Leo Tholens weet dat het vanwege blaaskanker snel voorbij kan zijn

‘Ik leef in extra tijd’

De zee toont zich van zijn ruige kant. Ook al is het stormachtig, Leo Tholens blijft niet binnen. ,,Bijna dagelijks loop ik naar het havendijkje. Ga daar zitten op een bankje, om voor me uit te turen. De zee, fietsen, wandelen, het werkt geestverruimend. Even frisse lucht halen, dat deed ik ook telkens meteen na de chemokuren. Ik ben ervan overtuigd dat dat goed werkt, goed circuleren om die stoffen uit je lijf te krijgen. En even op het bankje zitten, dat relativeert de boel.”
Hij is net terug van een weekje Gran Canaria. ,,Dan vergeet je alles even, ben je even in een andere wereld. Daar dacht ik écht: er is helemaal niks aan de hand. Dat komt natuurlijk door de krankzinnige situatie dat je je prima voelt. En in die weersomstandigheden en omgeving voel je je nóg beter. Dan kun je je niet voorstellen dat jouw verhaal eigenlijk een slecht verhaal is.”
,,Ik was nog nooit naar de dokter geweest, nooit een dag uit mijn werk geweest.” Tot anderhalf jaar geleden. Hij kreeg klachten en moest het toch hogerop zoeken. Na de diagnose van blaaskanker werd zijn blaas verwijderd en wachtten hem chemokuren. ,,Tussen de diagnosestelling en de operatie staat elf weken wachttijd. Na de operatie bleek de tumor tot in de spierwand gegroeid. Dat was daarvoor niet het geval. Ik wijt het daar aan, aan die wachttijd. Het Antoni van Leeuwenhoek is slachtoffer geworden van haar eigen succes, want er is onvoldoende capaciteit om de vraag aan te kunnen.”

‘Als ik me nu
nadrukkelijk bezig
ga houden met
de pijnperiode,
dan ben ik al aan
het doodgaan en
dat wil ik niet’