De redactie Algemeen | 10-4-2020 | 2 min. leestijd

Ouderen Edam-Volendam missen sociale contacten

‘Niemand wil erin komen bij ons’

Voor veel ouderen is het momenteel geen gemakkelijke periode. Bij besmetting met het coronavirus lopen zij een verhoogd risico. Daarom adviseert de overheid met name aan senioren om de dag zoveel mogelijk binnenshuis door te brengen. De meesten van hen lijken hier gehoor aan te geven. Veel ouderen zijn daardoor aangewezen op de hulp van anderen bij onder andere het halen van boodschappen. Daarnaast moeten zij hun vaste sociale activiteiten en het gezelschap van eventuele (klein)kinderen missen. Hetgeen soms eenzaamheid tot gevolg heeft.
Door Laurens Tol en Eddy Veerman

Normaal gesproken kunnen oudere mensen elkaar ontmoeten in buurthuizen als de PX in Volendam. Daar organiseert men dagbesteding-programma’s die voor regelmaat zorgen in het leven van senioren. Al deze contactmomenten zijn nu weggevallen.

‘Gelukkig eten Gaar en
ik nog uit elkaars hand,
dus het valt nog
wel mee voor ons’

Ook Jan ‘Mol’ Jonk (85) heeft daar mee te maken. Hij werkte een groot deel van zijn leven voor ‘Jonk Transport’, waar hij mede-eigenaar van was. Jaren achtereen dronk hij op maandagochtend koffie met leeftijdgenoten in het buurthuis van de PX. Nu wordt hij gedwongen om samen met zijn vrouw Gaar (82) thuis te blijven. ,,We mogen niet meer komen in de PX. Ons koffiemomentje zal wel weer terugkomen. Als het virus tenminste weggaat ooit. Er wordt steeds tegen ons gezegd dat we binnen moeten blijven. Daarom zitten we zo goed als de hele dag in huis. Gelukkig eten Gaar en ik nog uit elkaars hand. Dus het valt nog wel mee voor ons”, vertelt Jan met een glimlach.

Jan en Gaar prijzen zich gelukkig met drie behulpzame dochters, met name in deze crisissituatie. Zij verdelen onderling de taken, waardoor hun ouders niks tekortkomen tijdens hun quarantaine. ,,Onze jongste dochter haalt voor ons de boodschappen in huis. Dan hebben we nog twee dochters. De een doet dit voor ons en de ander dat. Ze zorgen dus gelukkig heel goed voor ons. Ik kwam altijd buiten en ging nog overal naartoe. Dat mis je nu wel natuurlijk. Nu zit Gaar op de bank en ik op de stoel. Het is een beetje saai, maar gelukkig kunnen we nog tv-kijken, eten koken en al die dingen meer.”
Feestelijke momenten als verjaardagen kunnen voorlopig eveneens niet gevierd worden. Jan ondervond zelf dat dit soms tot opmerkelijke situaties kan leiden. ,,Maart, de zuster van mijn vrouw Gaar, werd van de week 88 jaar. Daar gaan wij dus niet heen. Ik heb wel een kaart bij haar in de brievenbus gedaan. Later op de dag kwam haar dochter bij ons een gebakje brengen. Ze zette het op de stoep neer en daarna moest Gaar het naar binnen halen. Ze kwam niet verder dan onze stoep. Dit is allemaal nog niet zo erg. Als je maar niet ziek wordt.”

‘Wij hebben nog het geluk
dat we met z’n tweeën zijn’

[ads id=66]