Liefde is…
Jan & Gonny Mühren zijn simpelweg gelukkig
Als Jan zijn Gonny voor het eerst ziet, heet ze nog Gonny Veerman. Jan, telg uit het beroemde voetbalgezin Mühren weet het nog als de dag van gister. ,,Ik zat in het laatste jaar van het oude Don Bosco College en ging samen met Jan Tol ‘Nonnie’ de klassen rond om een liedje te zingen. Tijdens het repeteren, zaten we helemaal bovenin waar de ULO-zolder ook zat. Er zat een wand tussen en daarachter was het zo rumoerig dat we elkaar amper konden horen. Dus vroeg Jan Nonnie of ik even wilde vragen of ze stil konden zijn. Ik deed de deur open en de eerste die ik zag, was Gon. Ik was direct van de kaart. Wist niet wat me gebeurde. Deed ook zonder dat ik iets gevraagd had direct de deur weer dicht en wist vervolgens ook niet meer waar ik mee bezig was.”
Door Jan Koning
Gonny: ,,Of het wederzijds was? Ben je gek?! Ik was dertien en was daar helemaal niet mee bezig. Het duurde dan ook nog drie jaar voor we echt verkering kregen. Jan ging namelijk van school en ging bij de ABN Amro werken. Die zat op het hoekje waar nu Jamaica zit. Daar fietste ik iedere dag langs en dan zwaaiden we altijd lief naar elkaar. Ik kreeg ondertussen nog wel met andere jongens verkering, maar we vonden elkaar toch wel heel erg pittig. Dit ging zo drie jaar door tot hij me in ’t Gat Boven tijdens Oud en Nieuw Gelukkig Nieuwjaar wenste. Ik had niet verwacht dat hij me op dat moment zou kussen, maar hij deed het wel. Onze eerste kus.”
‘Altijd vriendelijk,
nooit lelijk’
Niet veel later – wederom in ’t Gat van Nederland – vraagt Jan aan Gonny of ze mee wil naar de bruiloft van zijn beroemde broer Arnold. Gonny: ,,Dat heb ik toen gedaan en sindsdien is het aan gebleven.” Ze zijn vanaf dat moment dus altijd samen. Het waarom is voor Gonny duidelijk. ,,Omdat Jan gewoon een prettig mens is. Altijd vriendelijk, nooit lelijk. Die uitstraling had hij al toen hij jong was en daar ben ik als een blok voor gevallen.”
Gonny’s moeder was het er nog niet direct mee eens. ,,Dat had denk ik te maken met de eerste keer dat hij bij ons thuis kwam. Dat was op maandag van kermis en hij was zó ongelooflijk dronken.” Jan: ,,Ik zat tot mijn kruintje aan toe vol en toen ik naar buiten stapte, dacht ik echt bij mezelf; wat zullen zij wel niet gedacht hebben in Jezus’ naam? Ik had gelukkig geen trapleuning van de muur getrokken, dus toen ik de keer erna nuchter langskwam, heb ik het weer goed kunnen maken.” Gonny: ,,Dat kun je wel zeggen, want mijn moeder is helemaal stapel op Jan.”
Na twee jaar verkering – Gonny is dan zeventien – gaat het stel ouderwets verloven. Weer een jaar later trouwen ze voor de wet en tot slot volgt het trouwen voor de kerk. ,,In onze verkeringstijd zagen we elkaar eigenlijk niet zo vaak”, gaat Jan verder. ,,Ik zat in Next One en op een gegeven moment werden we best succesvol met zeker zo’n 100 optredens per jaar. Plus twee dagen repeteren op dinsdag en donderdag. Als je echter weet dat het goed zit, is het goed.”
Gonny: ,,Het was prima. Het gekke – of eigenlijk ook niet – is dat toen we samen gingen wonen en elkaar dus plotseling zeven dagen in de week zagen, het als vanzelf ging. Het was direct goed en is altijd goed geweest.”
‘Dat moest je
maar even aan
je pa vragen’
Het stel heeft naar eigen zeggen altijd gespreksstof en mochten ze er ooit verlegen om zitten, dan zorgt hun zoon (Neerlands beste strafpleiter, mr. Johan Mühren, JK) er wel voor dat er genoeg is om over te kletsen. Gonny: ,,Dochter Gery is van goud. Die is erg lief, staat altijd voor je klaar. Die vormt een perfect koppel met Ben aka boef Koning. Johan daarentegen is een heel ander verhaal. Die blijft maar doorgaan. Als klein jongetje al. Hij was een jaar of tien – Geer en ik zaten op de bank – en meneer wilde seksuele voorlichting. Dus ik zeg; ‘dat moest je maar effe aan je pa vragen.’ Gery zat inmiddels met een kussen voor haar hoofd en vervolgens begon Johan alles te vragen, inclusief de vraag ‘is het lekker?’ Na het hele verhaal te hebben aangehoord antwoordde hij: ‘ik kan het niet afwachten.’ Waar gebeurd.”
Het stralende stel – dat inmiddels al 47 jaar samen is waarvan 42 jaar getrouwd – kan er met terugwerkende kracht nog keihard om lachen. ,,We zijn nog minstens zo gelukkig als in het begin”, vertelt Jan tot besluit. ,,We leven met de dag en hebben eigenlijk niet veel meer te wensen. Ons geluk zit in het geluk van de kinderen en de kleinkinderen Sam, Sara en Jan en met de vierde op komst (schoondochter Patricia is zwanger, red.) hebben we nog genoeg om naar uit te kijken. De (klein)kinderen zijn – en ik weet zeker dat Gonny er precies hetzelfde over denkt – echt van goud en we genieten van elke dag dat we samen zijn.”
Uw reactie