Naast haar ‘mannenbaan’ doet ze ook aan boogschieten rijdend op viervoeters

Hoefsmid Rianne Molenaar leeft voor de paarden

De liefde voor paarden ontstond per toeval nadat een buurmeisje Rianne meevroeg naar haar verzorgpony. ,,Ik stond oog in oog met een schitterend dier dat hoog boven me uit torende. Vanaf dat moment was ik geïntrigeerd door paarden. Ik kon nergens anders meer aan denken”, lacht ze. ,,Mijn buurmeisje wist van een pony bij boer Boon waar nog een verzorger voor nodig was. Dat werd mijn eerste verzorgpony. In een later stadium kocht ik mijn eerste eigen pony, welke ik na tien jaar weer verkocht heb. Ik volg hem nog op de voet. Die pony is namelijk nog altijd actief in de sportwereld.”
Na het verkopen van haar eerste eigen pony maakte Rianne de stap naar paarden. ,,Ik kocht mijn eerste paard en was helemaal in de wolken. Ik heb helaas alleen maar vijf jaar van hem mogen genieten.” Inmiddels heeft Rianne sinds een half jaar haar derde eigen paard. ,,De laatste is helaas ook overleden, maar nu staat er weer een geweldige hengst van drie lentes jong in de stal.”
Na het afronden van de middelbare school schreef Rianne zich in voor een opleiding in de paardenhouderij. ,,Tegelijkertijd vond ik een bijbaantje bij een Arabische volbloedpaardenfokkerij in Warder. Ik kon niet wachten om te beginnen met mijn opleiding, maar helaas kreeg ik slecht nieuws. Er bleken te weinig aanmeldingen te zijn binnengekomen, waardoor het eerste jaar niet doorging.”

'Hoefsmid? Daar
had ik nooit bij
stilgestaan,
maar ik ging me
er gelijk in verdiepen'

Rianne zocht terneergeslagen naar een alternatieve studierichting en kwam uit bij een opleiding bloemschikken. ,,Ondanks dat ik ook in Warder bij de fokkerij bleef werken, ging ik op zoek naar een bijbaantje waar ik alvast wat ervaring kon opdoen met bloemschikken. Ik werd bij Ron Bloemenweelde aangenomen.” Op het moment suprême sloegen de twijfels toe bij Rianne. Bloemschikken had immers weinig met de paardenwereld te maken. ,,Ik ben net voor de start van het schooljaar toch afgehaakt voor de opleiding bloemschikken en spendeerde dat jaar door mijn twee bijbaantjes te combineren.”
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. ,,Ik schreef me opnieuw in voor de opleiding paardenhouderij. Ik was ervan overtuigd dat het dit jaar wel goed zou komen, maar helaas, weer een gebrek aan inschrijvingen.” In de tussentijd bleef de Volendamse trouw werken bij de Arabische volbloedpaardenfokkerij in Warder. ,,Ik heb daar zó ontzettend veel geleerd. Daarbij is het altijd leuk omdat je dagelijks met prachtige volbloedpaarden werkt.”
Het was ook in Warder waar Rianne de gouden tip kreeg, die haar toekomst zou bepalen. ,,Mijn werkgever was natuurlijk bekend met mijn verhaal en het twee keer mislopen van de opleiding paardenhouderij. Hij vroeg ‘waarom word je dan geen hoefsmid?’ Ik had daar eigenlijk nooit bij stilgestaan, maar het idee stond me direct aan. Toen ik die middag thuiskwam, ben ik me gelijk in het onderwerp gaan verdiepen.”
Op haar 21e startte de dierenvriend met de opleiding hoefsmid. ,,Die opleiding heeft drie jaar geduurd. In de tussentijd bleef ik werken op de fokkerij in Warder, maar mijn stage heb ik bij een ervaren hoefsmid in Avenhorn gedaan. Met dank aan hem heb ik in de beginfase mijn klantenkring uit kunnen breiden. Het is namelijk zo dat je tijdens het tweede jaar van de opleiding al voor jezelf mag beginnen als hoefsmid. Dat heb ik dus ook gedaan.” Hoefsmederij Rianne was een feit. ,,Inmiddels heb ik zeven jaar ervaring en heb ik het zo druk, dat ik al anderhalf jaar een klantenstop hanteer. Mijn klanten bevinden zich van Volendam tot Medemblik en overal daartussenin.”
Een baan in de hoefsmederij kan ontzettend zwaar zijn. ,,Het beroep wordt veelal uitgeoefend door mannen. Ik moet bekennen dat ik tijdens mijn eerste jaar vaak heb getwijfeld of ik dit wel vol zou houden, maar uiteindelijk besloot ik ervoor te gaan. Daar heb ik tot op heden nog geen spijt van gehad.” Om haar werk te kunnen uitoefenen, moet Rianne zelf lichamelijk in goede staat zijn. ,,Ik loop standaard bij de chiropractor en de sportmasseur om mijn lichaam sterk te houden. Soms heb je paarden die namelijk niet zoveel zin hebben. Dan moet je hem toch onder controle kunnen houden. Dat vergt veel kracht en uithoudingsvermogen.”

