‘Ze zeggen dat ik niks doe, behalve met de voorzittershamer slaan’

Jonge voorzitter van eeuwling

Tambourcorps Volendam treedt al sinds jaar en dag op tijdens verschillende gelegenheden. Zo begeleidt de vereniging de intocht van Sinterklaas en kerkmissen. Verder is het corps vaak present bij huwelijksjubilea, tot waardering van velen. Leden kunnen trommellessen volgen bij de vereniging zonder daar extra voor te hoeven betalen. In de loop der jaren heeft het Tambourcorps al vele bekende drummers voortgebracht.
Jack is al 13,5 jaar lid van de vereniging. Op elfjarige leeftijd begon hij mee te spelen als trommelaar, wat hij nog steeds doet naast zijn bestuurlijke taken.
Ongeveer vier jaar geleden wilde de toenmalige secretaris terugtreden. ,,Er werd toen afgevraagd wie deze taak kon gaan oppakken binnen de vereniging. Wat houdt zo’n functie dan in?, vroeg ik. ‘Een beetje zorgen dat de post ontvangen wordt en dingen regelen als ze geregeld moeten worden’, werd mij verteld. ‘Dan doe ik het wel’, zei ik. Toen werd ik dus secretaris van het corps. Twee jaar terug zei Cor Kriel dat hij wilde stoppen als voorzitter. Hij wilde dat de jeugd het stokje zou overnemen. Ik heb toen zijn functie op me genomen”, vertelt Jack.
Aan zijn aanstelling ging geen langdurig beraad vooraf. ,,De clubleden zeiden meteen: ‘jij moet het gewoon worden. Dit is een mooie taak voor jou’. Ik heb er natuurlijk even over nagedacht om te onderzoeken wat deze rol precies inhoudt. Er zitten ook verantwoordelijkheden aan verbonden, het is niet alleen de naam van de functie. Met andere mensen heb ik hier ook over gepraat. Daarna heb ik gezegd: daar gaan we dan. Nu ben ik bijna anderhalf jaar voorzitter.”

Voorzittershamer
Aan deze functie zijn belangrijke taken verbonden. Al zijn niet alle leden daarvan onder de indruk. ,,Ze zeggen altijd dat ik niks doe, behalve met de voorzittershamer slaan tijdens vergaderingen. Helaas hebben wij niet eens zo’n hamer. Er komt natuurlijk wel meer bij kijken. Je moet ervoor zorgen dat iedereen tevreden is en je bent het aanspreekpunt van de vereniging. Zo heb je bijvoorbeeld contact met de gemeente en de kerk als we gaan optreden. Verder ben ik momenteel met scholen in gesprek. Zo moet je als voorzitter nog veel meer regelen.”
Als de leden bijeenkomen voor een vergadering, is Jack de gesprekleider. ,,Samen met de secretaris maak ik daarvoor de agendapunten. Een keer per jaar hebben we een vergadering met het hele corps. Als bestuur zitten we wat vaker samen, maar ook niet heel veel. Daarom is er een hoop te bespreken als we vergaderen. Tegenwoordig is WhatsApp ook een uitkomst. Daarmee kunnen we actuele zaken meteen bespreken. Daardoor hoeven we niet steeds samen te komen.”
Het is niet makkelijk om als vereniging de financiën rond te krijgen. ,,Daar hebben we elk jaar meer moeite mee. Vroeger kregen we ledensubsidie. Per lid ontving je een bepaald bedrag van de gemeente en daar redde je het wel mee. Nu krijgen we een projectsubsidie. Dit houdt in dat je een bijdrage krijgt om bepaalde dingen bij een concert te bekostigen, zoals een podium. Wij hebben niet zoveel van dit soort kosten. Als je een trommel omhangt, kun je spelen. Wij hebben meer met andere kostenposten te maken, zoals een dirigent en de huur van het gebouw die ieder jaar hoger wordt. Alleen daar krijg je geen subsidie voor. We komen wel rond, maar hebben niet veel over.”

‘Jong of oud,
je wordt met open
armen ontvangen bij ons’

Jack is als voorzitter vaak in gesprek geweest met de gemeente. ,,Samen met de penningmeester ben ik regelmatig op het gemeentekantoor geweest. Met name in de periode toen die subsidie werd afgeschaft. Deze gesprekken waren eigenlijk heel informatief en vonden plaats in een ontspannen sfeer. Ze doen het beste wat ze kunnen doen voor jou, heb ik het idee.”
Er werd ook een avond georganiseerd waarbij alle corpsen aanwezig waren. ,,Ik was toen wel veruit de jongste voorzitter. Een paar mensen zeiden wel: wat ben jij jong! Laatst had ik nog een tijdje e-mailcontact met een vrouw die werkte bij een instantie. Toen ik haar persoonlijk ontmoette, vroeg ze verbaasd: ‘ben jíj van het corps?’. Ik zei: ja. ‘Ik had een oude man verwacht’, reageerde ze toen. Mensen verwachten het niet en dat is wel grappig. Toch wordt je best wel serieus genomen als je weet waar je over praat.”
In 2020 wil het corps weer langskomen op basisscholen om nieuwe leden te werven. ,,Op die manier ben ik er zelf ook bij gekomen. Het is logistiek nog best lastig om zoiets te voor elkaar te krijgen. We moeten op zo’n dag namelijk allemaal vrij nemen van ons werk. Gelukkig zijn alle scholen die op ons idee gereageerd hebben enthousiast. Ik wil graag nog zeggen dat iedereen altijd welkom is bij onze vereniging. Elke maandagavond staat de deur van het Cultureel Centrum vanaf 19.00 uur open. Jong of oud, je wordt met open armen ontvangen bij ons.”