‘Met een band moet je er voortdurend mee bezig zijn om in de picture te blijven’

Energie is terug bij The Gringos na ‘dipje’

Een reeks succesvolle optredens bracht The Gringos er weer definitief bovenop. Zanger/gitarist Frans Pelk vertelt dat bandleden elkaar daarvoor diep in de ogen hebben gekeken.
Tijdens een autorit na een optreden werd over de toekomst van de band gesproken. ,,Kees Steur en ik rijden altijd samen naar optredens in een Opel Agila, die wij de ‘Gringo-tron’ noemen. Ik zei tegen hem: Kees, als we hiermee stoppen dan krijgen we daar echt spijt van. ‘Ja, dat doen we niet’, zei Kees. We besloten toen definitief om door te gaan en hebben de liefde voor elkaar weer uitgesproken. Het ‘dipje’ heeft ons wel wat opgeleverd”, vertelt Frans.

Confronterend
Het zette de muzikanten aan het denken. ,,Dat is best confronterend. Je gaat erover nadenken wat zo’n band nu eigenlijk betekent voor je leven. Je probeert het je voor te stellen hoe het wordt als de groep er niet meer zou zijn. Dan zou je een hoop vriendschap missen. Wij hebben namelijk echt een leuke club bij elkaar. Het is altijd gezellig en we zijn ook niet bang om elkaar in privézaken te betrekken en daarover te praten. Zoiets betekent best wel veel. Ook het muziek maken en de lol daaromheen zijn veel waard. Eigenlijk is het iedere keer weer een schoolreisje.”
Een besluit om door te gaan kan moeilijk blijven bij woorden alleen. ,,Je moet wel weer investeren in tijd en moeite. Doordat wij besloten om door te gaan, kwam er veel nieuwe energie vrij. Nu zijn we bezig om oude contacten aan te halen. We durven weer achter optredens aan te gaan. Dan merk je dat het weer gaat draaien. Na ons optreden voor CarMar laatst kregen we ook veel reacties. Met een band moet je er voortdurend mee bezig zijn om in de picture te blijven.”
The Gringos heeft tijdens haar bestaan met drie verschillende bassisten gewerkt. Vanaf de oprichting heeft Jan Jonk (Dubbel) de eerste jaren basgitaar gespeeld. Later werd hij vervangen door Tom Zwarthoed (Kirrie). Toen Tom stopte, is Patrick van den Eeckhout toegevoegd aan de groep.
The Gringos kwam in contact met Patrick op een voor Volendamse bands ongebruikelijke wijze. ,,Eerst hebben we voor het logistieke gemak gezocht naar een Volendammer bassist. Het was best moeilijk om iemand te vinden. We zochten namelijk een persoon die ook nog een hoge tweede stem kan zingen. Daarnaast wilden we een bassist die exclusief voor onze band ging. We kwamen daar dus niet uit en hebben toen een advertentie geplaatst op ‘Muzikantenbank’. Dit is een platform waarmee muzikanten met elkaar in contact kunnen komen. Daar kregen we best wel reacties op. Deze website leeft dus echt. Ik kan het elke band aanraden die een muzikant zoekt.”
Na het plaatsen van de advertentie waren er zes potentiële kandidaten om bassist van de groep te worden. ,,Daar bleven er uiteindelijk twee van over. Beiden werden uitgenodigd om eens mee te spelen. Toen Patrick was langs geweest, wilden Ron en ik nog gaan evalueren wat onze indruk van hem was. Kees voorkwam dit. Op zijn bekende humoristische manier zei hij: ‘nee, we nemen hem, anders stop ik ermee’. Kort daarna vroegen we Patrick bij de band. Nog altijd hebben wij een goede klik met hem. Hij speelt heel goed en ook persoonlijk werkt het perfect samen.”

New York
Het enthousiasme van drummer Kees Steur (Sjor) is een belangrijke factor in de band. ,,Hij is echt superenthousiast. Dat vind ik ook mooi. Als je al zo lang in de muziek zit en dan nog zoveel energie hebt. Nog elk jaar gaat hij in zijn eentje naar New York om daar te drummen. Hij heeft daar ook veel lessen gevolgd. Iedere keer als hij daarvan terugkomt is hij weer iets beter geworden. Ook in Nederland krijgt hij af en toe les van de bekende drummer Lucas van Merwijk. Ver voor het bestaan van The Gringos speelde ik al graag met Kees en dat is nog steeds zo.”
Het repertoire van de band spreekt volgens Frans veel mensen in de regio aan. ,,We merken vaak dat de oude Tex-Mex liedjes die wij spelen nog altijd erg gewaardeerd worden. Het lijkt wel alsof deze muziek in een soort collectief geheugen zit. Ron is daar met zijn accordeon-spel ook belangrijk in. De mensen zeggen vaak dat dit goed is voor de afwisseling naast zijn normale toetsenwerk. We spelen tijdens elk optreden wel vier of vijf van die Tex-Mex nummers achter elkaar. Dat is onze troef en ik denk dat dit ons als band uniek maakt.”
Bij Frans gaat het zingen van Spaanse teksten inmiddels voorbij het fonetisch vertolken. ,,Ik heb al een tijdje een passie voor flamenco-muziek. Ik volg ook lessen om deze muziekstijl te kunnen spelen. Daardoor ontstond tevens de interesse in de Spaanse taal en ben deze voor mezelf gaan studeren. Nu begint het langzaam een beetje te dagen waar ik het over heb tijdens het zingen. Het leren van de taal doe ik langzaam. Ik heb een vage droom om ooit nog wat te gaan doen met mijn grote passie voor de flamenco-stijl. Dan moet je natuurlijk wel Spaans kunnen spreken.”

Muziekscene
Frans is positief over hoe Volendamse muzikanten vandaag de dag met elkaar omgaan. ,,Laatst traden we op voor CarMar met een aantal bandjes en losse zangers en zangeressen. Na zo’n optreden is de sfeer onderling zo goed. Het zijn kleine dingen, maar het is mooi dat mensen elkaar succes wensen en een complimentje geven. We konden ook goed met elkaar praten met een biertje erbij. Dat is toch onbetaalbaar? Ik kan daar een week op teren. Daarom wil ik graag een compliment geven aan de Volendammer muziekscene. Volgens mij gaat men nu veel beter met elkaar om dan vroeger. In Volendam steunen we elkaar best wel als muzikanten.”
Een familielid van Frans maakt deel uit van een nieuwe generatie muzikaal talent. ,,Mijn nichtje Loes Visser zingt en speelt gitaar. Zij treedt al regelmatig op en studeert op de Herman Brood-academie. Het is mooi om te zien hoe fanatiek zij is. Zo gaat het muziekvirus over van generatie op generatie.”
Wat Frans betreft kan The Gringos nog jarenlang mee. ,,Het twintigjarig bestaan gaan we wel redden. Een jubileumconcert zou dan een goed idee kunnen zijn, al zit daar wel een hoop werk aan vast. Voor de komende tijd hebben we geen grote doelen. We willen vooral plezier maken en mensen tijdens onze optredens een gezellige avond bezorgen. De ‘Gringo-trein’ rijdt weer en dat is mooi om te merken.”