Anny Schilder blikt terug en kijkt vooruit (deel 2): ‘Nu gaan we oogsten'

‘In drie maanden tijd veranderde mijn leven compleet’

Hoe ging het daarna verder in BZN?
,,Ik ging in BZN en al snel hadden we ‘Mon Amour’ opgenomen. Je denkt dan niet dat zo’n liedje meteen even een hit gaat worden van hier tot Tokio. Dat gebeurde dus wel. Ik was toen in één dag wereldberoemd, zoals ik het altijd zeg. In juni had ik mijn eerste optreden met de band en in september kwam ‘Mon Amour’ uit. Ik had toen wel zoiets van: wat gebeurt hier? In drie maanden tijd veranderde mijn leven compleet. Eigenlijk was dit achteraf niet goed voor mij. Dat heeft mij wel de das omgedaan. Ik was toen nog maar 17 jaar oud. Toen we net bij het toenmalige tv-programma ‘Toppop’ hadden opgetreden, ging ik met mijn moeder met de bus naar Amsterdam. Ik liep in de stad en ineens kwamen er allemaal mensen op mij af. Daardoor raakte ik in paniek. Je moet er toch aan wennen dat je loslopend wild bent, om het zo maar te zeggen. Mijn moeder vond het ook heftig om te zien. Gelukkig zag een vrouw in een schoenenwinkel in de Kalverstraat het gebeuren. Ze heeft ons mee naar binnen genomen en de deur op slot gedaan. Dat vergeet ik nooit meer.”

Hoe kon die aandacht dan ineens zo extreem worden?
,,Iedereen keek Toppop in die tijd. Je had toen geen honderd tv-kanalen zoals tegenwoordig. Vroeger waren er maar twee of drie netten waar iedereen naar keek. De muziek leefde toen ook veel meer, op een andere manier dan nu. Er was toen één hitlijst die iedereen uit z’n hoofd kende. Kom jij er nog uit hoeveel lijsten er nu zijn? Ik niet in ieder geval. Toen ‘Mon Amour’ net uit was, maakte het niet uit waar je kwam. Overal werd het liedje gedraaid dat met de Volendammer kermis was uitgekomen. Jeetje, ik durfde bijna niet meer de dijk op. Iedereen kwam op je af en dat was voor mij wel erg wennen hoor. Toch heb ik het nog acht jaar volgehouden, want ik vond het natuurlijk ook prachtig. Op een gegeven moment kreeg ik een kindje en toen hield het op voor mij. Ik trok die kar niet meer, ik moest rust hebben. ‘Laat me met rust’, dacht ik.”

‘Je moet er toch
aan wennen dat je
loslopend wild bent’

Heb je nog iets geleerd van deze periode?
,,Bij het ‘BZN-plaatje’ hoorde: wij moeten altijd onze fans tegemoetkomen. Ik ben erachter gekomen dat dit niet kan. Later heb ik mij altijd voorgenomen: fans zijn fans. Nu willen fans na afloop van een show vaak met ons op de foto. Sommigen willen dan ook een gezellig praatje maken, maar dan zeg ik: sorry, hier hebben we geen tijd voor. Een foto maken is prima, alleen daarna zijn de volgende mensen aan de beurt. Dat praten doe ik niet meer, omdat het niet kan. Dat heb ik wel geleerd. Sommige BZN-fans waren daar niet blij mee, maar je kunt ze niet te dichtbij laten komen. Wij hebben ook een leven hè. De hele avond staan we voor ze te zingen en daarna mogen ze nog op de foto. Dan is het toch klaar? Je kunt toch ook wel eens tevreden zijn? Je moet het eerst allemaal doorkrijgen. Als je bekend wordt of bent, moet je jezelf echt op een bepaalde plek gaan zetten. Zo van: tot zover en niet verder. Dit is van mij. Snap je?”