'Ik loop standaard
bij de chiropractor
en de sportmasseur
om mijn lichaam
sterk te houden'

,,Een paard loopt - zoals iedereen weet – op zijn hoeven. Deze paardenhoeven zijn vergelijkbaar met onze nagels. Ze blijven doorgroeien en als er veel op gelopen wordt, slijten ze. Aan de hoefsmid de taak om de hoeven bij te houden. We knippen en schaven ze bij en wanneer een paard veel op straatstenen loopt, krijgen ze hoefijzers. Anders lopen ze het risico dat de hoeven te hard slijten en het pijn gaat doen om erop te lopen. Dat wordt dus voorkomen door hoefijzers toe te passen.”
Doorgaans behandelt Rianne tussen de tien en veertien paarden per dag. ,,Ik werk vijf dagen per week, maar ik zou wel zeven dagen per week kunnen werken als ik alles aan zou nemen. Vroeger was het natuurlijk zo dat de klant naar de hoefsmid kwam, maar tegenwoordig is dat helaas andersom”, lacht ze. ,,Rond negen uur ’s ochtends ben ik bij de eerste klant op het erf en om een uur of half vijf ’s middags zit mijn werkdag erop. Een gemiddelde ingreep duurt een half uur, tenzij er hoefijzers geplaatst moeten worden. Dan ben ik wel anderhalf uur met een paard bezig.”
Men zou denken dat de hoefsmid haar portie paarden voor die week wel gehad heeft na vijf dagen zwoegen in dienst van de dieren, maar niets is minder waar. In haar vrije tijd komt Rianne namelijk graag op de 90 meter lange targetbaan. En dat doet ze gewapend met de traditionele pijl en boog. ,,Ik zag op Facebook steeds filmpjes voorbij komen van mensen die tijdens het paardrijden met pijl en boog op targets schieten. Dat leek mij wel heftig om een keer te proberen. Vroeger ben ik namelijk lid geweest van een boogschuttersvereniging en het paardrijden kon ik natuurlijk al, dus besloot ik een keer te gaan kijken.” Rianne was blij met wat ze zag en de plannen om een dynamisch duo met haar voormalig paard te vormen werden direct gesmeed. ,,Helaas kwam mijn paard niet lang daarna te overlijden en ging het plan niet door. Ik ben maar in mijn eentje lid geworden van de vereniging. Sindsdien train ik op geschikte paarden die de vereniging beschikbaar stellen. Mijn eigen, nieuwe paard is nog niet geschikt voor dit soort klussen. Ik heb hem nog maar een half jaar en hij is nog hartstikke jong, dus ik kan nog niet op hem rijden, maar in de toekomst gaan we het de boogschuttersconcurrentie zeker moeilijk maken!”