Mervin Smit is helemaal op zijn plek in Zwitserland

‘Ik kan niet stilzitten met het idee dat de bergen op me wachten’

Het vertrek van Mervin Smit uit Volendam diende zich geleidelijk aan. De eerste jaren was hij tijdens iedere winter in Oostenrijk te vinden om aldaar skiles te geven. ,,Ik had dus al een tijdje het idee dat ik niet altijd in Volendam te vinden was. Alles draaide op een gegeven ogenblik om het skiën. Na zes jaar dat te hebben uitgeprobeerd, moest ik toch iets anders gaan verzinnen. Sommige mensen houden dat hun hele leven vol, maar ik moet toch ergens een basis hebben. Een half jaar Volendam en dan weer een half jaar Oostenrijk werkte niet. Dan kon ik niets opbouwen. Kon ik geen huis kopen en dat ging niet. Ik was ook klaar met mijn baan. Wilde iets meer uitdaging.”
,,Het probleem met skiles geven, is namelijk dat je de zomer moet opvullen met vaak dingen die je niet echt leuk vindt. Het is vaak niet echt een geweldige baan en daardoor ben ik uiteindelijk weer naar Volendam gegaan. Heb er zelfs een huis gekocht. Uiteindelijk kreeg ik een baan in Eindhoven en dat was wel goed voor me. Ik zoek namelijk toch iets meer dan alleen de dijk.”

‘Ik hoef niet naar
Nieuw-Zeeland of
Patagonië, want ik
heb alles in
mijn achtertuin’

De lokroep van de Alpen en het skiën bleek toch te sterk. ,,Het was nog maar zesenhalf uur rijden naar Oostenrijk. Dus ging ik om het weekend die kant op om te skiën. Dat bleek toch heel erg zwaar te zijn. Bleef er nog een optie over. Optie 3 en dat was om in de Alpen te gaan wonen.” Inmiddels woont Smit er dus al bijna zes jaar en hij zit er naar eigen zeggen op zijn plek. ,,In ieder geval de plek waar ik alles kan doen wat ik leuk vind. Het is hier allemaal heel erg ‘outdoor-gericht’. Niet alleen in de winter, maar zeker ook in de zomer zijn de bergen erg leuk. Dat is een groot voordeel. Daarbij zijn er hier in Zwitserland meren en ik heb water om me heen nodig. Ik ben aan het water geboren en blijf er aan verbonden.”
In eerste instantie was Smit een beetje bang voor ‘het strakke’ in Zwitserland zoals-ie dat zelf noemt. ,,Als je bij het zebrapad aankomt, trapt iedereen bijvoorbeeld vol op z’n rem. Ze zijn hier namelijk heel erg netjes. Ik dacht eerst ‘dat is niets voor mij’, maar ben het steeds meer gaan waarderen. De punctualiteit, de netheid, alles. Zwitserland is voor mij echt het mooiste land ter wereld. Ik hoef niet naar Nieuw-Zeeland of Patagonië, want ik heb alles in mijn achtertuin.”
De bedoeling was dat hij in de Alpen ook zijn rust zou vinden, maar dat is niet helemaal gelukt. ,,Als ik niet meer heen en weer zou moeten rijden, zou ik wat meer rust moeten vinden. Dacht ik, tenminste. Maar omdat ik hier ben – en dus ook steeds kan skiën of bergbeklimmen – moet ik het voor mijn gevoel ook steeds doen. Omdat het kan. Het kan elk weekend, het kan elke dag en dus is die drang er ook om het steeds te doen. Ik kan niet stilzitten met het idee dat de bergen op me wachten. Ik wou dat ik soms wat meer rust in mijn kont had, want af en toe loop ik mezelf voorbij.”

‘Ik mis de malle
praat van Ben Tol
en Werner Smit’

Over de dingen die hij mist in Volendam moet hij even nadenken, maar uiteindelijk weet hij het wel. ,,Het is heel moeilijk om hier vriendschappen op te bouwen. De Zwitsers zijn heel vriendelijk en heel behulpzaam, maar je komt er moeilijk tussen. Wat dat betreft lijken ze wel op Volendammers. Aan de andere kant is het verschil dat ze niet gezellig zijn. Feestjes geven doen ze niet aan. Ze gaan uiteten en drinken wijn en dat is het wel. Toen ik hier kwam, zocht ik direct een tennisbaan op. Ik ben naast de bergen ook gek van tennis. Ging hier ook direct competitie spelen. Wat doen ze hier dus na de competitie? Wijn drinken en eten. Dat was voor mij wel even wennen. Het is allemaal zo serieus. Geen Ben Tol of Werner Smit aan tafel die de hele avond malle praat verkopen. Dat mis ik dan wel. Ik speel nu wel met drie Nederlanders in een bierteam, dus dat maakt het gemis van de mallepraat van Ben en Werner wel een beetje minder.”
Over zijn relationele status is Smit duidelijk. ,,Ik heb relaties gehad, maar dat is altijd lastig met mijn liefde voor het sporten. Ik heb gelukkig dus wel die liefde voor de sporten en de bergen. Ik heb er wel eens over nagedacht om maar te trouwen met een berg. Die is er altijd en is niet boos als je een keer een weekend naar een andere berg gaat”, lacht hij.
Naast de bergen is de zoon van Werner en Rens Smit ook verliefd op de strakblauwe meren in Zwitserland. ,,En dan met die steile bergen er tegenaan. Daar heb ik geen woorden voor. Dat is zo ongelooflijk mooi. Dat en dan de bergen hier die hoger zijn dan 4000 meter. De échte hoge toppen. Daar ben ik helemaal weg van en het heeft een ongelooflijke aantrekkingskracht op me.”