Maak je door het bekend-zijn ook wel mooie dingen mee?
,,Toen net bekend was geworden dat ik borstkanker had, liep ik met mijn hondje in Edam bij een bushalte. Daar zat een jonge jongen. Ik denk dat hij niet ouder was dan 20. Toen ik aan kwam lopen, ging hij staan. Ik dacht: oh jeetje, wat krijgen we nu? Het was ’s ochtends vroeg. Het zal toch niet een of andere gek zijn?, dacht ik. Hij kwam naar mij toe en zei: ‘mag ik jou nou eens een heel dikke knuffel geven?’ Graag, zei ik. Toen hield hij mij zo stijf vast. Ik word gewoon weer een beetje emotioneel als ik eraan denk. Hij zei daarna niks meer en ging weer in het bushokje zitten. Dit was zo bijzonder. Ik heb er nog vaak over nagedacht en verteld. Het heeft daarna denk ik nog vijf minuten geduurd voordat ik dacht: was dit nou echt? Zo lief hè. Het deed mij erg goed. Deze dingen maak je dus ook mee.”

‘Een jonge jongen
kwam ineens naar
mij toe en zei:
‘mag ik jou nou
eens een heel
dikke knuffel geven?’

Zijn er ook artiesten die jij zelf bewondert?
,,Bij mij gaat het meestal om het liedje en hoe iemand dit zingt. Er is niet een zangeres die ik in het bijzonder goed vind. Je hebt bijvoorbeeld Christina Aguilera. Die maakte ooit het liedje ‘Genie In a Bottle’, wat ik bedroevend vond. Daarna kwam ze met ‘Beautiful’. Dat vind ik zó mooi. Ik heb er spijt van dat ik nooit Michael Jackson en Madonna live heb gezien toen ze in Nederland waren. Dat had ik graag willen zien, maar toen kon ik niet. Dit zijn echt iconen. Het gaat dan om het hele gebeuren, ook de show. Bij muziek moet ik het vóélen. Het gaat bij mij niet om de zangeres of de goede stem. Je moet echt menen wat je zingt. Zelf heb ik dat ook bij liedjes. Ik moet er wat mee hebben anders kom ik er niet in. Laatst was ik nog bij het Leonard Cohen-optreden in Volendam. Zoals Jaap Veerman (Corn) dat neerzet. Dat deed mij ook wat. Hij heeft zo’n rust in zijn stem. Prachtig vond ik dat.”

Als straks de laatste show van jullie als duo voorbij is, weet je dan al precies wat je gaat doen?
,,Ik weet precies wat ik ga doen. Hier is al een planning voor gemaakt met het management. Wat ik ga doen, wil ik nog niet vertellen. Ik heb het idee van: het kan nog wel even wachten. Wel ben ik dus met van alles bezig. Ik heb veel ideeën. Daarom ben ik niet bang om in een gat te vallen. Ik wil nu de dingen doen die ik eigenlijk altijd al had willen doen. Tot nu toe was hier niet echt tijd voor. Ik ben ook nog twee keer moeder geworden en heb twee scheidingen meegemaakt. Ik kan niet overal mijn energie in stoppen en heb zoiets van: eerst dit en dan dat. Nu zijn mijn kinderen groot. Mijn zoon is zelfs korporaal geworden. Vorige week is hij daarvoor beëdigd. Met mijn dochter gaat het ook prima. Daarom denk ik: dit heb ik goed gedaan. Ik kan daarom met een gerust hart wat muzikale dingen gaan doen waar ik blij van word.”

Er staat je dus nog een mooie tijd te wachten?
,,Ik wil nu vooral nog lekker genieten. In principe hoef ik het niet meer voor het geld te doen. Het maakt dus niet per se uit of wat ik ga doen een groot succes wordt. De mensen kennen mij toch wel. Nu gaan we oogsten, zeg ik weleens. Dat heb je ook wel verdiend na zoveel jaar. Dat vind ik wel. Door de jaren heen heb ik ellende meegemaakt, maar ook erg veel plezier gehad. Dat houdt je op de been. Het is hemels om iedere keer weer naar een optreden te rijden. Ik mag dus eigenlijk niet mopperen. Iedereen in het vak ken ik en dat maakt het alleen maar makkelijker. Ik heb het mooiste vak dat er is.”