Liefde is...

Crelis en Annemarie laten elkaar nooit vallen

Annemarie komt die avond voor het eerst in café ‘t Hemeltje. ,,Met mijn nicht Gemma Klouwer mee. Het was met kermis en het was er megadruk. Ik had geen idee waar ik het zoeken moest, maar zag een beetje ruimte en liep er naar toe. Onwetend dat Crelis daar bovenop een kruk stond. Achteraf hoorde ik dat hij met het liedje ‘Van Traalala’ van Hans de Booij altijd op de kruk ging staan en ze er altijd afvielen. Dat wisten alle vaste gasten, maar ik dus niet. En zo kon het gebeuren dat hij letterlijk op me viel.”
En Annemarie valt ook op Crelis. Figuurlijk gezien dan, want het is liefde op het eerste gezicht. ,,We gingen allebei staan en ik ben er heilig van overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde, want vanaf dat moment zijn we onafscheidelijk.”

‘Hij is letterlijk
op me gevallen’

Wat het nog meer bijzonder maakt, is dat Crelis helemaal groen is op het moment dat hij van de kruk valt. ,,Niet alleen mijn gezicht was overigens groen, maar ik was bij de dames van de schmink geweest en zei; ‘ik wil groen’. Dus ook mijn lijf en zelfs mijn gat was groen.” Annemarie: ,,En dat heeft hij die avond tijdens het loopje vanaf het Hemeltje naar de Beukenlaan - waar ik woonde - ook aan iedereen die hem aankeek laten blijken. ‘Heb jij mijn buik al gezien?’ en dan ging dat shirt weer omhoog. Of nog erger ‘heb jij ook al mijn gat gezien’ en dan deed-ie zijn broek weer los en liet-ie die even zakken. Ook bij mijn zus Ingrid op de dijk. Dat zal een leuke eerste kennismaking geweest zijn.”
Het is in de Beukenlaan – ‘op de stoeprand’ – waar de twee tortelduifjes elkaar voor het eerst kussen en hun leven samen begint. Een bewogen leven, want ze hebben flink wat op hun bordje gehad. Toch zijn ze altijd vrolijk en blijven ze het leven met een lach tegemoet treden. ,,Dat zit in je”, laat Crelis weten. ,,Toen Annemarie 21 was, werd voor de eerste keer een tumor in haar zwezerik geconstateerd. We hebben toen eerst twee avonden keihard gehuild, maar daar krijg je pijn in je hoofd van. Dat loste het ook niet op. Dus toen zijn we weer gaan lachen. Dan krijg je ook veel minder problemen.”
Hun zoons – Cees en Eric – zijn twee en drie jaar als Crelis en Annemarie elkaar beloven dat ze voor elkaar en voor de jongens het leven zo mooi mogelijk zullen maken. Annemarie: ,,En dat hebben we ook geprobeerd met alle heuvels op de weg. Soms een bergje, maar ook die hebben we overwonnen en we zijn er nog steeds.”
En genieten doen ze ook samen. Want juist doordat ze diepe dalen hebben gekend, kunnen ze extra genieten van al het moois dat ze samen mee mogen maken. Hoe klein ook. Annemarie: ,,We genieten van dezelfde dingen. Lekker eten, gezelligheid, mensen in huis, mensen om ons heen.” Crelis: ,,Of toen de jongens nog klein waren lekker de hort op samen. Een loopje in het bos, een strandwandeling. Dat kan ons gewoon heel erg blij maken.”

‘Dan konden we zo
blij worden van
een zak flippen,
een pak muisjes en
een pak melk’

Annemarie: ,,Dat was ook hetgeen dat ons nog gelukkig hield toen ik zo zwak was dat ik alleen nog maar in een rolstoel kon zitten. Dan konden we zo blij worden van een zak flippen, een pak muisjes en een pak melk. Dan gingen we zitten in Edam bij het Oorgat op zo’n grasveldje. Beestenwerk. Eerst mij in de auto tillen, dan mij in een rolstoel tillen, maar als we dan samen daar zaten aan een flip met muisjes waren we de gelukkigste op aarde. Of een handdoekje mee en bij De Spijker naar beneden naar het schelpenstrandje. Dat de jongens alleen met hun voetjes het water in konden. Ik bleef dan boven, want ik kon niet met mijn rolstoel naar beneden, maar daar werd ik ook gelukkig van.”
Inmiddels hebben Crelis en Annemarie het wat breder en kunnen ze genieten van de wat meer luxe dingen. De dromen worden beetje bij beetje ook wat groter. Crelis: ,,We reden eerste in een Punto en nu in een Hyundai Tucson. Die droom hebben we waargemaakt. We wilden graag op wintersport en een keer op zomervakantie naar Oostenrijk, die droom hebben we ook waargemaakt. Nu droomt Annemarie nog van een cruise door de fjörden en reis door Amerika met de camper.”
Annemarie: ,,En die dromen komen ook uit. Daar ben ik van overtuigd. Crelis wil nog even wachten tot de jongens 21 zijn, zodat ze samen een biertje mogen drinken. Dat komt goed uit, dan kan hij nog even aan het idee wennen, maar dat we er heen gaan, dat staat vast!”