde dat ik met Ab ging, zei hij: ‘Neem je er weer eentje van buiten het Derde Klaphek? Neem nou gewoon eens een Volendammer.’ Dus ging ik twijfelen en besloot het uit te maken. Tot ik een keer Mona Keijzer tegenkwam en die vroeg me: ‘is-ie pittig?’ Ja, hij is superpittig. ‘Is-ie goed voor je?’ Hij is verschrikkelijk lief. ‘Dan moet je niets geven om een ander.’ Dus toen Ab weer belde, gingen we opnieuw samen uit en sindsdien zijn we altijd samen geweest.”
Welke film de twee zijn geweest, kan het stel niet meer herinneren. ,,Ik weet nog wel dat hij versierd werd door een paar homoseksuele mannen op het Rembrandsplein”, lacht Gerie. ,,Die riepen hem na met ‘lekker kontje’, haha.” Ab: ,,Na deze avond is onze relatie steeds meer gegroeid, maar we hebben wel met flink wat hindernissen te maken gehad. Vooral in het geval van onze ouders. Haar ouders hadden natuurlijk zoiets van ‘ja, maar het is een Marokkaan en het is zus en het is zo.’ Ik had thuis eigenlijk precies hetzelfde. Mijn vader en moeder zeiden ook van ‘waarom nou een Nederlands meisje?’ Op een gegeven ogenblik gingen ze ons voor keuzes stellen en dat is het aan jezelf ‘wat wil je?’ Ik heb op een gegeven moment gezegd; ‘ik moet met haar leven en jullie niet.’ Ik koos mijn eigen weg en heb dat eigenlijk altijd gedaan.” Het feit dat Gerie geen moslima is, speelde volgens Ab helemaal geen rol. ,,Ik ben namelijk zelf ook helemaal niets. Ben atheïst in hart en nieren.” Gerie: ,,Hij gelooft in één ding en dat is zijn portemonnee. Als die leeg is, heeft hij een probleem, haha.”

‘Jullie moeten
effe naar de bank,
want jullie hebben
een huis gekocht’

Na verloop van tijd komt het woord ‘samenwonen’ op tafel en moet er dus een keuze gemaakt worden tussen Amsterdam en Volendam. Alhoewel, keuze? Ab: ,,We zitten dus bij haar ouders thuis en het samenwonen komt ter sprake. Waarop ik zeg: ‘ik heb al een huurwoning toegewezen gekregen in Amsterdam.’ En toen kwam die ouwe van haar; ‘nou, dat dacht ik dus niet. Dat gaat niet gebeuren. Zij gaat niet naar Amsterdam.’ Ik vroeg het ook nog even aan Gerie en die stond er eigenlijk best voor open. Afijn, op de verjaardag van haar oom had mijn schoonvader handjeklap gedaan met een of andere gozer en ze waren overheen gekomen dat wij zijn huis gingen kopen. Zonder dat wij daar iets van wisten. Dus we komen zondagochtend van bed af en die ouwe zegt aan het ontbijt: ‘jullie hebben een huis gekocht’.”
Gerie: ,,Ik zeg nog tegen mijn vader ‘ga jij dat betalen dan?’ Nee, zegt-ie. Jullie moeten even naar de bank, maar jullie hebben het wel gekocht. Dat was het huis in de Conijnstraat. Waar nu Wilfred Binken ‘Lup’ en Mariska wonen. We hebben daar acht jaar gewoond. Toen ik zwanger raakte van de tweede, beseften we dat het te klein werd en zijn we naar de Julianaweg verhuisd.”
Inmiddels zijn ze alweer ruim 36 jaar samen en nog steeds gelukkig. Gerie: ,,Als je hoort wat ik tegen hem zeg met kermis, denk je direct bij jezelf: ‘dat-ie nog niet bij haar weg is gelopen.” Ab (lachend): ,,Niet alleen met kermis, hoor. Ik krijg overal de schuld van.” Gerie: ,,Dat ontken ik niet. Ik verontschuldig me ook altijd al van tevoren voor wat ik die vier dagen ga zeggen. Toch maakt het niet uit wat ik zeg; hij houdt toch wel van me.” Ab: ,,Dan effe minder hoor, haha.”
Gerie: ,,Weet je wat het is. Wij zijn gewoon maatjes en ik hou nog steeds zielsveel van hem. Vind hem ook nog steeds de mooiste man van Volendam. Als-ie fris geschoren op vrijdag het café in komt, denk ik nog steeds, hmmm wat een lekker ding.” Ab: ,,Maatjes is zeker het goede woord. We vertrouwen elkaar blind en geven elkaar altijd de ruimte. Weten wat je aan elkaar hebt. En er gewoon voor elkaar zijn, is volgens mij de sleutel voor een gelukkige relatie.”