Hein Jonk (pinkel) in Westelijk Elftal met Cruijff
‘Johan was nog een min jongetje’
Vandaag is het 33 jaar geleden dat Ajax onder leiding van Johan Cruijff de Europa Cup won. Nederlands bekendste voetbalcoryfee, die in zijn actieve carrière ongekende successen beleefde met Ajax en Barcelona, staat op de foto tweede van links. Een zwart-wit beeld, uit de jaren ’60, van het Westelijk Elftal tot 16 jaar. Naast hem, derde van links, staat Volendammer Hein Jonk. Die aan de andere kant wordt geflankeerd door voormalig international-keeper Piet Schrijvers. Andere latere internationals zijn Wim Suurbier (linksboven), Wim Jansen (gehurkt midden) en dorpsgenoot Gerrie Mühren (linksonder). Hein: ,,Ik wist het bestaan van deze foto (verkregen door Jack Mühren, red.) niet af.”
Door Eddy Veerman
Gevraagd en ongevraagd wees hij de afgelopen decennia talrijke jongetjes van volgende generaties op het belang van het aanleren van trucjes. Hein Jonk (pinkel). ,,Onlangs nog gaf ik jongens als Joey Veerman en Marco Tol wat tips en liet ze wat dingen zien.” Zo gemakkelijk en honderduit als hij over voetbal praat, zo bewoog Hein zich ook over het veld. Hij kon verschrikkelijk goed pingelen. ‘Melken’ kon-ie als de beste. ,,Ook in dit Westelijk Elftal. Ik startte als rechtsback en dan begon ik te melken, dribbelde zo langs vier spelers en dan gaf ik een pass op Gerrie Mühren, die stond linksbuiten.”
,,Volgens mij was ik vier rondes doorgekomen toen ik bij dit elftal mocht aansluiten. Johan Cruijff was rechtsbinnen, zoals dat destijds nog heette. Johan was min als jongetje, hij werd steeds omgeduwd.”
‘Op mijn vijftiende
kwam Ajax
aan de deur.
‘Gek, gank
hier blijven’,
zij m’n moeder’
,,Ik kreeg veel complimenten en daardoor zelfvertrouwen. De tegenstanders konden me niet houden, ze gaven me op een gegeven moment een schop tegen m’n knieën. Toen heb ik selectiewedstrijden voorbij laten gaan. Tot we mee mochten doen met het ADO-toernooi in Den Haag. De secretaris van FC Volendam, Jan Plat, kreeg een telefoontje, waar ik bleef. Bleek dat hij was vergeten de post op te halen. Ze kwamen bij m’n moeder aan de deur. Maar de volgende selectiewedstrijd ging ik ook niet. Daarop kreeg ik een brief, dat ik geen uitnodiging meer kreeg. Ik wilde toch al niet meer heen, ik was melkboer en had driehonderd klanten. Op mijn vijftiende was Ajax al aan de deur geweest. ‘Gek, gank hier blijven’, zij m’n moeder.”
,,Naderhand deed ik mee aan het Rat Verlegh-toernooi en dat ging zo goed, dat er bondsmensen op me af kwamen. Ze wilden me weer uitnodigen, maar ik hoefde niet.”
,,Net voor mijn achttiende verjaardag kwam ik in het eerste. Johan debuteerde ook al snel. We hebben vaak tegen elkaar gespeelde. En hij groeide ook, qua lengte. Ik trainde veel extra met Gerrit Mühren. Ik had een auto en samen trainden we in Schoorl, soms twee keer per week. Gerrit kon alle trucjes.”
,,Ik heb regelmatig tegenover Johan Cruijff gestaan. Hij wist dat ik een ‘pittige haaibaai’ was. Ik herinner me, dat als ik ‘m in z’n rug dekte, dan gaf-ie voordat de bal kwam een tikkie achterwaarts. Dat soort dingetjes had-ie. Effe op je tenen staan. Hij zwierf graag over het veld. Na zijn debuut ben ik hem uiteraard blijven volgen. Veel later kwam ik hem eens tegen in het confectiecentrum. We raakten aan de praat. Onbegrijpelijk, zei hij. Waar ik toch was gebleven? Maar ik kreeg reuma en moest vroeg stoppen. Schieten met rechts ging niet meer. Maar ik kon ook links. Tweebenig, je moet leren met beide benen te passen en te schieten… En je trucjes, die moet je ook met beide benen kunnen doen… En na een balaanname moet je nooit stilstaan, altijd in beweging blijven…”
Uw reactie