Liefde is…

Jan en Anita zijn als Yin en Yang

De grote, donkere, mooie man waar Anita op doelt, is Jan ‘Balbo’ Zwarthoed. Voor Jan was de Pius X een beetje zijn tweede thuis. ,,Wij zaten er altijd. Ook doordeweeks. Beetje kaarten, muziekje luisteren bij ‘de Moon’ en gewoon gezellig zitten. Deze bewuste zaterdag zat ik er ook toen zij er plotseling inkwam. Ze was anders, had niet echt zo’n Volendammer uitstraling en daar viel ik wel op. Ik ging even bij haar zitten – ze was samen met haar vriendinnen Gina Butter en Gina Piet – en toen hoorde ik dat ze op zaterdagavond bij Café Binken zaten. ‘Dan kom ik wel even langs’, zei ik nog.”
Anita: ,,Die zaterdagavond kwam hij inderdaad, maar zoals altijd veel te laat. Ik dacht allang dat hij niet meer zou komen, maar tegen een uur of twaalf kwam hij met een halve draai erin lopen. Het was in die tijd nog echt Frans feest in het oude Café Binken. Zo gezellig altijd. Eigenlijk vanaf het moment dat we daar in gesprek raakten, was het aan.”
Jan: ,,Anita was 16 en ik was 21 op dat moment. Het leeftijdsverschil is eigenlijk nooit echt een issue geweest. Dat was vrij normaal in die tijd. Gebeurde wel vaker. Dus aan het einde van de avond gingen we samen lopend naar de Leliestraat. Daar woonde Anita. Vervolgens moest ik terug naar de Boegstraat, dus dat was ook nog wel te doen.”

‘Hij is de
rust zelve,
ik iets minder’

In het steegje achter de Leliestraat kussen de twee tortelduifjes elkaar voor het eerst. Daar blijft het voorlopig dan ook even bij. Anita: ,,In dat steegje stond mijn beste vriendin Monique ‘Kriek’ ook altijd en de kinderen van Neel ‘Bol’ en Klaas ‘de Kuiter’. Niet denken dat wij in huis mochten rommelen, hoor. Gewoon in het steegje. Jan kwam wel eens bij ons thuis, dan was het even gezellig, maar vervolgens gingen we weer het steegje in.”
Jan: ,,Ze hadden daar ook nog een halletje achter het huis. Daar mochten we bij noodweer ook nog wel even staan zoenen, maar dat was ver genoeg.”
Anita: ,,Ik was natuurlijk nog hartstikke jong, dus deed in het begin wel voorzichtig. We rommelden wel een beetje, maar geen seks. Jan was de enige nog thuis en zijn vader was al overleden. Zijn moeder lag wel eens in het ziekenhuis en dan ging ik ‘s avonds naar hem toe. Mijn moeder zei op een gegeven moment: ‘moet jij niet eens aan de pil.’ Ik schrok een beetje: ‘welnee, effe wachten hoor, met dat.’ Waarop ze zei: ‘Ja, ja. Zo’n grote, knappe vent. Je kunt mij niet vertellen dat jullie alleen kijken naar elkaar.”
,,Mijn vader en moeder gingen ook zes tot zeven keer per jaar naar Cochem, Duitsland. Ze waren daar zelfs ereburgers. Als ze weg waren, was het natuurlijk feest in huis. Dan sliep mijn oudste broer Johan er met zijn verkering en Jan sliep ook bij ons. Ik heb nog een jongere broer, Kees. Die was toen twaalf en mocht dat natuurlijk nooit weten. Want mijn vader zei altijd: ‘niet dat gekloot in mijn huis.’ Kees zag Jan op een gegeven moment een keer liggen en dat zou hij wel even tegen mijn vader zeggen. Dus zegt Jan: ‘dan vertel ik tegen je vader dat je stiekem rookt.’ Nou, ik kan je vertellen, Kees heeft nooit iets gezegd, haha.”

‘Die zou het
wel even tegen
mijn schoonvader zeggen’

38 Jaar zijn ze inmiddels al samen en volgens Jan zijn ze Yin en Yang. ,,Het is eigenlijk gewoon vanzelf gegaan. Na de eerste keer zoenen, zei ik ‘zie ik je volgende week weer?’ ‘Graag’, zei ze en zo kregen we verkering. We hadden het vanaf het begin gewoon goed samen. Anita is heel erg druk en wat in haar hoofd zit, wil ze direct doen. Ik ben erg rustig, gewoon makkelijk. We zijn eigenlijk het typische potje en dekseltje. Yin en Yang.”
Anita: ,,Hij is zeker mijn rots in de branding. Aan de andere kant drijft dat rustige me ook tot waanzin. Daar hebben we namelijk nog wel eens bonje over. Zo is hij schilder en mijn bovenverdieping heeft vijftien jaar in de grondverf gestaan. Dat weet iedereen.” Jan: ,,Het stond er dan ook wel zo mooi in. In de voorlak.”
Anita: ,,Dat soort dingen. Ik word niet goed als ik erover praat. Mijn vriendin heeft een tijdje bij ons in de huishouding gewerkt en die zei na een tijdje tegen me. ‘Ik snap precies wat je bedoelt. Alles zit los hier en het blijft los zitten.’ Jan lost het niet op en ja, daar kunnen we nog wel eens om botsen.”
Het hoort er allemaal bij en ondanks dat ze wel eens lekker botsen, hebben ze het naar eigen zeggen gewoon heel goed samen. Anita: ,,We hebben twee wondertjes op deze wereld gezet samen. Echte wondertjes, want daar kwam nog wel wat bij kijken. Zijn ook pas laat ouders geworden, maar uiteindelijk ben ik daar wel blij mee. Je bent een stuk kalmer en relaxter als je wat ouder bent.” Jan: ,,We raken inderdaad niet zo snel in paniek om de kleine dingetjes. Het voordeel van laat kinderen krijgen, is ook dat we samen nog prachtige reizen hebben kunnen maken. Nadeel is dat we nu nog midden in de pubers zitten. En tja, dat weet ook nog wel wat zo af en toe”, lacht hij tot besluit.