Geen schoolkamp of musical voor groep 8, maar leerlingen Springplank maken…

Het beste van het alternatief

Toen juf Willemijn Veerman haar klas het slechte nieuws vertelde dat het schoolkamp niet door zou gaan, werd het erg rumoerig in de groepsapp. Veel van de kinderen volgden thuis het nieuws over het coronavirus en zagen het eigenlijk al aankomen. Toch kwam de boodschap hard aan.

„Ik mag niet vloeken, maar anders had ik dat op dat moment wel gedaan”, zegt Frenck Kwakman, een van de leerlingen. Bij zijn klasgenootjes Dewy Rein, Youssra S’khairi en Denise Kwakman verschijnt een frons op het gezicht als ze terugdenken aan het moment waarop ze het slechte nieuws te horen kregen. „Bleeghh”, roepen ze in koor. „Het schoolkamp is toch iets waar je al jaren naar uit kijkt”, legt Dewy uit. Denise knikt instemmend. „Al vanaf de kleuterklas zwaaien we ieder jaar de bus met ‘groepachters’ uit die op kamp gaan. En juist nu wij aan de beurt zijn, gaat het niet door.”
„Gelukkig worden alle spellen en activiteiten wel georganiseerd”, zegt Youssra, „maar dan gewoon hier op school en in de buurt.” Alle leerlingen vinden het fijn dat het kamp zo toch een beetje door kan gaan. Lex Veerman vertelt dat zelfs de bonte avond doorgaat. „En we mogen hier dan een nachtje op school slapen met z’n allen.” De kinderen benadrukken dat dit het leed wel enigszins verzacht. „Niet veel kinderen hebben tenslotte ooit op hun school mogen slapen” zegt Isa Wensveen. Fenna Schilder is het daar mee eens en geeft aan dat haar klas wat dat betreft misschien zelfs een geluk bij een ongeluk heeft gehad: „Het is in ieder geval erg bijzonder dat wij dat nu mogen meemaken.”

‘Niet veel kinderen
hebben tenslotte
ooit op hun school
mogen slapen’

Het is duidelijk dat deze hechte groep leerlingen zich niet laat kisten door alle tegenslagen. ,,We hebben besloten om zelf ook nog een keer met z’n allen een nachtje te gaan kamperen in het park”, zegt Lynn Veerman. Shanna Tuijp vult aan: „Omdat velen van ons dit jaar ook niet met onze familie op zomervakantie kunnen, hebben we dan toch iets om naar uit te kijken.”
Juf Willemijn vermeldt nog dat het schoolreisje van vorige week helaas ook niet door kon gaan. De leerlingen reageren daarop gelaten. „We zouden gaan poldersporten”, zegt Indy Veerman. „Daar had ik echt enorm veel zin in. Misschien kunnen we dat ook zelf nog eens organiseren met de klas, als het virus onder controle is.”
Net als alle andere kinderen in Nederland hebben ook de leerlingen van de Springplank de afgelopen tijd veel thuis moeten werken. ,,In het begin was dat nog wel leuk”, zegt Matthijs Rossenaar. „Maar op den duur is het toch vooral erg saai." De rest van de klas knikt. Meerdere kinderen geven aan dat ze vooral hun klasgenootjes en de gezelligheid in de klas enorm misten.”
De groepachters hebben dit jaar ook geen Citotoets hoeven maken. En hoewel sommige kinderen aangeven dat ze het wel prettig vonden dat ze die extra stress er niet bij hebben gehad, zeggen anderen het ook wel jammer te vinden. „De Citotoets was namelijk je laatste kans om te laten zien wat je kunt. Bij een hoge score had je nog het advies kunnen krijgen om een niveau hoger in te stromen op de middelbare school”, zegt Irini Burghouts.
Indy Veerman knikt, „ze zeggen dat ze ons straks wel extra in de gaten zullen houden in de brugklas, en als het erg goed gaat kunnen sommige van ons misschien toch nog doorstromen.” Juf Willemijn heeft er het volste vertrouwen in dat de kinderen het straks goed gaan doen op de middelbare school. In al die weken dat ze thuis gewerkt hebben, hebben ze namelijk flink aan hun discipline moeten werken. En dat komt mooi van pas als ze straks meer huiswerk moeten maken.”

‘Zo’n afscheidsmusical
op de basisschool
maak je maar een keer
mee in je leven’

Naast het schoolkamp, het schoolreisje en de Citotoets missen de groepachters dit jaar ook de afscheidsmusical. Voor groep 8 van de Springplank is echter een oplossing verzonnen, de musical wordt dit jaar niet live uitgevoerd maar opgenomen. „Alle andere klassen kunnen de musical dan als film kijken in hun eigen klas”, vertelt Tom van Zelst. Zijn tweelingbroer Dave van Zelst vindt dit een redelijke oplossing. „Ik denk dat we zo wel minder zenuwachtig zijn. Als we uitglijden of onze tekst vergeten, worden we in ieder geval niet uitgelachen.” Toch vindt hij het ontzettend jammer, voegt hij er snel aan toe. Zijn broer Tom knikt instemmend.
Net als bij de broers Van Zelst heerst er in de klas over het algemeen teleurstelling over het feit dat hun musical als video wordt vertoond. „Het is op die manier toch minder spectaculair”, zegt Tom Zwarthoed. Robin Schokker knikt: „Voor een camera staan is toch anders dan voor een live publiek.” Glenn de Boer probeert zijn klasgenootjes op te vrolijken: „Misschien kunnen we de video wel editen, en wat stunts of special effects toevoegen.”
Ook juf Willemijn vindt het ontzettend jammer dat de musical dit jaar niet live uitgevoerd kan worden. „De meeste kinderen zullen hierna ook op hun middelbare school nog op schoolkamp en schoolreisjes gaan, maar zo’n afscheidsmusical op de basisschool maak je maar een keer mee in je leven.” Ze benadrukt dat het ook erg rottig is voor de ouders, die hun kinderen nu niet live op het podium kunnen zien optreden. „Voor veel ouders is dit een erg bijzonder moment, sommige zien opeens een heel andere kant van hun kind, bijvoorbeeld als het normaal erg rustig is, maar op het podium helemaal los komt.”
De kinderen hopen stiekem dat ze de musical toch voor hun ouders mogen uitvoeren. Juf Willemijn vertelt dat ze een uitzonderlijk kleine klas zijn met maar 17 kinderen. „Sommige kinderen hebben mij er op gewezen dat een bijeenkomst van 35 ouders inmiddels gewoon is toegestaan. Maar we hebben helaas niet alleen met de landelijke wetgeving te maken, we moeten ons ook houden aan de regels die de SKOV ons oplegt.” De kinderen houden echter hoop: „Misschien dat we de musical dan over een paar maanden alsnog kunnen organiseren, als het virus is verdwenen”, zegt iemand. De rest van de klas knikt hoopvol.