‘Een beetje bio’ van Eddy Guyt krijgt de lezer…

Luidkeels aan het lachen

Eddy ziet ‘Een beetje bio’ niet per se als vervolg op zijn populaire eerste boek ‘Ik, Adriaan Veerman’. ,,Ik ben niet alleen in mijn leven twaalf jaar verder, maar ook als schrijver groei je door. De jaren na het uitbrengen van mijn eerste boek heb ik veel columns geschreven voor 100% NL Magazine en de Nivo. Daarnaast heb ik regelmatig leuke verhalen opgeschreven om met mijn Facebook volgers te delen. Deze nieuwe verhalen zijn ook in het boek verwerkt. Het nieuwe boek bestaat dus uit delen van mijn eerste boek, aangevuld met allemaal nieuwe verhalen. Het merendeel van de verhalen heb ik zelf meegemaakt, maar er zit ook wat fictie bij. Mijn vrouw zegt altijd dat ik moet zeggen dat de ergste verhalen fictie zijn”, lacht hij.
Voor veel van de nieuwe verhalen heeft de schrijver veel te danken aan de actieve bingo-deelnemers. ,,Ik had zelf natuurlijk al wel wat verhalen in mijn hoofd die ik in mijn rol als bingomaster tijdens de uitzendingen zou gaan vertellen – ik had tenslotte een hoop tijd vol te maken – maar toen de live chat actief werd en kijkers dus berichten naar de uitzending konden sturen, ging het balletje echt rollen. We kregen verschillende verzoekjes binnen. Een aantal verzoeken kwam mij niet bekend voor, dus na afloop benaderde ik die mensen dan via Facebook met de vraag wat ze nou precies bedoelden. Wanneer ze het toelichtten dacht ik ‘oh, natuurlijk! Hoe kon ik dat nou vergeten’, om vervolgens weer in de pen te klimmen zodat ik het niet nogmaals zou vergeten. Na de bingo-uitzendingen had ik dus beschikking over een schat aan humoristische verhalen die de gemiddelde Volendammer denk ik wel kan waarderen.”

‘Een vrouw vertelde
dat zij het boek had
voorgelezen aan
haar moeder, die op
haar sterfbed lag.
Zo hadden ze de laatste
twee uur van haar leven
dubbel van de lach gelegen’

Eddy lacht: ,,Een leuke bijkomstigheid is dat mijn vrouw Lisette een aantal verhalen die ik wilde vertellen tijdens de uitzendingen te ver vond gaan omdat er ook veel kinderen keken, maar deze verhalen hebben het boek wel gehaald!”
Tijdens de eerste coronagolf in maart zette Eddy zich veel in voor de lokale gemeenschap. Zo ging hij in paashaas kostuum met cadeautjes langs verzorgingstehuizen en mensen die het moeilijk hadden, lanceerde hij een website om de hardst getroffen beroepen een hart onder de riem te steken en hulde hij zich in een gouden glitterpak om de rol van bingo-master op zich te nemen om de lokale middenstand te steunen met het team van Edam-Volendam in Actie. Nadat de maatregelen landelijk aangescherpt werden en thuiswerken de norm werd, ontstond er meer ruimte in Eddy’s agenda. ,,Ik zat op een schat aan grappige verhalen en besloot gebruik van de tijd te maken om er een chronologisch verhaal van te maken. Mijn pseudoniem Adriaan Veerman maakt al deze bizarre, tenenkrommende situaties mee en ik denk dat het voor de meeste lezers heel herkenbaar zal zijn.”
Twaalf jaar na het publiceren van ‘Ik, Adriaan Veerman’ ontvangt de Volendammer nog altijd veel reacties op zijn eerste schrijfwerk. ,,Laatst werd ik door iemand op straat aangesproken over mijn eerste boek. Zij vertelde dat zij het boek had voorgelezen aan haar moeder, die op haar sterfbed lag. ‘We hebben de laatste twee uur van haar leven dubbel van de lach gelegen’, zei zij. Dat doet natuurlijk wel wat met je.”
Eddy graaft in zijn geheugen en vindt meer voorbeelden: ,,Ik sprak ook iemand die zei dat het boek hem er tijdens zijn gevangenisstraf doorheen heeft gesleept. Iedere keer als hij een stukje gelezen had was hij weer vrolijk en kon hij er weer tegenaan. Of bijvoorbeeld iemand die het in het vliegtuig las en op een gegeven moment geïrriteerd aangekeken werd door het hele vliegtuig omdat hij steeds luid zat te lachen. Irritanter is er natuurlijk niet”, lacht hij.

‘Ik heb nu ook
verhalen van Bill Duin
en Frank Bibber in het
boek verwerkt;
die verhalen zijn
zo uniek, dat ze nooit
verloren mogen gaan’

,,Dat is natuurlijk leuk om te horen, dus die ervaringen hebben zeker bijgedragen aan mijn motivatie om dit nieuwe boek te schrijven. Dit is zeg maar het einddocument. Ik heb nu bijvoorbeeld ook verhalen van Bill Duin en Frank Bibber in het boek verwerkt. Die verhalen zijn zo uniek, dat ze nooit verloren mogen gaan. En zeker in deze rare tijden is een stukje humor meer dan welkom.”
Eddy geeft de Nivo alvast een preview en komt met een anekdote uit ‘Een beetje bio’. ,,Ik haal mijn inspiratie uit het alledaagse leven. Zo heb ik een paar jaar terug bij de Rabobank iets héél ongemakkelijks meegemaakt nadat ik tijdens pakjesavond nogal nalatig was geweest.”
De goedlachse schrijver had besloten lootjes te trekken met zijn vrouw en twee dochters om Sinterklaas te vieren door surprises voor elkaar te maken. ,,Op 4 december zag ik dat mijn hele gezin in het geheim bezig was met de laatste details van hun creatie, maar ik moest nog beginnen. Het werd heet onder mijn voeten, dus toen mijn vrouw ging douchen pakte ik dat moment om mijn Facebook vrienden om hulp te vragen. Ik plaatste een oproep of iemand nog een surprise had staan die ik kon gebruiken. Henk de Boer bood de helpende hand. Ik haalde het Facebook bericht direct weer offline en reed als de wiedeweerga naar Henk. Hij had een bed gemaakt met allemaal hartjes erop en in het midden twee pasfoto’s van Henk en zijn vriendin Anne. Ik bedankte hem hartelijk, ging vliegend naar huis, haalde de fotootjes eraf en verving ze voor foto’s van Lisette en mijzelf. De foto’s van Henk en Anne wilde ik later weer teruggeven, dus deze stopte ik zolang in mijn portemonnee.” Pakjesavond brak aan. ,,Ik gaf Lisette de prachtige surprise, ik kreeg zelf een surprise, de kinderen kregen mooie surprises. Kortom, iedereen was blij.”
De volgende dag hadden Eddy en Lisette een hypotheekgesprek bij de Rabobank. ,,Na afloop van het gesprek vroeg de hypotheekadviseur om een visitekaartje. Ik haalde mijn portemonnee tevoorschijn om er eentje te pakken, maar tot de schrik van mijn vrouw, de hypotheekadviseur en mijzelf, kwam er bij het openen van mijn portefeuille in plaats van een visitekaartje een foto van een jonge, blonde dame voor de dag. Mijn hoofd kreeg de kleur van een reddingsboei. Normaal gesproken heb ik daar geen last van, dus Lisette had ook zoiets van ‘wat is dit nou?’ Het gesprek werd vanaf dat moment heel awkward. Eenmaal buiten heb ik alles maar opgebiecht bij mijn vrouw. Sindsdien hebben we nooit meer surprises gemaakt…”

‘Een beetje bio’ is vanaf heden voor € 14,95 verkrijgbaar via www.afonte.nl en bij Jan Cas Sombroek.